Oprócz potrzeb biologicznych, badanie zachowania rysia iberyjskiego ma kluczowe znaczenie dla odtworzenia warunków niezbędnych do jego ochrony ex situ. Tutaj możesz dowiedzieć się więcej.
Ostatnia aktualizacja: 12 lipca 2021 r.
Omawiane zwierzę, najbardziej zagrożony kot na świecie, potrzebuje wszelkiej pomocy, jaką może uzyskać, aby wyzdrowieć. Badanie zachowania Iberyjczyków Ryś jest tak samo ważny, jak wszystkie inne dziedziny jego życia, jeśli chodzi o rewitalizację populacji tego gatunku.
Często najbliższe nam gatunki są najmniej znane, a to może prowadzić do tego, że nie robimy drobiazgów, które moglibyśmy im pomóc. W tym artykule dowiesz się wszystkiego o zachowaniu i zwyczajach tego niesamowitego zwierzęcia.
Charakterystyka rysia iberyjskiego
Ryś iberyjski (Lynx pardinus) to gatunek ssaka z rodziny Felidae, endemiczny dla Półwyspu Iberyjskiego. Są małymi zwierzętami w porównaniu z innymi gatunkami rysi: ich średni wzrost nigdy nie przekracza 55 centymetrów (21 cali), a ich waga wynosi około 10 kilogramów (22 funty).
Z czterech istniejących gatunków rysi iberyjski ma najbardziej ograniczony zasięg. Zamieszkuje głównie zarośla i formacje skaliste lub górskie o wysokości poniżej 1300 metrów (4260 stóp). Zwykle schroni się w jaskiniach.
Jest to zwierzę ściśle mięsożerne, którego dieta prawie w całości opiera się na dzikich królikach. Z tego powodu podczas dwóch epidemii, na które cierpiały króliki z tego obszaru w latach 50., populacja rysia iberyjskiego była zagrożona wzdłuż z nimi, ponieważ ci mięsożercy nie mieli nic do jedzenia.
Ten kotowaty ma wyraźny dymorfizm płciowy pod względem wielkości: samce są znacznie większe niż samice.
Charakter rysia iberyjskiego
To kot o zwyczajach o zmierzchu, którego szczyty aktywności pokrywają się z aktywnością jego ofiary: o zmierzchu i wczesnym rankiem. Pomiędzy tymi dwoma okresami jest najbardziej aktywny we wczesnych godzinach nocnych. Różnice w aktywności obserwuje się również w zależności od płci: mężczyźni są znacznie bardziej aktywni niż kobiety.
Rysie iberyjskie są samotnikami. Szukają się nawzajem tylko w celu krycia, a grupy składają się tylko z matek i młodych. W rzadkich przypadkach więcej niż jedna osoba dorosła może żywić się dużą zdobyczą.
Zachowanie rysia iberyjskiego
Większość badań etologicznych dotyczących rysia iberyjskiego dotyczyła niewoli. Z badań tych uzyskano cenne dane dla ich ochrony, które można porównać z badaniami in situ, które postępują wolniej ze względu na trudności obserwacji osobników w ich naturalnym środowisku.
Zachowanie społeczne
Jak większość kotowatych, zachowanie rysia iberyjskiego jest zwykle samotne i terytorialne. Zazwyczaj jego obszar może obejmować do 30 kilometrów kwadratowych (18 mil), w zależności od dostępności zapór i wody, a także schronień i obecności konkurentów.
Terytoria samców i samic mogą się pokrywać. Jednak terytorium samców jest zwykle szersze. Jednak obie płcie wyznaczają granice swojego obszaru żerowania poprzez ślady moczu i pazurów na drzewach i glebie.
Mocz dostarcza również informacji na temat stanu zdrowia, płci i statusu rozrodczego rysi.
Zachowania
żywieniowe
90% diety rysia iberyjskiego opiera się na dzikich królikach (Oryctolagus cuniculus), choć może on również żywić się innymi ofiarami: zającem (Lepus granatensis), różne gatunki ptaków, gryzoni i rzadziej cieląt.
Zachowanie rysia iberyjskiego podczas polowania jest zgodne z typową strategią zasadzki, podobną do pozostałych kotów. Gdy zdobycz jest mała, ryś zwykle przenosi ją w bezpieczne miejsce, aby ją zjeść. Z drugiej strony, gdy ofiara jest większa od kotowatego, zabija ją ugryzieniem w gardło, naciskając tchawicę, aby odciąć jej oddech.
W rzadkich przypadkach można zaobserwować zachowania kooperatywne między parami hodowlanymi do polowania. Jeśli chodzi o karmienie, samce mają pierwszeństwo przed samicami, chyba że samica karmi młode. Wśród młodych obserwuje się również hierarchię, jeśli chodzi o jedzenie, ponieważ najwięksi żywią się jako pierwsi.
Zachowania reprodukcyjne
Najczęstszym systemem godowym Lynx pardinus jest poligynia, strategia, w której samiec kopuluje z jak największą liczbą samic. Zwykle zależy to od dostępności samic, które pokrywają się z terytorium samców.
Ryś iberyjski osiąga dojrzałość rozrodczą w wieku 2 lat. Jednak dopóki nie zostanie ustalone własne terytorium, samice zaczynają być dostępne seksualnie. Ruja ma charakter sezonowy i zwykle występuje zimą.
W okresie godowym samice zaczynają krzyczeć specyficznymi głosami wskazującymi na rui. Dostępne samce wkraczają na terytorium samic, przestrzeń, którą będą dzielić przez 2 lub 3 tygodnie do momentu krycia.
Po kryciu samice szukają schronienia, które zapewni im ochronę przed drapieżnikami i niepogodą. Ciąża trwa od 63 do 66 dni, a poród następuje zwykle pod koniec marca. Mogą urodzić od 2 do 4 młodych, którymi zaopiekuje się tylko matka, ponieważ samiec opuszcza terytorium po kopulacji.
Podczas laktacji – trwającej od 5 do 6 miesięcy – samica może zmienić schronienie. Młode pozostają z matką aż do rozpoczęcia okresu rozproszenia po pierwszym roku życia, kiedy to szczenięta stopniowo oddzielają się od rodzica, gdy stają się niezależne.
Stan ochrony rysia iberyjskiego
Ryś iberyjski jest zagrożony wyginięciem. Jego największym zagrożeniem jest utrata siedlisk w wyniku masowego pozyskiwania drewna i urbanizacji, a także kłusownictwa. Udokumentowano również przypadkowe zgony na drogach w miejscach, w których zostały zbudowane drogi.
Na szczęście jego populacja rośnie dzięki wysiłkom konserwatorskim różnych organizacji. Programy hodowli w niewoli i ochrona ich terytoriów przynoszą tym kotom małe i obiecujące owoce.
Jednak te zwycięstwa są osiągane przez grube i cienkie, z cięciami budżetowymi, bezkarnymi kłusownikami i firmami budowlanymi najeżdżającymi ich terytoria. Wspieranie tych organizacji, nawet przy rozpowszechnianiu za pośrednictwem sieci, jest również podstawowym zadaniem, aby te wspaniałe koty nadal zaludniały Półwysep.
To może Cię zainteresować …
Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Czy rysia iberyjskiego wkrótce wyginąć?
Ryś iberyjski to jeden z czterech gatunków rysi zamieszkujących planetę, niestety najbardziej zagrożony z nich wszystkich.