Obecny kot domowy jest wynikiem tysięcy lat udomowienia. O dziwo, wciąż istnieją dzikie gatunki, jednym z nich jest szkocki żbik.
Ostatnia aktualizacja: 19 listopada 2020
r. Szkocki żbik jest jednym z pozostałych członków dzikiej fauny Wysp Brytyjskich. Jest to jeden z ostatnich żyjących gatunków na niegdyś gęsto zaludnionym obszarze.
Obecnie fauna tych ekosystemów jest dość ograniczona pod względem różnorodności zwierząt. Kontynuuj czytanie, ponieważ dzisiejszy artykuł zawiera informacje o obecnej sytuacji w tym regionie, a także omówimy plany ochrony tego konkretnego żbika.
Plan działań na rzecz ochrony żbika szkockiego
Szkocja jest miejscem zamieszkania tego żbika, który jest obecnie objęty planem działań na rzecz ochrony. Wynika to z faktu, że ma on krytyczne znaczenie zagrożenie wyginięciem. Nazwa tego planu to „Rozmnażaj i wypuszczaj”. Dzięki niej powstaje pierwszy ośrodek ochrony i hodowli żbika w Highlands.
Istnieją inne ośrodki rekonwalescencji, ale ten skupi się tylko na szkockich zdziczałych kotach. Celem jest długoterminowe wypuszczanie okazów w różnych częściach Szkocji. Utworzenie centrum jest ostatnią próbą ochrony tego gatunku, ponieważ jest na skraju wyginięcia – około 20-200 z nich wciąż żyje.
Ta ekstremalna sytuacja wynikała z różnych czynników, takich jak utrata siedliska i choroby. Na szczęście niedawno urodził się miot szkockich żbików, więc jest dla nich nadzieja.
Charakterystyka szkockiego dzikiego kota
Naukowa nazwa tego kota to Felis silvestris i jest typowa dla szkockich Highlands. Powoli zanika, mimo że zamieszkiwał dużą część Wysp Brytyjskich.
Jak zwykle, odpowiedzialni są za to ludzie, ponieważ polują na ten gatunek od wielu stuleci. Ponadto innymi istotnymi czynnikami spadku ich populacji są utrata siedliska i hybrydyzacja.
Osoba z niewielkim doświadczeniem ze zwierzętami pomyliłaby je z kotem domowym. Są to jednak zupełnie inne zwierzęta. Oto niektóre cechy, które odróżniają szkockich dzikich kotów od zwykłych kotów:
-
Te koty mogą być nawet dwa razy większe od kota domowego
- Mają raczej pojedynczy wzór pasków, który odróżnia je od innych gatunków
- Ich futro jest gęstsze, a ogon szerszy
- Wreszcie unikają ludzi, ponieważ nie mogą nas znieść!
Strategie ochrony żbika szkockiego
Oto niektóre strategie dla planów ochrony podobnych do tego wspomnieliśmy powyżej. Najczęściej stosowane to:
Hodowla w niewoli
To także sposób na ograniczenie przenoszenia chorób i pomoc w ich przeżyciu. Ta technika oznacza większą kontrolę sytuacji gatunku na małą skalę, ale jest to również odpowiedzialność. Dzieje się tak, ponieważ muszą wiedzieć, kiedy wypuścić osobniki, aby zmaksymalizować swoje szanse na przeżycie na wolności.
Monitorowanie ich na wolności
Następną strategią jest śledzenie uwolnionych kociąt. W tym celu wszczepiają lokalizator GPS, zwykle w obroży.
Jak widać, ułatwia to śledzenie ich i badanie ich zachowania. Ponadto obroże GPS mają zwykle wbudowane kamery, które rejestrują zdarzenia. Ponadto w strategicznych punktach znajdują się kamery (foto-pułapki). Celem jest możliwość ochrony zwierząt bez niepokojenia ich.
Unikanie hybrydyzacji z kotem domowym
Jednym z wyzwań stojących przed tym konkretnym programem jest zachowanie genomu szkockiego żbika. Wydaje się, że niektóre romantyczne spotkania z kotami domowymi poważnie zmieniły ich kod genetyczny.
Dlatego konieczne jest zbadanie genomu monitorowanych dzikich populacji. W ten sposób dostępnych będzie więcej informacji, a różnorodność populacji wzrośnie. Naukowcy nie wiedzą jeszcze, jak wpłynęło to na hybrydyzację, ale uważają to za największe ryzyko ze wszystkich. Jak widać, jedną z głównych intencji proponowanych technik konserwatorskich jest jej unikanie.
Zwiększanie świadomości
Ważne jest również informowanie ludzi, aby wiedzieli, czego nie robić, jeśli wpadną na szkockiego żbika. Te zwierzęta uciekną w większości przypadków i nie jest to dobre pomysł, aby zbliżyć się do nich.
Niestety ludzie często mylą je z kotami domowymi i próbują je złapać, aby je przestraszyć. Dlatego zaangażowane organizacje promują przesłanie, że szkocki żbik jest ważną częścią dziedzictwa kulturowego.
W rzeczywistości byli częścią heraldyki klanu przez całą historię i mieli również rolę w brytyjskiej mitologii, co w niektórych opowieściach opisuje ich jako odważnych, zaciekłych łowców.
Szkocki żbik jest na skraju wyginięcia
Strategie ochrony gatunku mają miejsce, gdy populacja niektórych dzikich gatunków osiąga krytyczną fazę. Tak jest obecnie w przypadku żbika szkockiego, którego liczebność została drastycznie zmniejszona.
Dzięki takim projektom możemy zapobiec trwałemu zanikowi tych gatunków. W rzeczywistości odniosły sukces w niektórych krajach iz pewnymi gatunkami.
Dziękuje za przeczytanie.
Może Cię to zainteresować…
Przeczytaj to w Moich zwierzętach
8 gatunków kotów żyjących na wolności
Jeśli Jesteś miłośnikiem kotów, nie przegap dzisiejszego artykułu o 8 gatunkach kotów żyjących na wolności. Czy potrafisz odgadnąć, które to są?