Skunks gatunek ssaka z rodziny skunksowatych zaliczany do łasicowatych słynny z powodu cuchnącej wydzieliny. Występuje na Wielkich Równinach w Ameryce Północnej. Nazwa Mephitis pochodzi od łacińskiego słowa mephit co oznacza nieprzyjemny zapach.

Klasyfikacja naukowa skunksa

Królestwo

Zwierzęta

Typ

Strunowce

Gromada

Ssaki

Rząd

Drapieżne

Rodzina

Skunksowate

Rodzaj

Skunks

Nazwa Naukowa

Mephist mephitis

Status ochrony skunksa

• Najmniejsza troska

Obszar występowania skunksa

• Azja
• Ameryka Północna
• Ameryka Południowa

Skunks fakty

Pożywienie

Owady, gryzonie, króliki

Ciekawostka

Znany również jako tchórz!

Siedlisko

Otwarty las i gęsty krzew

Drapieżniki

Sowy, kojoty, dzikie koty

Dieta

Wszystkożerny

Lokalizacja

Od Oceanu Atlantyckiego, do Oceanu Spokojnego

Charakter, cechy

To spokojne zwierzę

Średnia liczebność miotu

6

Ulubione jedzenie

Owady

Typ

Ssak

Hasło

Znany również jako tchórz!

Charakterystyka fizyczna skunksa

Kolor

• Szary
• Czarny
• Biały

Typ skóry

Futro

Długość życia

5-8 lat

Waga

0,5 kg -6,3 kg

Dojrzałość płciowa

Osiąga 10 miesiącach

Podstawowe informacje

Fetor i zapach oraz rozprysk skunksa można wykryć z odległości do 1,5 mili.
Skunks jest wszystkożerny spożywa owady, owoce i ryby , płazy, gady i małe ssaki. To zwierzę jest najbardziej znane ze swojej zdolności do rozpylania zapachowej (śmierdzącej) cieczy z gruczołów zapachowych. Używa specjalnej smrodliwej wydzieliny jako obrony przed drapieżnikami. Skunks mieszka w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Meksyku i Ameryce Południowej. Samica skunksa rodzi raz w roku.

Fakty o skunksie!

• To zwierzę używa swoich silnych przednich nóg i pazurów do poszukiwania owadów.
• Na skunksa nie wpływa jad węża
• Żyje w norach, wydrążonych kłodach, a nawet w opuszczonych stodołach i domach.
• Samica może mieć od 2 do 10 młodych w jednym miocie
• Skunks jest znany z wścieklizny i może przenosić się na inne zwierzęta, a nawet na zwierzaka rodzinnego.

Nazwa naukowa skunksa

Nazwa naukowa jednego z gatunku skunksa to Mephitis mephitis. Łacińskie słowo mephitis oznacza trujący zapach. To zwierzę jest czasami nazywane tchórzem. Kiedyś mylono je z tchórzami pasiastymi (nazwa naukowa: Ictonyx striatus) ze względu na podobny wygląd.

Zwierzę to należy do Rodziny skunksowate i Typu strunowce.

Rodzina tego ssaka obejmuje 11 gatunków. Niektóre z nich to:

• Skunks cętkowany
• Ssak plamisty
• Skunks pręgowany

Wygląd i zachowanie Skunksa

Najbardziej rozpoznawalny gatunek ma czarne futro z dwoma szerokimi białymi paskami na grzbiecie. Inny gatunek ma “koła” lub białe plamy na czarnym futrze. Wyjątkiem jest skunks albinos. Ma szatę z czystego białego futra. Skunks albinosa jest rzadki. Nie ma zdolności wytwarzania melaniny, która przyciemnia jego futro.

Skunks albinosy różnią się od zwierząt o przeważnie białej sierści. Jednym ze sposobów na jego rozróżnienie jest to, że biały skunks ma czarne oczy, a skunks albinos ma czerwone oczy. Niestety skunks albinos zwykle ma krótką żywotność, ponieważ ma inne problemy zdrowotne w wyniku rzadkiej genetyki.

Tradycyjnie czarno-biały płaszcz tego zwierzęcia sprawia, że ​​jest łatwo rozpoznawalny przez człowieka. Jednak dla jego naturalnych drapieżników surowy biały pasek lub cętkowany wzór na jego sierści jest wizualnym sygnałem, aby trzymać się z daleka. Nie mów, że cię nie ostrzegałem!

