Trzmiel

Hej dzięki wam mamy juz ponad 1200 subów.

Błonkoskrzydłe, Bombus, Dzikie, Góry, Lądowe, Lasy, Niziny, Owady, Pszczołowate , Środowisko, Stawonogi, Trzmiel , Zwierzęta

Klasyfikacja naukowa Trzmieli

Królestwo: Zwierzęta
Typ: Stawonogi
Gromada: Owad
Rząd: Błonkoskrzydłe
Rodzina: Pszczołowate
Rodzaj: Trzmiel
Nazwa naukowa: Bombus

Stan ochrony Trzmieli

Bliski zagrożenia

Lokalizacje Trzmieli

Afryka
Azja
Eurazja
Europa
Ameryka Północna

Fakty o Trzmielach

Główna zdobycz: Nektar, Pyłek, Miód
Siedlisko: Ciche lasy i pastwiska
Drapieżniki: Nietoperze, żaby, skunksy
Dieta: Roślinożerne
Średnia wielkość miotu: 200
Ulubione jedzenie: Nektar
Nazwa zwyczajowa: Trzmiel
Liczba gatunków: 250
Lokalizacja: Półkula północna
Hasło: Najpopularniejszy gatunek pszczół!

Charakterystyka fizyczna Trzmiela

Kolor

Żółty
Czarny
Pomarańczowy

Typ skóry

Włosy

Obrazy trzmieli

Przejrzyj wszystkie nasze zdjęcia Bumblebee w galerii.

Zobacz wszystkie zdjęcia Bumblebee!

Znajdź swoje ulubione Zwierzęta! Szukaj

Trzmiel jest jednym z najbardziej towarzyskich gatunków na Ziemi. Gromadzą się w rozległych koloniach współpracowników.

Trzmiele dowodzone przez królową są niemal wzorem porządku i dyscypliny. Współpracują, wspólnie wychowują młodzież i dzielą pracę. Każda pszczoła ma określoną rolę w promowaniu ogólnego stanu zdrowia i przetrwania kolonii. Nie wszystkie pszczoły są takie, na przykład pszczoła stolarz wygląda jak trzmiel, ale jest bardziej samotną pszczołą.

Jednak z powodu złożonych przyczyn liczba trzmieli wydaje się spadać na całym świecie . Może to mieć poważne długoterminowe skutki dla pozostałych ekosystemów Ziemi.

Fakty dotyczące trzmieli

Trzmiele pokryte są warstwą oleju, dzięki czemu są bardziej odporne na wodę .

Skrzydła trzmiela mogą funkcjonować tylko w odpowiednich temperaturach. Jeśli pszczoła nie może wystartować, może drżeć przez kilka minut, aby podnieść temperaturę wewnętrzną.

Trzmiele są zdolne do wytwarzania woskowej substancji, która buduje gniazda i chroni jaja.

W porównaniu z wieloma owadami trzmiele mają niezwykłe zdolności intelektualne do komunikowania się z kolonią. Mogą przekazywać podstawowe informacje współpracownikom, a nawet zapamiętywać złożone wzorce.

Nazwa naukowa trzmiela

Trzmiel to potoczna nazwa całego rodzaju organizmów zwanych Bombus. Według słownika Merriam-Webster, termin Bombus pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego huczenie, brzęczenie lub buczenie. Jest blisko spokrewniony z greckim słowem bombos.

Trzmiel należy do rodziny Apidae, która zagraża wszystkim gatunkom pszczół. Jest blisko spokrewniony z rodzajem Meliponin, czyli pszczołą bez żądła. W sumie w rodzaju Bombus występuje ponad 250 znanych gatunków. W zapisie kopalnym znajduje się również kilka wymarłych gatunków. Rodzaj mógł wyewoluować około 25 do 40 milionów lat temu.

Wygląd trzmiela

Trzmiel można rozpoznać po jego dość dużym, pulchnym wyglądzie, zaokrąglonym brzuchu i rozłożonych włosach na całym ciele. Mają czarne i żółte kolory – a czasem nawet pomarańczowy lub czerwony – w określonych pasmach lub wzorach. Te jaskrawe kolory ostrzegają inne zwierzęta o potencjalnym niebezpieczeństwie grożenia pszczołom.

U większości gatunków trzmieli na tylnych łapach znajduje się koszyk pyłkowy. Ten obszar kosza ma gołą skórę otoczoną małymi włoskami, które transportują pyłki. Z tego powodu mogą przenosić znaczną część masy ciała w postaci pyłku.

Trzmiel ma cztery skrzydła, aby móc latać. Wszystkie z nich są stosunkowo małe w porównaniu z całkowitym rozmiarem ciała. Doprowadziło to do powszechnego błędnego przekonania, że trzmiel powinien być fizycznie niezdolny do lotu. Jest to jednak oparte na błędnym pomyśle lotu trzmiela. Wiele osób zakłada, że skrzydła trzmiela są naprawione.

Zamiast tego pszczoły mogą faktycznie obracać się lub machać skrzydłami jak helikopter, więc machają skrzydłami w przód iw tył, a nie w górę iw dół. To tworzy wiry powietrza, które pomagają im utrzymać się w górze. Uderzają skrzydłami około 100 do 200 razy na sekundę. Czasami potrafią usunąć pyłek z kwiatu po prostu przez drganie trzepoczących skrzydełek w jego pobliżu.

Typowy trzmiel ma około pół cala do cala długości, czyli mniej więcej dziesięć centów. Waga pszczoły jest również niewielka. Jednak nie jest to jednakowo prawdziwe dla całego rodzaju. Największym gatunkiem pszczół na świecie jest Bombus dahibomii z Chile. Może osiągać do 1,6 cala długości.

Jedną z najważniejszych cech pszczół jest długa trąba przypominająca języczek, która została specjalnie przystosowana do zbierania nektaru z kwiatu. Trąba występuje w różnych rozmiarach, od krótkich do długich.

Każdy gatunek jest zwykle wyspecjalizowany pod kątem określonego kwiatu (chociaż trzmiele z krótką trąbką mogą czasami „kraść” pokarm z dłuższego kwiatu, przebijając dziurę w pobliżu miejsca, w którym znajduje się pokarm). W końcu pszczoły mogą podróżować ponad milę w celu znalezienia odpowiedniego źródła pożywienia.

Zachowanie trzmieli

Trzmiel polega na swoim sprytu i zmysłach w poszukiwaniu swoich korzystnych kwiatów, w tym kolor i obecność pól elektrycznych. Trzmiele mają tendencję do powracania w to samo miejsce, aby znaleźć pożywienie, ale niekoniecznie ten sam kwiat. Gdy kwiat zostanie wyczerpany, pszczoły przejdą do nowego. Zostawiają ślady zapachowe, aby powiedzieć współpracownikom, które kwiaty są pozbawione nektaru. Trzmiel jest integralną częścią naturalnego ekosystemu, przenosząc pyłek między męskimi i żeńskimi częściami kwiatów. Szczególnie jagody, pomidory i kabaczki są w dużym stopniu uzależnione od zapylania przez trzmiele.

Badania wykazały, że trzmiele mogą być bardziej inteligentne, niż początkowo przypuszczano. Po znalezieniu nowego źródła pożywienia mogą przekazać lokalizację innym członkom kolonii. W związku z tym trzmiele są istotami wysoce społecznymi, których przetrwanie polega na pracy całej kolonii. Pojedyncza kolonia zwykle liczy do 500 osobników na raz, a czasami przekracza nawet tysiąc osobników. Chociaż może się to wydawać dużo, w rzeczywistości jest to znacznie mniej niż maksymalna liczba pszczół miodnych w kolonii.

W środku kolonii znajduje się pojedyncza dominująca królowa (chociaż niektóre gatunki mogą mieć ich wiele). Jest jednocześnie założycielką, przywódczynią i matką kolonii. Każdego roku około wiosny zakłada ul w odpowiednim miejscu w pobliżu źródła pokarmu dla trzmieli.

Niemal całkowicie od podstaw buduje kolonię i większość potomstwa produkuje sama. Pracownicy służą na jej skinienie i wezwanie. Ten typ układu, który dzieli pracowników na różne kasty, nazywany jest zachowaniem eusocjalnym. Występuje dość często u owadów.

