Klasyfikacja naukowa zająca polarnego

Królestwo

Zwierzęta

Typ

Strunowce

Gromada

Ssak

Rząd

Zajęczaki

Rodzina

Zającowate

Rodzaj

Zając

Nazwa naukowa

Lepus Arcticus

Stan ochrony zająca polarnego

• Najmniejsza troska

Lokalizacje zająca polarnego

• Ameryka Północna

Fakty o zając polarnym

Pożywienie

Trawa, wierzba, kwiaty

Cecha charakterystyczna

Grube futro, które zmienia kolor wraz z porami roku

Siedlisko

Tundra i obszary skaliste

Dieta

Roślinożerne

Średnia wielkość miotu

6

Styl życia

Stadne

Ulubione jedzenie

Trawa

Rodzaj

Ssak

Hasło

Zjada jagody znalezione w śniegu!

Charakterystyka fizyczna zająca polarnego

Kolor

• Szary
• Biały

Rodzaj skóry

Futro

Prędkość aksymalna

65 km/h (40 mph)

Długość życia

3 – 8 lat

Waga

4kg – 5kg (9lbs – 12lbs)

Długość

48cm – 67cm (19 cali – 26 cali)

 

• Ssaki
• Zając polarny

 

Zjada jagody znalezione w śnieg!

Zające polarne mogą biec do 40 mil na godzinę!

Zając polarny jest największym ze wszystkich zająców północnoamerykańskich. Ma długie pazury na wszystkich czterech łapach, ale te na tylnych łapach są szczególnie długie, aby umożliwić wbicie się w ubity lód i śnieg podczas biegu oraz zrobienie dziury na schronienie.

Jest również w stanie skakać na tylnych łapach tak jak kangur, poruszając się z prędkością nawet 30 mil na godzinę (48,3 km / h) podczas skakania.

Podczas biegu ze wszystkimi czterema stopami na ziemi mogą osiągnąć 40 mil na godzinę (64,4 km / h). Latem brązowe lub niebiesko-szare zające polarne stają się białe zimą, aby pomóc je zakamuflować na śniegu. W najbardziej wysuniętych na północ częściach ich występowania są białe przez cały rok.

3 fakty dotyczące zająca polarnego

•  Zając polarny może skakać jak kangur, używając tylko swojego tylne nogi, aby go napędzać.
• Zające arktyczne nie tylko jedzą rośliny, ale także jedzą ryby i mięso.
• Zające arktyczne często żyją samotnie, ale czasami gromadzą się w duże grupy składające się z kilkuset zwierząt.

Zając polarny Nazwa naukowa

Naukowa nazwa zająca polarnego to Lepus arcticus. Słowo „Lepus” pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego zająca, podczas gdy „arcticus” odnosi się do naturalnego siedliska tych zajęcy, czyli do Arktyki. Czasami nazywany jest także „królikiem polarnym”.Rodzina zająca polarnego obejmuje cztery podgatunki:

• Lepus arct. arcticus
• Lepus arct. banksii
• Lepus arct. groenlandicus
• Lepus arct. monstrabilis

Wygląd i zachowanie zająca polarnego

Zające polarne, wraz z innymi członkami rodziny zajęcy, są często mylone z królikami, ale oba gatunki, mimo że są spokrewnione, są różnymi zwierzętami. Zające zazwyczaj mają dłuższe uszy i dłuższe tylne łapy niż króliki. Również ogon zająca jest dłuższy. W przypadku zająca polarnego jego uszy są w rzeczywistości krótsze niż u innych gatunków zajęcy, co pomaga mu zachować ciepło w zimnym klimacie, w którym żyje. Na większości swojego zasięgu zając polarny jest brązowawo-szary lub niebieskawy, ale wierzchnia sierść staje się biała w miarę zbliżania się zimy, chociaż sierść na brzuchu pozostaje nieco ciemniejsza.

Ta zmiana pomaga ukryć ją przed drapieżnikami w różnych porach roku. Zające polarne żyjące na dalekiej północy są zwykle białe przez cały rok, ponieważ ich środowisko jest najczęściej śnieżne. Samo koniuszki ich uszu są zawsze czarne.Zając polarny ma około 17 do 25 cali (43 do 70 cm) długości i waży od 6,5 do 11 funtów (3 do 5 kg). Jest mniej więcej tego samego rozmiaru co kot. Jednak duży zając arktyczny może stać się nieco większy i ważyć nawet 17 funtów (7 kg), czyli mniej więcej tyle samo, co mały pies, taki jak Lhasa Apso lub sznaucer miniaturowy.