To zwierzę ma cztery stopy, małe czarne oczy i szczeciniasty ogon z mieszanką czarnego i białego futra. Ma ostre zęby, które pomagają mu jeść różnorodne produkty gdy jest na diecie. To zwierzę ma mocne przednie łapy z długimi pazurami, które pomagają mu kopać nory lub szukać robaków i innych owadów. Ale prawdopodobnie nie zobaczysz, jak kopie norę. Znany jest z tego, że zamieszkuje w norach opuszczonych przez lisy, świstaki i inne zwierzęta.

Zachowanie skunksa

Może wspinać się pazurami. Cętkowany skunks jest w stanie używać swoich silnych stóp i pazurów do wspinania się na drzewa. Alternatywnie, chociaż pręgowany skunks raczej nie będzie próbował wspiąć się na drzewo, może dość łatwo wspinać się po siatkowych płotach.

Waga i długość

Ciało zwierzęcia ma od 20 cm do 47,5 cm długości z ogonem, który może mieć długość równą 37,5 cm. Może ważyć od 3 kg do 7 kg. Jeśli chodzi o wagę, średniej wielkości skunks (około 5 kg ) waży tyle samo, co kot domowy. Amerykański gatunek jest jednym z najdłuższych, mierząc 82,35 cm od czubka nosa do końca ogona.

Najbardziej godną uwagi cechą tego zwierzęcia jest jego zdolność rozpylania fetoru. Kiedy to zwierzę czuje się zagrożone, uwalnia śmierdzący płyn z gruczołów zapachowych pod ogonem. Płyn ten może się rozprzestrzeniać na odległość do 366 cm więc drapieżnik nie musi znajdować się blisko skunksa, aby zostać spryskanym! Chociaż ten płyn nie jest trujący, potrzeba kilku dni, aby zapach zniknął z futra lub ciała zwierzęcia. Dodatkowo, jeśli dostanie się do oczu zwierzęcia, może szczypać oczy. Drapieżnik ucieka, próbując uciec od silnego zapachu. Dlatego ten płyn jest tak skuteczny jako mechanizm obronny.

Charakter skunksa

Ssak ten to głównie samotne zwierzę. Żyje w chłodniejszych miejscach, może gromadzić się w norach w grupach po 10 do 20, aby się ogrzać. Ogólnie jest to nieśmiałe stworzenie , które stara się pozostać poza zasięgiem wzroku. Agresja występuje tylko w okresie lęgowym, kiedy walczy o partnerów.

Siedlisko skunksa

To zwierzę żyje w Kanadzie, w Stanach Zjednoczonych , Meksyku i Ameryce Południowej. Żyje w miejscach o klimacie umiarkowanym. W szczególności jego siedlisko obejmuje lasy w których można znaleźć wydrążone kłody lub stosy zarośli. Czasami żyje w norach opuszczonych przez inne zwierzę. Żyje w promieniu 3 km od strumienia lub potoku, więc ma dostęp do wody pitnej wraz z rybami, żabami i innymi rodzajami ofiar.

Podczas zimnych miesięcy zwierzę to zostaje w norze , żeby się ogrzać. Chociaż oficjalnie nie hibernuje , dużo śpi w zimie. Ponadto zwierzę to nie migruje. W rzeczywistości żyje w promieniu około 2 mil od wydrążonych kłód, legowisk lub innych schronień.

Dieta skunksa

To zwierzę jest wszystkożerne. Biolodzy uważają go za uniwersalne jeśli chodzi o żywienie. Oznacza to, że nie ma określonej listy rzeczy, które spożywa. Korzysta z okazji, aby zjeść wszystko, co jest dostępne w jego środowisku. Na przykład, jeśli ssak ten wędruje po okolicy i znajdzie karmnik dla ptaków, zjada ziarno, które spadło na ziemię.

Co spożywa skunks?

Rogata sowa to jeden z głównych drapieżników tego zwierzęcia. Inny to orzeł lis i kojot.

Spożywa owoce, rośliny, gryzonie, koniki polne, robaki, ptasie jaja i żaby. Może również jeść jadowite węże, ponieważ jest odporny na jad węża. To stworzenie spożywa każde źródło pożywienia, które jest najbardziej obfite w danym sezonie.

