Szacuje się, że jeden granik w złote paski może w ciągu roku przebyć ponad 220 kilometrów. Dowiedz się z nami więcej o tej fascynującej rybie.

Ostatnia aktualizacja: 27 lipca 2021r.

Granik pręgowany (Epinephelus striatus) to powszechnie eksploatowana komercyjnie ryba, występująca na kilku rafach koralowych. Należy do rodziny Serranidae, jednej z najbardziej rozległych i występujących w wodach morskich. Gatunek ten był kiedyś uważany za jeden z najliczniejszych na świecie, chociaż obecnie jest krytycznie zagrożony.

To drapieżnik, który aktywnie konkuruje z barakudami, rekinami i innymi rybami. Dzięki różnorodności w jego ubarwieniu i znaczeniu gospodarczym stanowiła ważny filar przemysłu rybnego. Jednak obecnie stoi w obliczu zagrożeń, które mogą zagrozić jej populacji. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tej ciekawej rybie.

Siedlisko granika złocistego

Grupnik złocisty to gatunek tropikalny, który pokrywa dużą część wybrzeży Oceanu Atlantyckiego. Można go znaleźć na obszarach Karaibów, Bermudów, Florydy, Półwyspu Jukatan i Wenezueli.

Gatunek ten preferuje płytkie rafy, ale może osiągnąć głębokość do 100 metrów (330 stóp). Powszechne jest również wykrywanie okazów w trawach morskich, dziurach i szczelinach o dobrej widoczności. Ze swojej strony młode wybierają siedliska z koralowcami i dużą ilością mikroalg.

Organizmy te są euryhalinowe, więc mogą tolerować różne zakresy zasolenia. Ponadto w miarę wzrostu nieznacznie zmieniają swoje siedlisko. Z tego powodu żyją w szerokiej gamie ekosystemów, ponieważsą„wyposażone w mechanizmy, które pozwalają im odnieść sukces w kilku różnych środowiskach.

Cechy fizyczne

Jeśli chodzi o ubarwienie, ten gatunek ma wzór pasków podobny do zebry, z kolorami takimi jak różowo-czerwony, pomarańczowy i biały. Ponadto osobniki dorosłe wykazują 5 ciemnych pasków, które są rozmieszczone wzdłuż ciała, z linią grzbietową, która zaczyna się od ust i sięga do płetwy grzbietowej.

Największe osobniki mogą osiągnąć długość 1,2 metra (4 stopy), ale większość utrzymuje się na poziomie około 72 centymetrów (2,4 stopy). Podobnie ich waga może osiągnąć 27 kg (60 funtów), ale średnia wynosi 12 kg (26 funtów).

Niektóre okazy mogą zmieniać swoje ubarwienie w odpowiedzi na bodziec lub na znak agresji. Ta oscylacja tonalna zachodzi w ciągu kilku minut, przechodząc od zwykłego pasiastego zabarwienia do znacznie bardziej jednolitego. Zmienność chromatyczna zależy od „emocjonalnego” stanu ryby.

Zachowanie granika w złote paski

Ten gatunek ma samotne wzorce zachowań. Graniki złote są cichymi drapieżnikami i tropią swoją zdobycz z dziur lub innych obszarów. Poza tym wolą polować w ciemności, więc nie są zbyt aktywne w ciągu dnia. Generalnie jest to bardzo agresywne zwierzę, nawet w okresie lęgowym.

Według badań przeprowadzonych przez North Carolina State University organizmy te wykazują również zmiany w środowisku w miarę dojrzewania. Kiedy się rodzą, wolą schronić się w obszarach obfitujących w mikroalgi i mieć możliwość ukrycia się i zdobycia pożywienia. Gdy dorastają, nie jest to już konieczne, więc wychodzą z ukrycia i swobodnie się poruszają.

W ten sposób jego zachowanie zapewnia gatunkowi bezpieczeństwo, dopóki nie będzie wystarczająco duży, aby móc stawić czoła drapieżnikom. Ponadto są bardzo lojalni wobec miejsca, w którym się urodzili, ponieważ powracają, by odradzać się w tym samym miejscu.

Na koniec należy zauważyć, że możliwość zmiany ich zabarwienia służy jako środek komunikowania się ze sobą. Zmienność tonalna może oznaczać między innymi ostrzeżenie lub wezwanie do kopulacji.