Przeciętny zając polarny stoi tak wysoko, jak kolana dorosłego człowieka, chociaż jego uszy zwykle sięgają nieco wyżej. Chociaż zające polarne często są samotne i żyją samotnie przez większość czasu, czasami też zbierają się w grupy liczące od sześciu do kilkuset zwierząt, przytulając się do siebie, aby ogrzać się w surowym mrozie arktycznej zimy. Takie grupy są określane kilkoma różnymi nazwami, w tym puch, pasmo, łuska lub warren.

Zające są zazwyczaj bardzo nieśmiałe, co jest niezbędną techniką przetrwania, ponieważ poluje na nie wiele różnych drapieżników. Chociaż w razie potrzeby będą próbowali prześcignąć drapieżnika, mogą zdecydować się siedzieć spokojnie, aby drapieżniki ich nie zauważyły. Zające polarne mogą również siedzieć wysoko na tylnych łapach, skanować otoczenie w zakresie 360 ​​stopni w poszukiwaniu drapieżników i ukrywać się, jeśli je zauważą.

Siedlisko zająca polarnego

Zające arktyczne żyją bardzo północne części kontynentu północnoamerykańskiego. Występują w większości północnej Kanady, północnej Grenlandii, Kanadyjskich Wyspach Arktycznych, Nowej Fundlandii i Labradorze. Rozwijają się w bezdrzewnej tundrze występującej na tych obszarach i przez większą część roku nie odstrasza ich przenikliwe zimno występujące w tych miejscach.Ich ciała są stworzone, aby wytrzymać niskie temperatury arktyczne. Te zające mają krótkie uszy, które pomagają im oszczędzać ciepło. Mają też grube futro, zwarte ciało, małe noski i wysoki procent tkanki tłuszczowej, co pomaga im przetrwać w bardzo niskich temperaturach.

Dieta Zająca Polarnego

Arctic zające są uważane za wszystkożerne, ponieważ ich dieta zwykle składa się wyłącznie z roślin, ale od czasu do czasu jest domieszana z innych źródeł pokarmu. Ich normalne pożywienie obejmuje wszelkiego rodzaju mchy, porosty i rośliny drzewiaste. W zależności od pory roku zjadają również jagody, pąki, korzenie, liście i korę. Oprócz roślin, zające polarne zaobserwowano jedzące ryby i zawartość żołądka martwych zwierząt, takich jak renifery.

Ponieważ arktyczna tundra może być wyjątkowo surowym środowiskiem, ta adaptacja żywieniowa jest korzystna dla zająca, promując przeżycie poprzez oportunistyczne jedzenie.

Dzięki najdłuższym i najprostszym siekaczom w rodzinie zajęcy, zające polarne są również w stanie chwytać rosnące rośliny w niewygodnych miejscach, takich jak między skałami, co pozwala im znaleźć pożywienie, w którym inne zwierzęta mogą umrzeć z głodu. Zimą będą też kopać w śniegu, aby znaleźć pożywienie.

Zając polarny Drapieżniki i zagrożenia

Zając polarny jest ważnym pożywieniem dla prawie każdego istniejącego drapieżnika w północnej części kontynentu północnoamerykańskiego. Bez nich wiele zwierząt mięsożernych nie przeżyłoby. Niektóre z drapieżników zająca polarnego to lis polarny, lis rudy, wilk szary, gronostaj, sowa śnieżna i ryś kanadyjski.

Tradycyjnym drapieżnikiem tego zwierzęcia jest również człowiek. Wiele osób żyjących na terytorium zająca arktycznego polega na polowaniu na nie w poszukiwaniu pożywienia i futra, z którego ludzie robią różnego rodzaju ubrania.

