Kiedy te psy przechodzą szkolenie, stosuje się pozytywne wzmocnienie, aby nauczyć je kojarzenia znalezienia kogoś lub czegoś z otrzymaniem smakołyku.
Ostatnia aktualizacja: 16 września 2018 r.
Szwajcarzy byli pionierami szkolenia psów poszukiwawczych i ratowniczych. Powodem, dla którego zaczęli ich szkolić, była duża liczba osób znikających w Alpach Szwajcarskich. Z tego artykułu dowiesz się wszystkiego o tych wspaniałych zwierzętach.
Historia psów poszukiwawczo-ratowniczych
Chociaż psy myśliwskie zawsze były używane w misjach poszukiwawczo-ratowniczych, dopiero II wojny światowej psy te zostały rozpoznane ze względu na swoje zdolności.
Rasy takie jak owczarki niemieckie były używane do poszukiwania ocalałych uwięzionych pod gruzami. Niedługo potem szkolenie psów poszukiwawczych i ratowniczych stało się bardziej powszechne, aby wykorzystać je do przyszłych katastrof i zaginięć.
Już w latach pięćdziesiątych,po przezwyciężeniu najtrudniejszego okresu w historii Europy w okresie powojennym, kilka szkół specjalistycznych w szkoleniu psów poszukiwawczych i ratowniczych zaczęło się pojawiać. Zawód ten stał się szczególnie popularny w Szwajcarii i Niemczech.
W latach 80. powstały pierwsze hiszpańskie szkoły szkoleniowe oparte na metodzie opracowanej przez Czerwony Krzyż w Hamburgu. Plan treningowy składał się z czterech faz:
- Klatka i figura
- Pudełko lub pojemnik
- Ktoś w ukryciu
- Wyszukiwanie na smyczy
W jaki sposób pies szuka?
Niektórzy ludzie uważają, że te psy „polują” na wskazówki, wąchając przedmiot należący do zgubionej osoby i podążając za jej zapachem, aż znajdą zaginionej osoby. Nie jest to jednak możliwe, gdy tożsamość osoby jest nieznana lub nie ma żadnego przedmiotu, za pomocą którego można by wyśledzić jej zapach.
Podczas szkolenia trenerzy uczą psy rozróżniania między zapachami ludzi w pobliżu, zapachami, które pies widzi, a zapachami, które pies może wąchać, ale nie widzi. Przydaje się to w przypadku, gdy dana osoba jest uwięziona pod gruzami lub ukryta.
Kiedy pies wykryje osobę lub przedmiot — czy to narkotyki, czy materiały wybuchowe — zaszczeka. Dzieje się tak, ponieważ podczas sesji treningowych u psa stosowane jest pozytywne wzmocnienie, dzięki czemu kojarzy on znalezienie ukrytego przedmiotu z otrzymaniem smakołyka.
Jakie rasy psów najlepiej nadają się do misji poszukiwawczo-ratowniczych?
Odpowiedź na to pytanie jest prosta: niezależnie od tego, który pies został do tego przeszkolony. Czasami ludzie myślą, że tylko owczarki niemieckie lub ogary mogą być psami poszukiwawczymi i ratowniczymi. Istnieją jednak setki przykładów innych ras, które równie dobrze mogą wykonać tę samą pracę.
Więc jeśli rasa nie określa zdolności poszukiwawczych i ratowniczych, to co robi? Oto kilka cech niezbędnych do tego rodzaju pracy ratującej życie.
- Pies musi być uważnyi łatwo zmotywowany.
- Zwierzę musi być zdecydowane, aby do rozwiązywania problemów. Osiąga się to dzięki doświadczeniu i cierpliwości.
- Pies musi chcieć zadowolić właściciela lub trenera. Oznacza to, że oprócz chęci otrzymania pozytywnego wzmocnienia smakołyku, pies powinien uzyskać zgodę swojego trenera.
- Zwierzę musi mieć wysoki poziom energii. Czasami znalezienie osoby lub przedmiotu może być skomplikowane i frustrujące. Pies musi być w stanie iść naprzód bez utraty zainteresowania zadaniem.
- Pies musi być odporny i silny. Pies poszukiwawczo-ratowniczy, szczególnie aktywny, musi mieć dużo wytrzymałości i siły fizycznej.