Ostatnia aktualizacja: 23 października 2018 r.
Delfiny i wieloryby potrafią rozpoznać dźwięki wydawane przez najbardziej agresywne walenie na świecie, gdy wykonują swoje strategie łowieckie, i uciekają ze strachu.
W ten sposób delfiny wiedzą, kiedy w pobliżu są orki
Orka jest jednym z najbardziej przerażających drapieżników w oceanie. Ten ssak, który jest jednym z najinteligentniejszych zwierząt na świecie, ma arsenał złożonych strategii łowieckich, przed którymi tylko nieliczne zwierzęta mogą uciec. Delfin jest jednym z niewielu zwierząt, które potrafią wykryć, kiedy w pobliżu polują orki.
Strategie polowania najlepszego morskiego drapieżnika
Polujące
stado orek to ostatnia rzecz, jaką zwierzę chciałoby wpaść na środek oceanu. Ich charakterystyczne piski przypominają niemal ludzkie głosy. Są to wysokie dźwięki używane do komunikacji, karmienia i reprodukcji.
Wśród dźwięków emitowanych przez ten gatunek waleni można znaleźć:
- Kliknięcia echolokacji, krótkie impulsy emitowane w sekwencjach. Używają ich głównie do orientacji i lokalizowania zdobyczy wokół nich. Ten rodzaj ultradźwięków, które emitują z częstotliwością od 4 do 18 kiloherców, ma również pewne zastosowania społeczne.
- Gwizdki ultradźwiękowe są przydatne w przypadku interakcja z różnymi członkami paczki. Można powiedzieć, że w ten sposób orki prowadzą rozmowę między innymi członkami grupy. Emitują te gwizdki ze średnią częstotliwością 8,3 kHz i zwykle trwają 1,8 sekundy.
- Wezwania impulsowe to dźwięki, które moglibyśmy pomylić z ludzkimi piskami lub krzykami. Z częstotliwością od 1 do 6 kiloherców ten rodzaj ultradźwięków jest najczęściej używany podczas polowań. Jednak jest to również przydatne do komunikowania się z innymi orkami.
Orki na polowaniu
Wspomniane powyżej impulsowe wezwania są jedynymi, które ludzie mogą dostrzec. Są niezbędną strategią, gdy orki są na polowaniu.
Istnieją różne subpopulacje tych waleni. To, co wyróżnia te orki, to rodzaj zdobyczy, z których składa się ich dieta, która opiera się na rodzaju strategii, jakie wykonują podczas polowania.
Na przykład stado polujące na śledzie wykorzystuje technikę zwaną karmieniem karuzelowym. Orki na zmianę schodzą na dno ławicy śledzi i kręcą się dookoła, wypuszczając bąbelki powietrza. Wydają dźwięki, terroryzując swoją ofiarę, pokazując swoje białe brzuchy. W ten sposób śledź w desperacji wyskakuje na powierzchnię, gdzie czeka reszta stada.
Skąd delfiny wiedzą, kiedy pływać, by ocalić swoje życie
Jeśli chodzi o delfiny, zespół naukowców chciał dowiedzieć się, czy delfiny będą w stanie zrozumieć kliknięcia, wołania i gwizdy orków ponieważ teoretycznie orki to po prostu duże delfiny.
Aby się tego dowiedzieć, zespół biologów morskich popłynął około 50 mil od wybrzeża Karoliny Północnej, aby zobaczyć, jak lokalne delfiny i wieloryby reagują na dźwięki wydawane przez orki, które były odtwarzane z bezpiecznej łodzi.
Aby sprawdzić skuteczność eksperymentu, naukowcy najpierw odegrali serię codziennych dźwięków, które wygenerowały normalną reakcję w populacji wielorybów i delfinów. Kiedy odtworzyły polowanie na orki, wszystkie zwierzęta natychmiast uciekły w kierunku przeciwnym do dźwięku.
„Uznaliśmy za niewiarygodne, że grupa zwierząt może tak silnie reagować na coś, co robimy”.
Dzięki danym uzyskanym przez głównego autora, Matthew Bowersa, byli w stanie później odtworzyć odpowiedzi innych waleni i przestudiować ich taktyki ucieczki.
Okazały się bardzo różne od siebie. Delfiny uciekły bez namysłu. Jednak wieloryby stanowiły swego rodzaju barierę do konfrontacji z orkami i obrony.