Istnieje wiele przykładów symbiozy w przyrodzie, o których nawet nie wiemy. Na przykład związek między bruzdnicami a koralami jest kluczem do powstania niesamowitych raf koralowych i mikroskopijnych glonów, które pokrywają wiele powierzchni dna morskiego.

Ostatnia aktualizacja: 22 września 2020 r.

Rafy koralowe i mikroskopijne glony należą do najbardziej zróżnicowanych ekosystemów na Ziemi. W rzeczywistości Wielka Rafa Koralowa w Australii jest uważana zanajwiększy żywy organizm na świecie (1429 mil długości) i zamieszkuje ją ponad 1800 różnych gatunków.
Ale czy wiesz, że te rafy rozwijają się dzięki symbiozie, którą nawiązać z rodzajem jednokomórkowych alg?
Dzisiejszy artykuł opowie Ci, jak te wspaniałe konstrukcje zbudowane przez koralowce mogą przetrwać tysiące lat.

Symbioza między rafami koralowymi a mikroskopijnymi algami

W naturze często występują między nimi relacje między dwoma organizmami różnych gatunków. Ta więź nazywana jest symbiozą i może trwać przez całe życie.
Istnieją różne typy relacji symbiotycznych, w zależności od tego, jak one występują:

• • Komensalizm
  • Mutualizm
  • Pasożytnictwo

</ ul>

W przypadku symbiozy mutualistycznej organizmy wchodzą ze sobą w interakcje, aby przynosić korzyści sobie nawzajem. Jest to termin, który najbardziej odnosi się do tego, co zamierzamy powiedzieć poniżej.
Jednym z najbardziej znanych przykładów symbiozy mutualistycznej jest ekosystem morski utworzony przez koralowce z fotosyntetycznymi algami Dinoflagellata. OK, ale czym właściwie są koralowce?

Czym są rafy koralowe?

Rafy koralowe to gigantyczne struktury morskie, które tworzą się ze szkieletów organizmów znanych jako koralowce. Każdy koralowiec jest polipem, zwierzęciem, które spędza czas z innymi, tworząc te kolonie.

Polipy należą do tej samej rodziny co meduzy i ukwiały. Mają miękkie, miseczkowate ciało, z którego końca wychodzą macki, jak u meduzy. Jednak zwierzęta te spędzają życie przywiązane do podłoża (takiego jak dno morskie), więc nie mają możliwości poruszania się.

Ważne jest również, aby wiedzieć, że nie wszyscy uczestniczą w tworzeniu raf i że są samotnicy, którzy zakotwiczają się na różnych powierzchniach. Są one bardzo efektowne ze względu na swoje kształty i kolory. Przypominają drzewa i dlatego często mylone są z roślinami.

Co więcej, te bezkręgowce należą do gromady Cnidarians i mają charakterystyczne galaretowate kształty i ostre macki, których używają do polowania na zdobycz.

Polipy wytwarzają twardy egzoszkielet z wody morskiej i wykorzystują go do ochrony swoich miękkich ciał. W rzeczywistości zamieszkują egzoszkielety swoich przodków i jednocześnie wydzielają własne.
Zwierzęta te rozmnażają się i tworzą kolonie, które działają jak indywidualny organizm.

Tak więc rafa może rosnąć latami i osiągać tysiące mil długości.
Organizmy te często wykorzystują swoje macki do pozyskiwania pożywienia, takiego jak zooplankton. Jednak większość składników odżywczych uzyskują za pośrednictwem mikroalg, z którymi nawiązują relację wzajemnej symbiozy.

Mają także symbiotyczne skojarzenia z innymi żywymi istotami, takimi jak kraby, robaki, gąbki i ośmiornice.

Glony mikroskopijne wiciowce

Te mikroalgi z rodzaju Symbiodinium, powszechnie znane jako zooxanthellae, są przyczyną ewolucyjnego sukcesu raf koralowych.
Wiciowce są jednym z najważniejszych mikroorganizmów eukariotycznych, ponieważ są głównymi producentami oceanów.

Symbioza między rafami koralowymi a mikroskopijnymi algami

Wiciowce to grupa fotosyntetycznych endosymbiotyków algi, które zapewniają koralowcom kolor i składniki odżywcze. Jednocześnie zasiedlają tkankę polipów, co zapewnia im ochronę.
Nieorganiczne substancje odpadowe generowane przez koralowce są wykorzystywane przez fotosyntetyczne bruzdnice. Glony wytwarzają składniki odżywcze dla koralowców z tych związków, a także ze światła słonecznego. Dlatego bruzdnice wspomagają wzrost i rozwój raf koralowych.

Ta wymiana ma kluczowe znaczenie dla tworzenia egzoszkieletu koralowców poprzez wytrącanie węglanu wapnia (CaCO3).

Bielenie raf koralowych

Zmiana klimatu jest jednym z głównych problemów przetrwanie raf koralowych.
Dzieje się tak, ponieważ stres i zakwaszenie wywołane w oceanachsą spowodowane wzrostem temperatury wód powierzchniowych. Oczywiście ma to negatywny wpływ na koralowce, hamując ich wzrost i zwapnienie spowodowane zmianami pH .
W ten sposób symbioza koralowców z algami destabilizuje i prowadzi do utraty fotopigmentów alg. Powoduje to utratę koloru tkanki koralowej. Naukowcy nazywają to „bieleniem koralowców”.

Zjawisko to poważnie wpływa na zdrowie polipów, a zmiany klimatyczne prowadzą do śmierci wielu kolonii i degradacji ich raf.

Rafy koralowe i mikroskopijne glony – walka o naturę

Jak widać, rafy koralowe to jedne z najbardziej niesamowitych struktur naturalnych. Jednak koralowce byłyby niczym, gdyby nie wiele gatunków, które je zamieszkują i zapewniają im przetrwanie.
Powiązanie koralowców i alg jest kluczowe dla stworzenia tych megastruktur, podobnie jak światło słoneczne docierające do ich powierzchni.

Po raz kolejny można docenić szkodliwy wpływ ludzkiego działania na naturę. W tym przypadku prowadzi to do upadku ekosystemów na rafach koralowych.

Dlatego musisz być świadomy tych szkód i dołożyć wszelkich starań, aby ograniczyć globalne emisje, aby chronić i zachować wszystkie żywe istoty.
Mamy nadzieję, że podobał Ci się ten artykuł.
Może Cię zainteresować…

Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Konik morski: hipokamp morza
Co robisz wiesz o koniku morskim? Te wyjątkowe stworzenia bardzo różnią się od prawie wszystkich innych gatunków ryb. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej!