Ten niewielki ptak drapieżny żywi się ptakami, gryzoniami, gadami, robakami, żabami, owadami i robakami.
Ostatnia aktualizacja: 10 grudnia 2020
r. Pustułka jest dziennym ptakiem drapieżnym podobnym do orła. Łatwo go zobaczyć głównie w rejonach półwyspu Hiszpanii i innych krajach europejskich. W miejscach takich jak Baleary i Półwysep Iberyjski występuje około 30 tysięcy par pustułek.
Siedlisko i cechy pustułki
Nawet jeśli pustułka żyje na otwartej przestrzeni iw zaroślach, zwykle gniazduje w szczelinach skalnych lub budynkach, a także w dziuplach drzew lub bezpośrednio na ziemi. Jego lot jest bardzo efektowny i akrobatyczny, z lekkim ślizgiem, po którym następuje bardzo szybkie machanie skrzydłami, aby w końcu przysiąść na tyczkach, drzewach i okoniach.
Nawet jeśli pustułka pochodzi z Europy, można ją znaleźć w Azji i Afryce, a ostatnio zauważono ją również w Ameryce. Żyje głównie w niezbyt gęstych lasach, klifach, terenach skalistych, polach uprawnych, stepach i nieużytkach.
Różnice między samcami i samicami
Samce i samice tego gatunku są dobrze zróżnicowane pod względem koloru i rozmiarów ciała. Ciało samca jest znacznie większe.
Z jednej strony samiec waży około 155 gramów (5 uncji), ma niebieskoszarą głowę, brązowe lub czerwone ciało z czarnymi plamkami oraz beżową klatkę piersiową i brzuch. Jego ogon jest szary z dużym czarno-białym paskiem. Samica natomiast waży około 190 gramów (7 uncji), a jej ciało i głowa są brązowe z plamami na grzbiecie i ogonie.
Mimo że jest ptakiem drapieżnym, pustułka europejska jest znacznie mniejsza niż inne ptaki drapieżne. Jako gatunek dzienny żeruje w dzień i odpoczywa w nocy.
Jego niewielka średnica nie przeszkadza mu być skutecznym myśliwym. Ten ptak słynie z niesamowitej zdolności do utrzymywania stałej pozycji podczas lotu. Pomaga to dokładniej zlokalizować ofiarę.
Pustułka żywi się gryzoniami, ptakami, gadami, robakami, owadami, robakami i żabami. Do polowania ptak ten wykorzystuje strategię lotu stacjonarnego, w którym pozostaje prawie nieruchomy na wysokości około 20 metrów, gotowy do złapania swojego zdobycz. Kiedy w końcu dostrzega swoją ofiarę, pustułka rzuca się do przodu, by złapać ją pazurami i rozerwać silnym dziobem.
Reprodukcja pustułki
W kwietniu pustułka rozpoczyna loty zalotowe. Składanie jaj ma miejsce pod koniec miesiąca lub na początku następnego. Ogólnie rzecz biorąc, pustułka woli budować swoje gniazda na terenach skalistych, dziuplach, gałęziach dużych drzew, a nawet niezamieszkałych gniazdach srok.
Każdego roku samica składa od trzech do sześciu jaj, zwykle w tym samym gnieździe. Okres inkubacji trwa od 26 do 31 dni. Podczas inkubacji samiec ma trudne zadanie wykarmienia samicy. Jeśli brakuje jedzenia, przerywa inkubację.
Białopióre potomstwo będzie pod opieką i ochroną matki w pierwszych dniach życia. Po 16 dniach samica opuści gniazdo w poszukiwaniu pożywienia. Po powrocie umieści jedzenie na wysokości dziobów piskląt, aby je nakarmić jedno po drugim.
Po 30 dniach potomstwo będzie nadal karmione przez rodziców. Jednak zaczną latać i zrzucać białe upierzenie, aby zmienić je na kolory swojej płci. Po około 2 miesiącach pustułki definitywnie opuszczają gniazdo, aby żyć samodzielnie. Rozpoczyna się dla nich nowy etap.
Zwyczaje migracyjne pustułki europejskiej
Osobniki urodzone na południowych obszarach Europy prowadzą osiadły tryb życia. Mieszkańcy obszarów północnych zaczynają migrować pod koniec lata lub wczesną jesienią, w sierpniu i wrześniu. Robią to w ciągu dnia i kierują się w kierunku południowej Europy i północnej Afryki.
Ciekawym faktem dotyczącym północnoeuropejskiej pustułki jest to, że może zamienić swoją coroczną migrację na zimę pełną myszy polnych w Finlandii. Jak widać, nie tylko siedlisko, ale także pożywienie może decydować o tym, czy migrować, czy nie.
Może Cię to zainteresować…
Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Orzeł
harpia z Ameryki Południowej Orzeł harpia jest największym ptakiem drapieżnym w amazońskich lasach. Potrzebuje rozległych rozszerzeń, aby zaspokoić swoje potrzeby żywieniowe i reprodukcyjne.