Żmija z zadartym nosem zamieszkuje Półwysep Iberyjski i Afrykę Północną. Pomimo złej reputacji, po wykryciu decyduje się na ucieczkę i zwykle nie rzuca się do ataku.
Ostatnia aktualizacja: 23 stycznia 2021 r.
Żmija zadarta (Vípera latastei) jest gatunkiem typowym dla regionów o klimacie śródziemnomorskim. Dlatego to zwierzę występuje w Półwysep Iberyjski iw Afryce Północnej. Ten wąż zawdzięcza swoją nazwę wyrostkowi na głowie, który nadaje mu ciekawy wygląd z zadartym nosem.
Ten gatunek jest średniej wielkości i choć nieśmiały, kiedy jest zagrożony, wygina szyję, by wydawać się większy. Jeśli niebezpieczeństwo będzie się utrzymywać, zwierzę nie zawaha się zaatakować. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym śmiercionośnym, ale fascynującym gadu, czytaj dalej.
Jak rozpoznać żmiję z zadartym nosem?
Pierwszą godną uwagi cechą tego zwierzęcia jest jego trójkątna głowa, która bardzo dobrze różni się od ciała. Oprócz typowego „zadartego nosa” ma również przenikliwe oczy z żółtą lub złotą tęczówką. Pamiętajmy, że żmije, w przeciwieństwie do węży, mają pionową eliptyczną źrenicę.
Tułów jest stosunkowo gruby, a ogon proporcjonalnie krótki. Maksymalna zarejestrowana długość wynosi 73 centymetry (28 cali), ale większość osobników ma od 50 do 60 centymetrów (20 do 23 cali).
Należy zauważyć, że pigmentacja jest mniej zróżnicowana niż u większości innych żmij europejskich.
Tak więc kolor tła tego gada waha się od ciemnoszarego do brązowego. Z tyłu głowy często ma dwa ukośne ciemne paski, które można połączyć, tworząc odwrócony V. Wreszcie ma na grzbiecie typowy wzór zygzakowaty.
W przeciwieństwie do innych gatunków węży, żmija z zadartym nosem ma niski poziom dymorfizmu płciowego.
Czego można się spodziewać po ugryzieniu żmii
z zadartym nosem?
Ugryzienie tego żmii jest stosunkowo poważne. Nawet jeśli toksyczność jadu żmii z zadartym nosem jest niższa w porównaniu z innymi żmijami europejskimi, ilość wstrzykniętego jadu jest znacznie wyższa.
W badaniu dotyczącym częstotliwości ukąszeń żmii wśród ludzi w Hiszpanii zgłoszono łącznie 125 przypadków w latach 1965-1980. Roczna śmiertelność z powodu tego gada wynosi od trzech do siedmiu osób, bardzo niski, ale daleki od znikomego.
Gdzie woli mieszkać żmija z zadartym nosem?
Jest to gatunek typowy dla wilgotnych, półsuchych i półsuchych regionów klimatu śródziemnomorskiego. Preferuje suche, skaliste obszary pokryte przez zarośla, ale też lasy, strome zbocza i kamienne mury z roślinnością oddzielającą je od pól uprawnych i łąk.
Przez cały rok żmije najczęściej zamieszkują otwarte lasy i zarośla. Jednak latem poruszają się w pobliżu brzegów rzek, a zimę spędzają na obszarach o mniej otwartych lasach.
Populacja żmij
Generalnie, zarówno na Półwyspie Iberyjskim, jak iw Afryce Północnej, żmija zadarta ma nieciągłą dystrybucję, z rozproszonymi i izolowanymi jądrami o średniej i niskiej gęstości.
Główne czynniki zagrażające populacji żmii z zadartym nosem to:
- Zmiana siedliska, albo przez pożary lasów, wykorzystywanie ziemi do rolnictwa, rozwoju miast i budowy dróg.
- Wypadki drogowe.
- Prześladowanie z powodu wstrętu lub z powodu uznania go za szkodliwy gatunek.
Żmija z zadartym nosem zagrożona prześladowaniami i hańbą
Od niepamiętnych czasów człowiek prześladował węże ze względu na ich złą reputację jako niebezpiecznych i obrzydliwych zwierząt. Ponadto były tematem wszelkiego rodzaju fałszywych mitów i legend.
Z drugiej strony są podlegają nielegalnemu handlowi indukowanemu przez kolekcjonerów i przesądne osoby. W Portugalii żmija z zadartym nosem jest łapana i sprzedawana z przesądnych powodów. W rezultacie ich głowy są sprzedawane jako amulety. Ponadto istnieją wzmianki o tym, że praktyka ta sięga średniowiecza.
Sprytne strategie obronne
Główną strategią zwalczania drapieżników żmii z zadartym nosem jest mimikra. W tym celu jego popielatoszara pigmentacja z grzbietowym zygzakowatym paskiem zapewnia doskonały kamuflaż. Ten wzór jest szczególnie przydatny w zaroślach wrzosów, kolcolistów i mioteł.
Z drugiej strony jego typowe siedzące i bardzo dyskretne zachowanie również pomaga pozostać niezauważonym. Po wykryciu decyduje się na ucieczkę, ale po złapaniu lub osaczeniu wydaje groźne syczenie i może energicznie ugryźć.
Jak widać, nie wszystkie uprzedzenia są uzasadnione. Jak wszystkie inne zwierzęta, żmije próbują przetrwać i atakują tylko wtedy, gdy nie mają innego wyjścia. Musimy przezwyciężyć te nieuzasadnione lęki, ponieważ szacunek do wszystkich żywych istot — bez względu na to, jak niebezpieczne mogą się nam wydawać — jest niezbędny dla zachowania różnorodności biologicznej na naszej planecie.
Może Cię to zainteresować…
Przeczytaj to w Moje zwierzęta
10 zimnokrwistych zwierząt z całego świata
W przeciwieństwie do ssaki, zwierzęta zimnokrwiste potrzebują światła słonecznego i innych źródeł ciepła, aby utrzymać odpowiednią temperaturę. Więcej o nich opowiemy w tym…