Sowa śnieżna (puchacz śnieżny) encyklopedia i ciekawostki

Hej dzięki wam mamy juz ponad 1200 subów.

Subskrybuj

Sowa śnieżna

Bubo, Dzikie, Lądolód, Środowisko, Zwierzęta

Sowa śnieżna inaczej puchacz śnieżny – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny puszczykowatych. Narażony jest na wyginięcie. Gniazduje głównie w Eurazji i Ameryki Północnej.

Systematyka sowy śnieżnej

Sowy śnieżne została opisany przez Karola Linneusza w dziesiątej edycji Systema Naturae, w 1758 roku, pod nazwami Strix scandiaca i Strix nyctea.

Badanie genetyczne wykazało pokrewieństwo sowy z puchaczem z rodzaju Bubo. Polska zaś nazwa zwyczajowa została zmieniona na puchacz śnieżny.

Klasyfikacja naukowa sowy śnieżnej

Królestwo: Zwierzęta
Typ: Strunowce
Gromada: Ptaki
Rząd: Sowy
Rodzina: Puszczykowate
Rodzaj: Bubo
Nazwa naukowa: Bubo scandiacus

Stan ochrony sowy śnieżnej

Podatny

Miejsce występowania sowy śnieżnej

Eurazja
Europa
Ameryka Północna
Ocean

Fakty o sowie śnieżnej

Pożywienie: Leming, nornik, ryba
Ciekawostka: Jeden z największych gatunków Sów na świecie!
Cecha charakterystyczna: Czarno-białe znamię i duża głowa
Rozpiętość skrzydeł: 130 cm – 164 cm
Siedlisko: Las w arktycznej tundrze
Drapieżnik: Człowiek , Lis, dziki pies
Lokalizacja: Eurazja, Ameryka Północna, Grenlandia
Dieta: Mięsożerny
Ulubiony Pożywienie: Leming
Średnia wielkość lęgów: 7
Hasło: Jeden z największych gatunków sowy na świecie!

Charakterystyka fizyczna sowy śnieżnej

Kolor

Szary
Czarny
Biały

Typ skóry

Pióra

Długość życia

10 – 17 lat

Waga

1,1 kg – 2 kg

Wysokość

60 cm – 75 cm

Sowa śnieżna – podstawowe informacje

Sowa śnieżna, której naukowa nazwa to Bubo scandiacus, to duża, majestatyczna sowa z efektownym białym upierzeniem i świetlistym żółtym okiem.

Zwierzę to to ptak, który spędza większość czasu w bezdrzewnej i mroźnej tundrze otaczającą biegun północny, ale czasami można ją dostrzec w Kanadzie i północnych regionach Stanów Zjednoczonych.

Jest uważana za największą sowę północnoamerykańską pod względem wagi ze względu na ciężką izolację piór, która pokrywa je od stóp do głów.

Fakty o sowie śnieżnej!

Sowa śnieżna ma łapę pokrytą gęstym, puszystym piórem, które chroni je przed arktycznym śniegiem.
W przeciwieństwie do większości ptaków, sowa śnieżna woli grzędować na ziemi lub na niskiej wysokości drzewa.
Sowa śnieżna nie jest ptakiem nocnym. Zamiast tego jest zmierzchowa, co oznacza, że jest najbardziej aktywna o świcie i zmierzchu w ciągu dnia.
Samica sowy śnieżnej jest większa niż samiec i zwykle można ją odróżnić po znaku na jej piórze.

Naukowa nazwa sowy śnieżnej

Naukowa nazwa sowy śnieżnej to Bubo scandiacus. Bubo to łacińskie słowo używane również do opisania rogatej sowy, która jest bardzo bliskim krewnym sowy śnieżnej.„Scandiacus” pochodzi od nowego łacińskiego słowa oznaczającego Skandynawię, ponieważ to tam po raz pierwszy zaobserwowano ptaka.

Wygląd sowa śnieżna

Jak sama nazwa wskazuje, ta sowa ma piękne , śnieżne białe upierzenie. Jej biały kolor niezmiernie pomaga w jej kamuflażu. Może mieć różną ilość czarnych lub brązowych plam na piórze, które często pomaga określić wiek i płeć danej sowy.

Ogólnie rzecz biorąc, samica jest większa niż samiec i zazwyczaj ma więcej czarnych lub brązowych plam. Zwłaszcza na piórze korony i nogi. Młody samiec jest często ciemniejszy i zwykle ma znaczną ciemną pręgę w całym upierzeniu.

Cechy charakterystyczne sowy śnieżnej

Samiec ma zwykle plamkę zamiast paska i ogólnie ma mniej plam. Badacze zauważyli również, że dorosły samiec staje się bielszy wraz z wiekiem. W niektórych przypadkach najstarszy samiec jest całkowicie biały.

Pod względem wielkości sowa śnieżna jest największym ptakiem tego gatunku na świecie. Jest zdecydowanie największą sową w Ameryce Północnej pod względem masy i rozpiętości skrzydeł i jest drugą najcięższą i najbardziej skrzydlatą w Europie. Jak to często bywa u ptaka drapieżnego, samica jest na ogół większa niż samiec.

Waga i długość sowy śnieżnej

Samica ma średnio od 52,5 cm do 70 cm długości, a samiec 50 cm do 65,5 cm. Rozpiętość skrzydeł samicy może wynosić do 183 cm, rozpiętość skrzydeł samca może wynosić tylko od około 118,95 cm do 167,75 cm. Pod względem wagi samica sowy śnieżnej może ważyć do 3 kg , a samiec może ważyć 1,75 kg lub 2 kg.

W przeciwieństwie do innej sowy z którą jest spokrewniona sowa śnieżna nie ma wysokiej , charakterystycznej kępki ucha. Ma niewielką liczbę szczątkowego pióra kępkowego wokół ucha , ale pióro nie jest zauważalne z daleka. Ma złotożółte oko, grube pióro i długi, ciężki czarny pazur. Grube pióro chroni je przed mrozem.

Zachowanie sowy śnieżnej

Ogólnie rzecz biorąc, sowa śnieżna to samotny ptak.Jest monogamiczna, choć para będzie agresywnie bronić swojego terytorium. W przeciwieństwie do innego gatunku sowy.

Sowa śnieżna jest półmroczna, co oznacza, że jest aktywna w ciągu dnia, głównie o świcie i zmierzchu. Spędza większość czasu siedząc na płaskiej powierzchni lub niewielkim wzniesieniu i szuka zdobyczy. Jest to dla niej wygodniejsze niż przysiadanie na drzewie ze względu na jej krótką , szeroką nogę.

Sowa wydaje dziwny dźwięk. To chrapliwe i mocne pohukiwanie. To pohukiwanie jest zwykle wykonywane w parze i można je usłyszeć do 7 mil. Gdy jest zagrożone lub zestresowane, może pohukiwać, syczeć, gwizdać lub wydawać ostry, klekoczący dźwięk.

Siedlisko sowy śnieżnej

Sowa śnieżna jest powszechnie spotykana w Ameryce Północnej Europie i Azji.

Jest jednak jednym z bardziej koczowniczych gatunków ptaka, ponieważ musi podążać za swoją zdobyczą, więc jej siedlisko może się zmienić w zależności od ilości dostępnego pożywienia.

W okresie lęgowym sowa śnieżna trzyma się blisko w bezdrzewnym klimacie arktycznym, ale przez pozostałą część roku można ją znaleźć znacznie dalej na południu. Często spotyka się ją w południowych regionach Kanady, a nawet w najbardziej wysuniętych na północ regionach Stanów Zjednoczonych po zakończeniu sezonu lęgowego.

Dieta sowy śnieżnej

Sowa śnieżna jest drapieżnikiem, oznacza, że jest mięsożercom. Woli polować i jeść leminga, a szacuje się, że jedna dorosła sowa śnieżna może zjeść do 1600 lemingów w ciągu roku.

Kiedy nie może nasycić się lemingiem, uzupełnia dietę gryzonia , królikiem, rybą, a nawet innym ptakiem. W rzeczywistości sowa śnieżna jest znana z zabijania ptaka wielkości kanadyjskiej gęsi.

Sowa śnieżna jest cierpliwym myśliwym i spędza większość czasu siedząc i czekając, na zdobycz. Ma doskonały wzrok i bystry słuch. Jest w stanie znaleźć ofiarę nawet w gęstym śniegu lub w roślinności.

Ta sowa, podobnie jak inny ptak drapieżny , połyka całe swoje pożywienie. Pożywienie jest trawione przez silny kwas żołądkowy, a części, które były niestrawne, takie jak fragmenty kości, ząb i futro, jest zwracane w postaci małej, zbitej granulki.

Sowa śnieżna drapieżnik i zagrożenia dla niej

Podobnie jak wiele zwierząt, człowiek jest uważany za największe zagrożenie dla sowy śnieżnej. Sowa śnieżna jest drapieżnikiem. Sowa śnieżna na wolności może żyć 10 lat lub dłużej.

Ten dorosły ptak może paść ofiarą innego ptaka drapieżnego. Ogólnie rzecz biorąc, największym zagrożeniem, z jakim boryka się to zwierzę jest człowiek, który wkracza do jej siedliska.

Rozmnażanie sowy śnieżnej

W większości sowa śnieżna jest monogamiczna. Jeden samiec i jedna samica łączy się w parę podczas sezonu lęgowego i pozostaje razem na obszarze, który przygotowała sobie do gniazdowania i żerowania. Istnieje kilka przypadków rozmnażania się samców z dwiema samicami w jednym sezonie, ale są one rzadkie.

Gniazdowanie sowa śnieżna

Gniazdowanie rozpoczyna się od maja do września, a każda samica składa tylko jedno jajo. Liczba młodego często odpowiada obfitości pożywienia na tym obszarze. Jeśli jest dużo pożywienia, samica znosi do 12 jaj na raz. Kiedy brakuje pożywienia, może złożyć tylko kilka jaj lub całkowicie pominąć lęg na rok lub dłużej.

Sowa śnieżna gniazduje na ziemi w suchym miejscu pokrytym mchem i skałą. Wybiera miejsce wolne od wysokiej roślinności, aby mieć lepszy widok, i spędza kilka dni na tworzeniu „zadrapania”, czyli płytkiego zagłębienia w kształcie misy w skale za pomocą ostrego szpona

Młode sowy śnieżnej

Samica zwykle składa jedno jajko co 2 do 5 dni, a samiec zwykle wysiaduje je przez około 32 dni. Młoda sowa waży zwykle mniej niż 0,0028 kg i pozostaje w gnieździe przez około 21 dni. W przeciwieństwie do wielu innych gatunków sowy, rodzeństwo nie jest wobec siebie agresywne i przebywa wspólnie ze swoimi rodzicami.

Po 3 do 4 tygodni sowa opuszcza gniazdo i zaczyna wędrować, ale nadal jest chroniona i karmiona przez rodziców. Zanim mała sowa śnieżna osiągnie wiek około 50 dni, może z powodzeniem samodzielnie polować i latać.

Sowa śnieżna pożywienie

Ptak ten odżywia się owadem i ssakiem. Ptak ten czatuje na ofiarę a gdy ją dostrzeże to zniża lot do ziemi i porywa w swoich szponach. Ofiara duszona jest w szponach.

Sowa połyka ofiarę w całości lecz jeśli jest dużego gabarytu to ją rozdrabnia. Pożywienie ma różnorodne może odżywiać się gryzoniem bądź rybą.

W czasie 8 do 24 godzin po połknięciu nie strawione resztki wydala w postaci wypluwki. Zwierzę to gromadzi zapasy w gnieździe lub jego sąsiedztwie. Może to być skała gałąź i załom.

Populacja sowa śnieżna

Dokładna liczba sowy śnieżnej na wolności nie jest znana , ale szacuje się, że w Ameryce Północnej pozostaje mniej niż 30 000 dorosłych i mniej niż 200 000 na całym świecie. Jest sklasyfikowana jako „wrażliwe” według IUCN. To ostatnie określenie przed określeniem „zagrożone”.

Ten dramatyczny spadek liczebności populacji jest wynikiem utraty siedliska spowodowanej zachowaniem człowieka, a obecnie pracuje się nad działaniem ochronnym w celu przywrócenia jej naturalnego środowiska.

Ochrona sowa śnieżna

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje ten gatunek za narażony na wyginięcie.

W 1988 roku miał on status gatunku najmniejszej troski Populacja tego ptaka sięga około 28 tysięcy. W Polsce jest pod ścisła kontrolą.

Upierzenie sowy śnieżnej

Upierzenie tego ptaka jest miękkie i często gęste miękkie. Pióro zaś pokryte jest puszkiem aksamitnym w dotyku przypomina to atłas.

Sowa lata bezszelestnie gdyż pióro nie ociera o siebie w czasie lotu. Lotka tego ptaka wyposażona jest w „ząbek” – szczoteczkowaty rąbek. Podobna jest krawędź każdej lotki. Ta charakterystyczna budowa pióra zapobiega zawirowaniu powietrza gdy leci ten ptak.

Słuch sowa śnieżna

Sowa nie posiada ucha zewnętrznego a jedynie otwór słuchowy. Słyszy ona w przedziale 50–21000 Hz. Sowa posiada szlarę jest to pióro które jest ułożone promieniście.

Szklara działa jak talerz satelitarny. Dźwięk trafia do szklary a później do ucha. Każdy z otworów słuchowych ma inny kształt. Dzięki temu sowa słyszy ofiarę nawet w całkowej ciemności. Kępka piór wygląda na głowie jak uszy lisa.