Skunks drapieżniki i zagrożenia

Ponieważ to zwierzę jest aktywne w nocy, jest narażone na wielkie rogate sowy. Ta sowa widzi ruch skunksa w ciemności. Może zanurkować, aby go złapać, zanim skunks zdąży się odwrócić i uwolnić odstraszający płyn.

Inny skrzydlaty drapieżnik tego zwierzęcia to bielik i orzeł przedni. Również kojot oraz lis może być drapieżnikiem skunksa.

Susza jest jednym z zagrożeń środowiskowych dla tego ssaka. Wylesianie to kolejne zagrożenie dla siedliska tego zwierzęcia. Zwierzę to jest czasem zabijane przez człowieka jako szkodniki. Dlatego że może być nosicielem wścieklizny.

Ta choroba może zostać przeniesiona na psa lub kota. Człowiek może również nabawić się wścieklizny od skunksa, jeśli zostanie ugryziony lub podrapany. Oczywiście, osoba powinna udać się do najbliższego szpitala, jeśli zostanie ugryziona lub podrapana przez skunksa.

Zwierzę to jednak pomagają kontrolować populację owadów i myszy. Krótko mówiąc, jest przydatne jako równowaga dla ekosystemu. Nie jest zagrożony wyginięciem a populacja jego jest stabilna.

Rozmnażanie skunksa

Sezon lęgowy tego zwierzęcia trwa od lutego do kwietnia. Samiec szuka samicy i wędruje wokół niej, aby sprawdzić, czy jest gotowa do krycia. Jeśli samica nie chce mieć nic wspólnego z samcem, wypuszcza płyn , aby go przegonić. Samiec kojarzy się z kilkoma samicami w jednym sezonie lęgowym. Ciąża samicy trwa 60 dni. Samica ma tylko jeden miot rocznie.

Młode skunksa i długość życia

Zwierzę ma żywe młode, czyli kocięta, w jaskini wypełnionej trawą. Młode może ważyć około 30 gramów po urodzeniu i nie jest w stanie widzieć ani słyszeć, dopóki nie osiągnie wieku trzech tygodni. Samica opiekuje się kociętami i pielęgnuje je do ukończenia przez nie sześciu tygodni. Jest odsadzane w wieku dwóch miesięcy.

Usamodzielnia się w wieku około dwóch miesięcy i wyrusza w poszukiwaniu własnego schronienia. Młode jest bardzo ruchliwe. Jest podatne na drapieżniki, w tym sowy, orły, kojoty i lisy. Nierzadko zdarza się, że młode są zabijane przed osiągnięciem pierwszego roku życia.

Długość życia skunksa sięga 7 lat, ale średni wiek wynosi 3 lata.

Populacja skunksa

Czerwona Lista Zagrożonych Gatunków IUCN nie podaje żadnej konkretnej populacji. Ale ponieważ samica ma jeden miot do 10 młodych na rok, populacja tego zwierzęcia pozostaje stabilna. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Pokarm skunksa

Sunks spożywa prawie wszystko co jest dostępne na ta chwilę. Może być owadożerny, je koniki polne, świerszcze, chrząszcze, larwy, pszczoły. Spożywa też robaki skorupiaki i inne stawonogi. W zimie spożywa nornice. Spożywa również płazy, owady i ryby.

Cecha charakterystyczna skunksa

Jego sierść jest gęsta i puszysta w czarnym kolorze w białe paski. Gdy czuje się zagrożony wysyła nieprzyjemny zapach. Szerokość i grubość pasów jest rzeczą indywidualną dla każdego osobnika. Ma nieduża trójkątną głowę, krótkie uszy i czarne oczy. Posiada 34 zęby, nogi grube pięciopalczaste z grubymi pazurami.

Śmierdząca wydzielina skunksa

Ssak ten ma śmierdzącą wydzielinę używa jej gdy jest zagrożona. Wystrzeliwuje wydzielinę w postaci strumienia gruczołów około odbytowych. W tej wydzielinie występuje buteno-tiol, metylo-butanotiol, butenylotiooctan, chinolinometanotiol, metylochinolina i kwas metylobutanylotiooctowy.

Przykry zapach wyczuwa się z odległości około 6 km. Zwierzę ostrzega przeciwnika podnosząc wysoko ogon, potem unosi przednie łapy, odpowiednio wygina ciało i wypuszcza strumień aerozolu w kierunku przeciwnika. Smród ten jest bardzo trudno usunąć i jest wyczuwalny przez kilka dni. Substancja ta jest żrąca i może powodować ślepotę. Substancję stosuje się do nękania prominentnych polityków.