Zarówno królowa, jak i pracownice mają ostre żądło do obrony przed groźbami i drapieżnikami. Te żądła nie odrywają się po użyciu, więc trzmiel może wielokrotnie uderzać w cel bez ranienia siebie. Trzmiele zwykle nie przeszkadzają ludziom podczas ich normalnych codziennych zajęć, ale mogą być dość agresywne w obronie swojej kolonii. Może to stanowić problem, jeśli kolonia zamieszkuje obszar o dużym zaludnieniu.

Chociaż większość gatunków Bombusa przestrzega tego podstawowego zachowania eusocjalnego, trzmiele z kukułką mają zupełnie inny styl życia. Jak sama nazwa wskazuje, jest to rodzaj pasożyta lęgowego, który w wychowywaniu młodych polega na innych gatunkach. Pszczoły z kukułką infiltrują inną kolonię, zabijają przywódcę i zastępują go własną samicą, aby zmusić robotnice do karmienia ich larw. W ten sposób zasadniczo porywa pracę innego gatunku trzmieli.

Siedlisko trzmiela

Trzmiel ma rozległy zasięg w Ameryce Północnej, Ameryce Południowej, Europie i Azji (bez części Indii i Bliskiego Wschodu) i Afryki Północnej. Jednak są one prawie całkowicie nieobecne w Australii, Afryce Subsaharyjskiej i Antarktydzie. Trzmiele mogą występować we wszystkich typach klimatu i regionach geograficznych, w tym w tropikach, ale większość gatunków preferuje klimat umiarkowany na dużych wysokościach.

Trzmiele będą budować gniazda blisko ziemi lub pod ziemią. Potrafią zawłaszczyć wszystkie rodzaje środowisk do odpowiedniego gniazda, w tym budynki ludzkie, opuszczone gniazda zwierząt, a nawet stare meble. Gniazdo musi być stosunkowo chłodne i mieć mało bezpośredniego światła słonecznego.

Dieta trzmieli

Trzmiele mają dość prostą dietę złożoną z nektaru i pyłku, które zbierają z kwiatów. Nie robią miodu w tradycyjnym sensie. Miód powstaje z długotrwałego przechowywania nektaru, a trzmiele nie przeżywają zimy. Są jednak w stanie przechowywać swoje pożywienie w małych ilościach przez kilka dni w przypominających wosk komórkach kolonii. Z tego powodu trzmiele są czasami wykorzystywane przez ludzi jako zapylacze, ale nie są producentami miodu, jak wielu sądzi.

Trzmiele i zagrożenia

Ze względu na stosunkowo niewielkie rozmiary trzmiele są podatne na drapieżnictwo ze strony wielu zwierząt. Ptaki, pająki, osy i muchy będą polować na pojedyncze trzmiele, gdy będą żerować, podczas gdy duże drapieżniki, takie jak borsuk, mogą wykopać i pożreć całą kolonię w ciągu kilku chwil.

Żądło może być potężna obrona dla pszczół, zwłaszcza gdy są one obecne w dużych ilościach. To pozwoliło im rozwijać się przez miliony lat. Jednak trzmiele borykają się również z poważnymi długoterminowymi problemami związanymi z działalnością człowieka i zmianami klimatu.

Rozmnażanie trzmieli, dzieci i długość życia

Trzmiel ma złożony roczny cykl rozmnażania i życia, który się obraca wokół zdrowia kolonii. Cykl roczny rozpoczyna się zimą, kiedy królowa zaczyna gromadzić wystarczającą ilość tłuszczu, aby hibernować na chłodniejsze miesiące. Po pojawieniu się na wiosnę rozpocznie nową kolonię i wyda swoje pierwsze roczne potomstwo z larw.

Matka będzie jednocześnie składać kilka jaj. Zapładnia każde jajeczko indywidualnie z nasienia przechowywanego w spermatece. Ma również możliwość wyboru dokładnie jaj do zapłodnienia w zależności od potrzeb kolonii. Zapłodnione jaja mogą stać się zwykłymi samicami lub większą liczbą królowych. Niezapłodnione jaja staną się samcami, które wychodzą w świat i próbują się kojarzyć. Matka będzie starała się stłumić zdolności rozrodcze samic, aby uzyskać wyłączne prawa rozrodcze u samców.