Te zające są czasami jedynym pokarmem dostępnym dla rdzennych Amerykanów mieszkających na dalekiej północy. Surowa pogoda może również stanowić zagrożenie dla zająca polarnego, ponieważ przetrwanie w mroźnej zimie może być trudne. Jest to szczególnie ważne, jeśli źródła pożywienia zająca są zakopane pod głębokim śniegiem. Zające mogą się przytulać, żeby się ogrzać, ale jeśli nie mogą znaleźć pożywienia, umrą z głodu

Rozród zająca polarnego, dzieci i długość życia

Zające arktyczne łączą się w pary w kwietniu lub maju. Chociaż te zające często łączą się w duże grupy w celu żerowania i ocieplenia, w okresie lęgowym oddzielają się od siebie i zakładają osobne terytoria. W tym czasie samce, zwane kozłami, mogą walczyć o samice, zwane też tak, z samcem dosłownie umieszczając swoje łapy na plecach samicy i angażując się w coś w rodzaju pojedynku bokserskiego z innymi samcami, gdy żąda partnera.
Ostatecznie każdy zając ma swoje własne miejsce, chociaż nie jest niczym niezwykłym, że jeden samiec ma więcej niż jedną samicę do rozmnażania na swoim terytorium.

W tym momencie każda z samic zakłada gniazdo, zwykle w osłoniętym zagłębieniu obok skały lub za krzakiem. Wyścieła to miejsce warstwą trawy, a następnie okryje własne włosy, aby gniazdo było miękkie i ciepłe. Samica raz w roku rodzi jeden miot składający się z dwóch do ośmiu dzieci, generalnie wszędzie od końca maja do lipca, chociaż w najbardziej wysuniętych na północ częściach terytorium zająca dzieci mogą urodzić się nieco później.

W przeciwieństwie do dzieci królików, które rodzą się nagie i niewidome, dzieci zająca polarnego rodzą się z pełnym futrem i otwartymi oczami. Mogą wskoczyć w ciągu kilku minut od urodzenia. Pomaga im to uciec przed drapieżnikami już od najmłodszych lat.

Matka pozostaje ze swoimi dziećmi, zwanymi leverets, nieprzerwanie przez pierwsze kilka dni, ale potem młode coraz częściej są pozostawione samym sobie. matka wyrusza w poszukiwaniu pożywienia. Lewerety zaczynają opuszczać gniazdo, gdy mają około dwóch do trzech tygodni, ale wracają, gdy nadejdzie pora karmienia. Niemowlęta szybko stają się niezależne, a zanim osiągną wiek od ośmiu do dziewięciu tygodni, są całkowicie odsadzone i same.

Są w stanie rozmnażać się i mieć własne dzieci następnego lata.Nie ma pewności, jak długo mogą żyć zające polarne, ponieważ nigdy nie udało się tego dokładnie zmierzyć. Uważa się, że na wolności żyją około pięciu lat. Nie radzą sobie tak dobrze, jeśli są wychowywane w niewoli, żyjąc tylko około osiemnastu miesięcy, gdy są trzymane przez ludzi.

Nikt nie wie, dlaczego nie żyją tak długo w niewoli, bo takie warunki często pomagają zwierzętom, zapewniając obfity zapas pokarmu i brak drapieżników, ale jest prawdopodobne, że stres związany z trzymaniem w sztucznych warunkach skraca ich naturalną długość życia.

Populacja zająca polarnego

Zające arktyczne nie są uważane za zagrożone i są wymienione jako „najmniejszej troski” (LC) przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN), organizacja, która śledzi stan populacji wszystkich zwierząt. Chociaż nie ma dokładnych danych dotyczących liczby zająców arktycznych żyjących na wolności, ich populacja występuje w dużych ilościach w całej Arktyce w Ameryce Północnej i wydaje się być stabilna. Nie ma powodu, aby sądzić, że te zwierzęta są zagrożone wyginięciem w dowolnym momencie w dającej się przewidzieć przyszłości.

Wyświetl wszystkie 64 zwierzęta, których nazwa zaczyna się na literę A

Przejrzyj wszystkie nasze zdjęcia Zająca Polarnego w galerii.

Zobacz wszystkie zdjęcia zająca polarnego!

Często zadawane pytania dotyczące zająca polarnego (często zadawane pytania)

Co je zającpolarny ?
Zające polarne jedzą głównie zdrewniałe, zarośnięte pokarmy, takie jak gałązki wierzby i kora, a także jedzą mech, turzycę, liście, pąki i jagody, kiedy mogą je znaleźć. Będą również spożywać ryby i inne białka zwierzęce, a także będą jeść zawartość żołądka martwych zwierząt, takich jak karibu.