Skunks roznoszenie chorób

Zwierzę to jest roznosicielem wścieklizny, może również roznosić inne choroby takie jak listerioza, aspergiloza płuc, grzybica, dur mysi, tularemii, psi parwowirus. Może również roznosić gorączkę Q i chorobę Chagasa.

Skunks temperament

Skunks jest spokojnym zwierzęciem prowadzi spokojny aktywny tryb życia głównie nocny. Gdy jednak poczuje zagrożenie może być agresywny. Chodzi swoimi drogami raczej unika ludzi. Może być lękliwy. Jest samotnikiem. Słabo widzi nie jest w stanie zobaczyć obiektów oddalonych o więcej niż 3m.

Skunks a człowiek

Rzadko zdarza się aby skunks ugryzł człowieka. Istniej jednak niewiele przypadków ugryzień przez tego ssaka. W Stanach Zjednoczonych w roku 2006 odnotowano około 21,5% przypadków ugryzienia człowieka przez to zwierzę. W USA ssak ten może być legalnie trzymany jako zwierzę domowe. Tak się dzieje w 17 stanach. W Wielkiej Brytanii ssak ten również może być trzymany jako zwierzę domowe ale ustawa z roku 2006 zabrania usuwania gruczołów zapachowych.

Olej skunksowy

Jest to olej trzymany w dwóch bocznych gruczołach biegnących wzdłuż grzbietu skunksa. Olej ten ma niemiły zapach. Był używany przez rdzennych Amerykanów jako leczniczy balsam lub mazidło. Nałożony na skórę daje uczucie rozgrzewania. Jest również używany w USA jako sposób na maskowanie ludzkiego zapachu przez łowców jeleni podczas polowania.

Skunks w zoo

Czy możesz odwiedzić to zwierzę w zoo? Tak, możesz!

• Pasiasty skunks jest wystawiany w zoo w San Diego
• Zachodni skunks plamisty jest wystawiany w Sequoia Park Zoo
• Ssaka tego można zobaczyć w Elmwood Park Zoo.

Skunks w serialu

Skunks Fu to irlandzko-brytyjski serial animowany. Polska premiera odbyła się 14 czerwca 2008 roku na kanale Cartoon Network. Serial ten jest o młodym uczniu Skunksie który bierze lekcje u swojego mistrza Pandy. Zwierzę to musi stawiać opór Smokowi dawnemu przyjacielowi Pandy. Pawian zaś służący smoka zajmuje się szkoleniem Małpy Ninja. Od czasu do czasu szykują ataki na dolinę , wtedy zaś Skunks musi użyć swoich umiejętności i obronić dolinę.

Skunks w oczach dziecka

Opowiada Krzysiek:

Skunksa odwiedziłem w ZOO wraz z mamą. To bardzo szybkie zwierzę przypomina trochę kota z długą kitą. Futro ma puszyste z białą pręgą biegnąca wzdłuż grzbietu. Zęby ma ostre a oczy małe czarne przenikliwe. Przechadzał się po wybiegu w te i z powrotem co chwila coś jedząc i żując.

Był nieufny w stosunku do mnie rzadko podchodził blisko do kraty klatki. Bardziej był zainteresowany swoją partnerką w pobliżu niż mną. Jednak miło wspominam to spotkanie w ZOO z tym ssakiem. Na pewno kiedy jeszcze odwiedzę ogród zoologiczny to na pewno odwiedzę tego zwierzaka.

Podsumowanie skunksa

Skunks nie jest zagrożony wyginięciem. Wydziela fetor nieprzyjemny zapach który odstrasza przeciwnika. Poluje na owady i myszy i jest równowagą dla ekosystemu panującemu w przyrodzie. Skunksa cechuje dymorfizm płciowy. To spokojne zwierzę staje się agresywne gdy czuje zagrożenie.

Prowadzi samotny i nocny tryb życia. Żyje do około 6 lat. Polowany przez człowieka dla skóry i ozdobnego futra. Z wydzieliny gruczołów około odbytowych wyrabia się perfumy. Może być hodowane w domu przez koneserów tego gatunku. Może przenosić choroby zakaźne na człowieka i zwierzęta domowe. Kopie niepożądane nory w miejscach zagospodarowanych przez człowieka.