Typowe jajo trzmiela wykluwa się w larwę po około dwóch tygodniach bacznej uwagi. Początkowa larwa przechodzi przez kilka etapów rozwoju. Każdy etap jest znany jako instar. Gdy osiągną wiek tygodnia, larwy wytworzą dla siebie kokony, dzięki czemu mogą rozwinąć się w dojrzałe dorosłe osobniki. To stadium kokonu jest znane jako poczwarka.

Jeśli się powiedzie, kolonia będzie się rozwijać przez większą część lata. Matka nadal będzie tworzyła nowe jaja, a robotnice karmią i opiekują się kolejnym potomstwem. Jednak jesienią większość istniejącej kolonii ginie z przyczyn naturalnych. Ponieważ trzmiele nie przeżywają zimy, mają zwykle bardzo krótkie cykle życiowe. Większość z nich żyje tylko miesiąc lub dwa.

Populacja trzmieli

Od końca XX wieku naukowcy zauważyli dziwne i alarmujące zjawisko: wydaje się, że populacja trzmieli gwałtownie spada na całym świecie. Chociaż dokładne dane liczbowe dotyczące populacji są trudne do uzyskania, szacuje się, że liczba trzmieli spadła nawet o 50 procent w niektórych regionach świata.

Niektóre gatunki są w gorszej kondycji niż inne. Na przykład trzmiel z kukułką zmienną i trzmiel z rdzawymi łatami są uważane za krytycznie zagrożone przez Czerwoną Listę Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN). Jednak większość z nich nadal jest wrażliwa lub najmniej niepokojąca.

Nie jest do końca jasne, dlaczego liczby spadły. Jako potencjalne przyczyny wymieniano stosowanie pestycydów, utratę siedlisk i choroby. Jednak zmiany klimatyczne mogą znacznie potęgować te podstawowe problemy.

W jednym z badań odnotowano, że największe spadki populacji trzmieli wystąpiły w regionach o największych zmianach klimatycznych. Oprócz zajęcia się problemem zmian klimatycznych, eliminacja pestycydów i przywrócenie siedliska może częściowo zahamować upadek trzmiela.

Zobacz wszystkie 84 zwierzęta, których nazwy rozpoczynają się naliterę B

Najczęściej zadawane pytania dotyczące trzmieli

Jaka jest różnica między trzmielem a pszczołą miodną?

Trzmiel i pszczoła miodna są blisko spokrewnione, ale w rzeczywistości są to różne rodzaje. Jak wspomniano wcześniej, trzmiel należy do rodzaju Bombus, a pszczoła miodna do rodzaju Apis. Chociaż należą do tej samej rodziny, istnieje wiele różnic w wyglądzie, zachowaniu i rozmnażaniu. Pszczoły miodne również umierają podczas użądlenia.

Jak giną trzmiele?

Większość trzmieli umiera w sposób naturalny, kiedy co roku wymieniana jest kolonia. Resztę zabijają drapieżniki lub działalność człowieka. W przeciwieństwie do innych pszczół, trzmiele nie giną po przekłuciu czegoś żądłem.

Co jedzą trzmiele – czy są mięsożernymi, roślinożernymi czy wszystkożernymi?

Trzmiele zjadają prawie wyłącznie nektar i pyłek z kwiatów, przez co stają się roślinożercami. Nektar jest przydatny jako szybkie źródło węglowodanów.

Co zjada trzmiele?

Pająki, ptaki, osy i niektóre muchy są źródłem potencjału zagrożenie dla trzmiela. Czasami żywią się nimi małe i średnie ssaki.

Do jakiego królestwa należą trzmiele?

Trzmiele należą do Królestwa Animalia.

Do jakiej grupy należą trzmiele?

Trzmiele należą do typu Arthropoda.

Do jakiej klasy należą trzmiele?

Trzmiele należą do klasy Insecta.

Do jakiej rodziny należą trzmiele?

Trzmiele należą do rodziny Apidae.

Do jakiej kolejności należą trzmiele?

Trzmiele należą do rzędu Hymenoptera.