Co pije zając polarny?
Zając polarny zwykle zjada śnieg lub żuje lód, aby zdobyć wodę. Chociaż nie wszystkie zwierzęta potrafią to zrobić bez zbytniego obniżania temperatury ciała, aby przeżyć, ten zając jest przystosowany do życia na obszarach, w których cała woda jest zamarznięta, więc może jeść śnieg bez zamarzania na śmierć.

Gdzie znajdują się zające polarne?

Zające polarne żyją na dalekiej północy kontynentu północnoamerykańskiego, w tym w północnej Kanadzie, północnej Grenlandii, kanadyjskich Wyspach Arktycznych, Nowej Fundlandii i Labradorze. Występują w zimnej tundrze na tych obszarach, gdzie mogą wędrować po otwartych przestrzeniach bez ich ruchu lub widoku drapieżników ograniczanych przez drzewa.

W jaki sposób zające arktyczne zmieniają kolor?
Zające polarne zmieniają kolor dwa razy w roku. Zmieniają się od szaro-brązowego latem do białego w zimie, a następnie ponownie, gdy zima się skończy.

Dokładny mechanizm, który wywołuje tę zmianę, jest niepewny. Niektórzy naukowcy uważają, że jest to spowodowane cyklem słonecznym, co oznacza, że ​​w miarę jak dni stają się krótsze, zające stają się białe, a gdy dni stają się dłuższe, ponownie ciemnieją. Inni naukowcy sugerują, że to rzeczywiste temperatury wywołują zmianę, więc zimna pogoda powoduje powstawanie białych sierści, podczas gdy cieplejsza pogoda skłania zające do powrotu do szarawobrązowych.

Niezależnie od dokładnego mechanizmu, który wywołuje zmiany, arktyczny zające topią się w miarę zbliżania się zimy, co oznacza, że ​​tracą stare, ciemne włosy, gdy wyrastają nowe, białe włosy, aby je zastąpić. To samo dzieje się ponownie, gdy zbliża się lato, tym razem zając tracą białą sierść i zastępują je nowym, ciemniejszym futrem na cieplejszą pogodę.

W najbardziej wysuniętych na północ częściach ich terytorium zające polarne pozostają białe przez cały rok, zapewniając lepszy kamuflaż na obszarach, gdzie przez większość czasu występuje śnieg i lód.

Do jakiego królestwa należą zające polarne?
Zające polarne należą do Królestwa Animalia.

Do jakiego gromady należą zające polarne?
Zające polarne należą do gromady Gromada.

Do jakiej klasy należą zające polarne?
Zające polarne należą do klasy Mammalia.

Do jakiej rodziny należą zające polarne?
Zające polarne należą do rodziny Leporidae.

Do jakiej kolejności należą zające polarne?
Zające polarne należą do kolejność Lagomorpha.

Do jakiego rodzaju należą zające polarne?
Zające polarne należą do rodzaju Lepus.

Jaki rodzaj okrycia mają zające polarne?
Zające polarne są pokryte futrem.

Jakie są cechy wyróżniające zające polarne?

Zające polarne mają grube futro, które zmienia kolor wraz z porami roku.

Jaka jest średnia wielkość miotu dla zająca polarnego?
Średnia wielkość miotu dla zająca polarnego to 6.

Co jest ciekawego w przypadku zająca polarnego?
Zające polarne jedzą jagody znalezione w śniegu!

Jaka jest naukowa nazwa zająca polarnego?
Nazwa naukowa dla zająca polarnego jest Lepus Arcticus.

Jaka jest długość życia zająca polarnego?
Zające polarne mogą żyć od 3 do 8 lat.

Jak szybko zając polarny?
Zając polarny może podróżować z prędkością do 40 mil na godzinę.

Jak powiedzieć Zając Polarny w języku …

kataloński Llebre polar

czeski Zajíc polární

niemiecki Polarhase

angielski Arctic Hare

Esperanto Arkta leporo

hiszpański Lepus arcticus

fiński Napajänis

francuski Lièvre arctique

włoski Lepus arcticus

łacina Lepus arcticus

maltański Liebru tal-Artiku

holenderski Poolhaas

polski Zając polarny

portugalski Lebre-ártica

chiński 北极 兔