FAQ (najczęściej zadawane pytania) dotyczące skunksa ?

Czy zwierzę to jest roślinożercą drapieżnikiem czy jest wszystkożerne?

Skunks jest wszystkożerny. Zjada to, co jest najbardziej obfite w jego środowisku.

Do jakiego Królestwa należy ten ssak?

Należy do Królestwa zwierzęta.

Do jakiego Typu należy skunks?

Należy do Typu strunowce.

Do jakiej Gromady należy to zwierzę.?

Skunks należy do Gromady ssaki.

Do jakiej Rodziny należy ten ssak ?

Skunks należą do Rodziny skunksowate.

Do jakiego Rzędu należy skunks?

Należy do Rzędu drapieżne.

Jaki rodzaj okrycia ma skunks?

Jest pokryty futrem.

Do jakiego Rodzaju należy ten ssak ?

Ssak należy do Rodzaju skunks.

W jakim Typie siedliska żyje to zwierzę ?

Zwierzę to żyje w otwartych lasach i gęstych krzewach.

Co spożywa skunks?

Spożywa owady, gryzonie i króliki.

Drapieżniki skunksa?

Do drapieżników skunksa należą sowy, kojoty i dzikie koty.

Ile młodych ma ten ssak ?

Średnia liczba młodych to 6.

Co jest ciekawego o tym zwierzęciu?

Skunks jest również znany jako tchórz!

Jaka jest naukowa nazwa skunksa?

Naukowa nazwa skunksa to mephitis mephitis.

Jak długo żyje to zwierzę?

Skunks może żyć od 5 do 8 lat.

Jak szybki jest ten ssak?

Ssak może podróżować z prędkością do 10 mil na godzinę.

Czy skunks jest niebezpieczny?

Nie , skunks nie jest niebezpieczny . Jeśli jednak zwierzę to czuje się zagrożone lub uwięzione na jakimś obszarze, prawdopodobnie użyje środka odstraszającego, aby się obronić. Wtedy wydziela śmierdzący płyn.

Trzymanie skunksa jako zwierzęcia domowego jest legalne w 17 stanach. Może być czułe i zabawne, jeśli jest wychowywane z człowiekiem. Większość ludzi, którzy trzymają skunksa jako zwierzę domowe usuwa mu gruczoły zapachowe aby nie wydzielał śmierdzącego fetoru.

Jeśli napotkasz skunksa na swoim podwórku lub w lesie, wycofuj się powoli. To pozwala skunksowi uciec z obszaru. Woli raczej uciec, niż użyć w celu obrony swojego śmierdzącego płynu.

Dlaczego skunks rozpyla śmierdzący fetor?

Skunks rozpyla swój repelent jako mechanizm obronny. Spryskuje go w koło siebie oznaczając swoje terytorium.

Jak daleko może to zwierzę rozpylać szkodliwy płyn?

Płyn z gruczołów zapachowych skunksa może być rozpylony do 366 cm. Zwierzę odwraca się, unosi ogon i celuje repelentem w to, co mu zagraża.

To zwierzę zwykle ostrzega przed rozpyleniem. Może syczeć lub warczeć, próbując odstraszyć przeciwnika.

Jak pozbyć się zapachu skunksa?

Zapach skunksa został zaprojektowany tak aby wytrzymał na sierści zwierzęcia przez kilka dni. Niestety, często zdarza się, że zwierzę, takie jak pies, zostaje opryskane, gdy próbuje przepędzić skunksa z podwórka. Obecnie dostępne są niezawodne środki czyszczące, które zawierają składniki, które usuwają zapach.

Niektórzy właściciele psa wolą domowe rozwiązania. Łączą jedną czwartą 3% (lub mniej) roztworu nadtlenku wodoru z ćwierć szklanki sody oczyszczonej i łyżeczką płynu do naczyń. Za pomocą gumowych rękawiczek myją psią sierść tym domowym roztworem, a następnie dokładnie ją spłukują. Może być konieczne powtórzenie procesu. Pamiętaj, aby wyrzucić wszystkie nieużywane środki czyszczące.

Być może słyszałeś, że sok pomidorowy doskonale nadaje się do zmywania zapachu skunksa z psiego futra. Jednak sok pomidorowy nie pomaga w pozbyciu się silnego zapachu.