Gatunki groupera

Chociaż mówiliśmy tutaj o graniku złotym, istnieją również inne gatunki należące do rodziny Serranidae. Wśród nich najbardziej znane są następujące:

• Czerwony granik (Epinephelus morio): Bardzo pospolita na wybrzeżach Zatoki Meksykańskiej ta ryba może mierzyć do 125 centymetrów ( ponad 4 stopy) długości. Jego kolor jest czerwonawo-brązowy.
• Czarny granik ( Epinephelus nigritus): Ryba, która może osiągnąć 230 centymetrów (7,5 stopy) długości. Występuje na zachodnim Atlantyku, w Zatoce Cariaco w Wenezueli.
• Lucjan grupowy (Epinephelus analogus): Gatunek ten osiąga nieco ponad metr długości i występuje we wschodnich regionach Pacyfiku, od Kalifornii po Peru i Wyspy Galapagos.

• Grupnik (Epinephelus itajara): Gatunek ten może osiągnąć 175 cm wzrostu. centymetrów (5,75 stopy) długości. Jego dystrybucja obejmuje regiony Atlantyku i Pacyfiku, pokrywające się w niektórych obszarach z granikiem pasiastym.

Serranidzi mają wiele wspólnych cech. Jednak niektóre z głównych różnic między taksonami to zazwyczaj ich waga, wielkość i rozmieszczenie geograficzne.

Żerowanie graników w złote paski

Te graniki można uznać za zwierzęta drapieżne, ale mają unikalną metodę pochłaniania ofiary. Aby je złapać, wytwarzają ssanie przez skrzela, co pozwala im szybko dostać się do ust przy minimalnym wydatku energii.
W miarę wzrostu zwiększa się również wielkość zdobyczy spożywanej przez ten gatunek. Podczas gdy młode zjadają niektóre skorupiaki lub małże, dorośli żywią się rybami, homarami i ślimakami.

Reprodukcja granika pręgowanego

Ta ryba jest uważana za hermafrodytę, ponieważ rodzi się z niedojrzałą postacią gonady, ale po osiągnięciu dorosłości rozwija się jako mężczyzna lub kobieta. Jego mechanizm rozmnażania jest jeszcze bardziej skomplikowany, ponieważ grupery w złote paski mają zdolność wykrywania zmian w fazach księżyca, więc ich zegar biologiczny jest z nimi ściśle powiązany.

Grącznik w złote paski tworzy skupiska, aby się rozmnażać, ale jest to jedyny raz, gdy jest uważany za towarzyski. Między grudniem a styczniem, tylko jedna noc w roku i przy pełni księżyca, okazy gromadzą się, aby odrodzić się w określonym miejscu. Miejsce to znajduje się na skraju rafy, w płytkiej wodzie, w której około 100 000 osobników spędza ponad 3 dni na zapładnianiu jaj.

Jaja wykluwają się i młode rodzą się po 24 lub 48 godzinach przebywania w wodzie. Pierwsze ruchy młodych to zawsze szukanie miejsca do schronienia. W tym momencie rodzice nie sprawują żadnej opieki rodzicielskiej nad potomstwem: po zakończeniu tarła są usuwane z terenu.

Młode dojrzewają powoli, a gdy osiągną wiek 4 lub 8 lat, osiągają etap rozrodczy. Od tego momentu zakończą swój rozwój i przekształcą się w samice lub samce, w którym to momencie cykl życiowy się powtarza.

Stan ochrony

Jednym z największych problemów tego gatunku jest nadmierna eksploatacja, ponieważ początkowo była to dość liczna ryba w swoim pierwotnym zasięgu. Niestety, po latach przełowienia grucznik w złote paski jest wymieniony jako „krytycznie zagrożony (CE)” według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody.
Pomimo faktu, że istnieją już programy regulujące rybołówstwo, nadal wykazuje spadek populacji, zarówno trwały, jak i niepokojący. Oznacza to po prostu, że wysiłki nie są wystarczające, więc prawdopodobnie potrzebne są bardziej surowe działania.

Gatunek ten ma jedne z najbardziej niesamowitych cech, od zmiany wzorców kolorystycznych po zachowanie. Dlatego możliwym rozwiązaniem ich problemu jest promowanie ekoturystyki, która pomogłaby w ochronie i przyniosłaby zyski. W niektórych przypadkach natura i człowiek mogą osiągnąć równowagę, a przynajmniej do tego powinniśmy dążyć.

Może Cię to zainteresować…

Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Atlantyk Goliath Grouper: charakterystyka i siedlisko
Atlantyk Goliat grouper wyróżnia się tym, że rozwija się seksualnie jako kobieta, a następnie jako samiec na różnych etapach życia. R…