Wzrok sowy śnieżnej

Sowa ma bardzo dobrze rozwinięty wzrok widzi nawet w ciemności. Oko sowy jest bardzo wrażliwe nawet 2,5 raza wrażliwsze od człowieka.
Ptak ten ma bardzo dużą gałkę oczną. To teleskop z długą ogniskową i dużą źrenicą.

Na siatkówkę pada dużo światła, a błona odblaskowa wzmacnia to widzenie. Oko ptaka ma zdolność powiększania obrazu działa jak teleobiektyw. Zwierzę to widzi tunelowo.

Oko sowy jest mało ruchliwe za to ma bardzo ruchliwą szyję. Wzrok tego ptaka jest zwrócony do przodu. Daje to, w porównaniu do innego ptaka (np. gołąb ok. 0–10°), duży kąt widzenia przestrzennego (stereoskopowego) i ułatwia szacowanie. Zwierzę to potrafi mrugać górną powieką ma też trzecią powiekę zwaną migotką.

Sowa śnieżna w zoo

Na szczęście w całych Stanach Zjednoczonych jest ogród zoologiczny i wolier, w którym można zobaczyć eksponat tego pięknego i wspaniałego ptaka. W niewoli ptak ten może żyć nawet 30 lat.

Sowy śnieżne w kulturze

Ptak ten opisany jest w kulturze miał na imię Hedwiga z cyklu powieści o Harrym Potterze. W powieści Łowcy przygód Jerzego Marlicza występuje sowa śnieżna imieniem Wooto.

Sowa śnieżna ciekawostki

Inna nazwa tego ptaka to: sowa arktyczna, sowa-duch, duch tundry, ookpik, skandynawski ptak nocny i biały strach północy.
Mieszkańcy Rumunii wierzą, że dusza pokutującego grzesznika leci do nieba jako sowa śnieżna.

Podsumowanie sowy śnieżnej

Ptak ten to gatunek w Polsce pod ścisła ochroną jest bardzo pożytecznym zwierzęciem. Wpływa na harmonie fauny i flory w środowisku w którym żyje.

Choć zagrożeniem dla tego zwierzęcia może być inny drapieżnik np. inny ptak to człowiek niestety jest największym zagrożeniem dla sowy gdyż wkracza na jej siedlisko. Miejmy nadzieje że nie zostanie to zwierzę wytępione do końca przez człowieka.

Często zadawane pytania dotyczące sowy śnieżnej (najczęściej zadawane pytania)

Czy sowa śnieżna jest roślinożercą, drapieżnikiem czy jest wszystkożerna?

Gatunek jest ptakiem drapieżnym, więc jest drapieżnikiem.

Do jakiego Królestwa należy sowa śnieżna ?

Sowa śnieżna należy do Królestwa zwierzęta.

Do jakiego Typu należy sowa śnieżna?

Sowa śnieżna należy do Typu strunowce.

Do jakiej Gromady należy sowa śnieżna?

Sowa śnieżna należy do Gromady ptaki

Do jakiej Rodziny należy sowa śnieżna?

Sowa śnieżna należy do Rodziny puszczykowate.

Do jakiego Rzędu należy sowa śnieżna ?

Sowa śnieżna należą do Rzędu sowy.

Jaki rodzaj okrycia ma ten ptak ?

Ten ptak jest pokryty piórem.

Do jakiego Rodzaju należy sowa śnieżna ?

Sowa śnieżna należy do rodzaju Bubo.

W jakim typie siedliska żyje ten ptak?

Zwierze to żyje w tundrze.

Na co poluje ten ptak?

Ptak ten poluje na leminga, nornika i rybę.

Drapieżnik sowy śnieżnej?

Do drapieżnika tego ptaka należy człowiek, lis i dziki pies.

Jaka jest cecha wyróżniająca to zwierzę ?

Ptak ten ma czarno-biały znaczek i dużą głowę.

Czym żywi się ten ptak ?

Ptak ten żywi się lemingiem ale może jeść też gryzonia, królika, mniejszego ptaka i rybę.

Gdzie żyje sowa śnieżna?

W okresie lęgowym występują tylko ona zazwyczaj w regionie otaczającym biegun północny. W okresie poza okresem lęgowym można ją spotkać na południe od południowej Kanady i północnych Stanów Zjednoczonych.

Jak duży jest ten ptak?

Dorosły ptak może osiągać nawet 73,2 cm długości i 2,25 kg.

Czy sowa śnieżna to jest niebezpieczne zwierzę?

Zwierzę to jest terytorialne i agresywnie broni swojego gniazda i terytorium zarówno przed człowiekiem, jak i zwierzęciem. Wiadomo, że atakuje zwierzę takie jak wilk arktyczny, a nawet może zaatakować człowieka gdy ten podejdzie zbyt blisko.