Trąbka jest jednym z najdziwniejszych promieniowców na świecie. Samce zachodzą w ciążę i pływają w pozycji pionowej. Chcesz dowiedzieć się o nich więcej?
Ostatnia aktualizacja: 30 czerwca 2021 r.
Termin trąbka odnosi się do 3 gatunków wyjątkowo wydłużonych ryb, które są do siebie bardzo podobne. Wszystkie należą do rodziny Aulostomidae i rzędu Sygnatidów (Syngnathiformes). Chociaż nie są bardzo podobne, trąbki dzielą wyższy takson z konikami morskimi.
Już sama nazwa rodzaju Aulostomus dostarcza nam informacji o cechach tych ryb. Nazwa aulos oznacza po grecku flet, a tomus (stoma) odnosi się do jego ust. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tej niezwykłej grupie promieniowców, czytaj dalej.
Siedlisko trąbki
Przede wszystkim należy podkreślić, że rodzaj Aulostomus obejmuje 3 różne gatunki: Aulostomus chinensis, Aulostomus maculatus i Aulostomus strigosus. Skupimy się na najpospolitszej trąbce ze wszystkich (Aulostomus maculatus). Podamy jednak również ogólne informacje o jego krewnych!
Jako rodzaj trąbki występują w różnych wodach tropikalnych na całym świecie. Dwa z gatunków można znaleźć w Atlantyku (Aulostomus maculatus i Aulostomus strigosus), a drugi zamieszkuje Indo-Pacyfik (Aulostomus chinensis). Można je znaleźć w obszarach przydennych skalistych raf, w pobliżu dna morskiego oraz w osadach.
Ze swojej strony Aulostomus maculatus zamieszkuje tropikalne słone wody zachodniego Oceanu Atlantyckiego od Florydy po Brazylię, w tym na Karaibach i Zatoce Meksykańskiej. Jego preferowanymi ekosystemami są płytkie wody o głębokości od 2 do 25 metrów (7-82 stóp) i obszary bogate w koralowce. Dzieje się tak szczególnie w przypadku tych z dużą ilością struktur pionowych.
Właściwości fizyczne
Te gatunki ryb charakteryzują się wydłużonymi ciałami otoczonymi kostnymi pierścieniami i bardzo efektownymi rurkowatymi pyskami. Trąbka nie jest wyjątkiem od tej reguły i dlatego otrzymała tę nazwę.
Gatunek Aulostomus maculatus jest dość duży. W stadium dorosłym może osiągnąć 91 centymetrów (3 stopy) długości, nieco więcej niż reszta jego krewnych. Jego ciało jest wydłużone i mocno skompresowane po bokach, a pysk jest niezwykle długi, a na końcu znajduje się otwór żuchwowy. Na czubku ustnika widać rodzaj wąsów lub brzany.
Płetwy grzbietowa i odbytowa są małe, zwarte i znajdują się daleko od płaszczyzny głowowej ryby, nadając jej niemal wężowaty wygląd. Ponadto jej ubarwienie różni się w zależności od osobnika i miejsca. Można jednak wyróżnić trzy specyficzne wzory: czerwono-brązowy (najczęściej), szaro-niebieski i żółto-zielony.
Oznaczenia i zarysy na ogólnym wzorze kolorów różnią się w zależności od osoby.
Zachowanie trębaczy
Co dziwne, trębacz nie używa typu ruchu, który jest wspólny dla ogromnej większości ryb promieniowców. Bardzo rzadko można to zobaczyć okaz pływający poziomo. Gatunek ten jest „porwany” przez nurt przy zachowaniu niemal pionowej pozycji. Podczas pływania odwraca głowę do góry nogami i wykonuje minimalne ruchy.
Ponadto, jak wskazuje portal PHYSIS Journal of Marine Science, zachowanie okazów różni się w zależności od ich ogólnego wzoru ubarwienia. Na przykład niebieskawe osobniki znajdują się w głębszych obszarach niż żółtawe lub brązowawe. Rozmiar ciała różni się również w zależności od ogólnej tonacji.
Król kamuflażu
Trąbki mogą używać swoich chromatoforów – komórek z pigmentami wewnątrz, które odbijają światło – do zmiany ogólnego odcienia i lepszego wtapiania się w otoczenie. Są nawet w stanie naśladować ruchy dryfujących glonów, zachowując pozycję pionową, aby uniknąć wykrycia przez potencjalne drapieżniki.
Ponieważ bardzo słabo pływają, zwierzęta te są całkowicie zależne od swoich zdolności do kamuflażu.
Żywienie trąbek
Ryby należące do rodziny Aulostomidae są wyłącznie mięsożercami. Żywią się bezkręgowcami i małymi rybami, ale nie polują ani nie gonią swojej zdobyczy. Ze względu na zdolność do naśladowania pionowej wiązki glonów, czekają, aż ich ofiary przejdą przed nimi. Następnie chwytają je za pomocą mechanizmów ssących.
Dzięki elastycznym tkankom tworzącym narządy gębowe trębacz może otworzyć pysk poza szerokość własnego ciała. Szybkie otwieranie tego wyrafinowanego mechanizmu generuje efekt ssania wokół ryby, w ten sposób ciągnąc rybę. zdobycz w jego paszczę.
Te zwierzęta chowają się również za niektórymi gatunkami ryb roślinożernych. Dlatego ich ofiara nie jest w stanie ich zobaczyć, dopóki nie jest za późno.
Reprodukcja trąbki
Dokładny mechanizm reprodukcji trąbki nie jest jeszcze do końca jasny. Wiemy jednak, że samce używają swoich chromatoforów do zmiany koloru i pokazywania sygnałów godowych. Co więcej, ten gatunek — i reszta sygnatariuszy — mają bardzo nietypową opiekę rodzicielską w porównaniu z resztą zwierzęcia Królestwo.
U tego gatunku to samiec jest odpowiedzialny za opiekę nad potomstwem. Po zewnętrznym zapłodnieniu jaj złożonych przez samicę, chroni je w specjalnej „torbie” aż do wyklucia, dbając z nich przez cały czas. Ta ewolucyjna strategia została również przyjęta przez smoki wodne (Physignathus cocincinus) i koniki morskie (Hippocampus).
Stan ochrony
Jak wskazuje Czerwona Lista Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN), trąbka nie jest zagrożona i znajduje się w kategorii „najmniejszej troski”. Jednak odnotowano, że ich populacje maleją.
Globalny spadek glonów wodorostów i koralowców może utrudnić długoterminowe przetrwanie gatunku. Co więcej, rozprzestrzenianie się skrzydlic (Pterois volitans) jest zagrożeniem dla tego i wielu innych promieniowców. Jest to inwazyjny i śmiercionośny gatunek, który żywi się m.in.
Chociaż gatunek ten nie jest powszechny w świecie akwarystyki, wykryto sporadyczne kradzieże okazów dla zysku.
Jak widać, trębacz jest jednym z najbardziej fascynujących promieniowców na świecie. Ich sposób rozmnażania, techniki łowieckie i doskonała mimikra nie pozostawiają nikogo obojętnym. Niestety, jeśli niszczenie ekosystemów morskich będzie trwało w obecnym tempie, w niedalekiej przyszłości rybom grozi niebezpieczeństwo.
To może Cię zainteresować … </ span>
przeczytać w </ span> Moje zwierząt </ strong>
Dragonscale Betta rybne: Habitat, charakterystyka i pielęgnacja </ span>
Betta smocza łuska to odmiana gatunku Betta splendens, znana w świecie akwariów. W sumie istnieje ponad 35 odmian.