Ostatnia aktualizacja: 11 sierpnia 2018 r.

Wilki iberyjskie, które żyją głównie w Hiszpanii i Portugalii, są obecnie poważnie zagrożone wyginięciem. Dyrektywa siedliskowa w Unii Europejskiej chroni gatunek. Jednak w Hiszpanii inicjatywy na rzecz ochrony nie są ani znormalizowane, ani jednolite. Niestety inicjatywy te mają kluczowe znaczenie dla trwałości ekosystemów i bioróżnorodności.

Wilki iberyjskie: naturalne siedliska i relacje z ludźmi

Canis lupus signatus od dawna jest drapieżnikiem na Półwyspie Iberyjskim, zwłaszcza na północnym zachodzie. Żywi się dużą zdobyczą roślinożerną i jest kluczowym ogniwem w ekosystemie. Powszechnie uważa się, że wilki iberyjskie są przodkami psów.
Żyją na obszarach o mniejszej populacji ludzkiej. Mają również tendencję do życia w miejscach z dużą ilością ofiar, takich jak jelenie, sarny i dziki. Wilki mogą zmieniać swoją zdobycz w zależności od miejsca zamieszkania. Na przykład kurczęta, bydło i króliki uzupełniają swoją dietę w regionach, gdzie inne zwierzęta są rzadkością.

Powoduje to problemy na obszarach wiejskich, których stabilność ekonomiczna zależy od hodowli zwierząt. Najważniejszym czynnikiem jest jednak tutaj potrzeba, aby ludzie nauczyli się lepiej współistnieć z wilkami. Obejmuje to mechanizmy ochrony i zapobiegania.

Wilki iberyjskie są zagrożone wyginięciem

Najnowszy spis populacji wilków szacuje, że Hiszpania jest naturalnym siedliskiem ponad 30% wilków w Europie. W związku z tym Unia Europejska uznała ten gatunek za ważny dla całej UE. Jak dotąd jednak na terytoriach hiszpańskich nie ma jednolitych przepisów, które je chronią.

Wręcz przeciwnie, kłusownictwo i zatrucie pogarszają sytuację wilków iberyjskich i zbliżają je do wyginięcia.

Dane potwierdzające

Według szacunków z ostatniego spisu wilków iberyjskich (2012-2014), pakiety wzrosły od 250 do 297 od 2005r. Jednak grupy środowiskowe i eksperci w tej dziedzinie twierdzą, że dane nie są dokładne. Uważają, że nie wzięli pod uwagę ważnych aspektów, takich jak liczba osobników w każdym stadzie.

Ponadto oficjalne regionalne spisy ludności nie stosowały tych samych kryteriów lub metodologii w tej dziedzinie. Dlatego trudno jest określić prawdziwą populację wilka w Hiszpanii.
Szacuje się, że każdego roku ginie około 800 zwierząt, co jest związane głównie z kłusownictwem. Faktem jest, że wilki to gatunek, który zniknął na połowie Półwyspu Iberyjskiego. W 2015 r. stowarzyszenia ekologiczne uznały go za gatunek zagrożony w Andaluzji, z zaledwie 4 do 56 osobnikami.

Obecnie najgęstsza populacja wilków iberyjskich występuje w gminie Muelas de los Caballeros w Zamorze. Kolejne 50% mieszka na północy Kastylii i León, a mniej niż 35% mieszka w Galicji. Dodatkowo w Sierra Morena (Jaén i Cuenca) jest jeszcze kilka watah wilków.

Inicjatywy na rzecz ochrony

Ministerstwo Rolnictwa zwróciło się do Unii Europejskiej o uznanie wilków iberyjskich za gatunek łowiecki na całym swoim terytorium.
Od publicznych i prywatnych sferze, grupy obywatelskie domagają się interwencji państwa w celu ochrony gatunku w całej Hiszpanii. Proszą również, aby różne sektory, które są zaangażowane lub czują, że zostały one dotknięte w ten czy inny sposób, opowiedziały o problemach, z którymi się borykają.
Kilka inicjatyw, które Hiszpania realizuje w związku z tą kwestią:

• Przedstawienie konkretnych propozycji grupom politycznym w obronie wilka iberyjskiego. ASCEL (Stowarzyszenie Ochrony i Badania Wilków Iberyjskich), Ecologists in Action, Wolf Marley i WWF opracowali propozycje.

• Nie -propozycja prawna zatwierdzona przez Komisję Rolnictwa, Żywności i Środowiska. To rozporządzenie przyczyni się do ochrony wilków i ogłosi je gatunkiem chronionym na wszystkich terytoriach Hiszpanii.