Ochrona gatunków i siedlisk przyrodniczych ma zasadnicze znaczenie dla ochrony naszego narodowego dziedzictwa przyrodniczego.
Ostatnia aktualizacja: 25 stycznia 2020 r.
Sieć Natura 2000 to europejska sieć ekologiczna obszarów ochrony różnorodności biologicznej. Jest to część inicjatyw Unii Europejskiej mających na celu zachowanie naturalnych przestrzeni i zasobów Europy dziedzictwo naturalne.
Jak zaczęła się Natura 2000?
W 1992 roku sieć Natura 2000 powstała w wyniku dyrektywy siedliskowej 92/43/EWG. Dyrektywa ta dotyczy ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory.
Sieć ta ma na celu zagwarantowanie utrzymania lub odtworzenia siedlisk przyrodniczych i żyjących tam gatunków.
Cele dyrektywy siedliskowej
Dyrektywa siedliskowa ma na celu ochronę siedlisk przyrodniczych i dzikich gatunków w Unii Europejskiej poprzez ustanowienie sieci ekologicznej i ram prawnych dla ochrony gatunków. Jednak ta dyrektywa nie obejmuje ptaków.
Dyrektywa określa ponad 200 typów siedlisk i ponad 900 interesujących gatunków. Następnie stwierdza, że należy podjąć środki w celu utrzymania lub przywrócenia ich do korzystnego stanu.
Inne cele
Dyrektywa podkreśla znaczenie ustanowienia funkcjonalnych powiązań między tymi obszarami a otaczającymi je obszarami w celu zachowania spójności ekologicznej. Ma również na celu ustanowienie globalnego systemu ochrony dzikich gatunków i uregulowanie ich eksploatacji.
Załącznik V obejmuje gatunki będące przedmiotem zainteresowania społeczności, w przypadku których zastosowanie mają środki regulujące ich chwytanie lub eksploatację. W załączniku VI znajduje się wykaz zabronionych metod i środków chwytania i uboju.
Jakie były cele tworzenia sieci Natura 2000?
Sieć Natura 2000 odnosi się również do dyrektywy ptasiej w sprawie ochrony dzikiego ptactwa, dyrektywy 2009/147/WE. Dzieje się tak dlatego, że obejmuje obszary ochrony ptaków i ich deklarowanych siedlisk.
Celem sieci Natura 2000 jest zagwarantowanie ochrony niektórych siedlisk i gatunków. W tym celu posiada specjalne obszary do ich ochrony i konserwacji.
Sieć składa się z:
- Specjalnych Obszarów Ochrony (ZEC), gdzie chronione są siedliska przyrodnicze i dzika przyroda.
- Obszar mający znaczenie dla Wspólnoty (SCI). Po przyjęciu odpowiednich środków ochronnych TZW są ogłaszane przez Unię Europejską jako ZEC.
- I Obszary Specjalnej Ochrony (SPA) dla ptaków.
Dwa pierwsze powstają zgodnie z Dyrektywą Siedliskową, a OSO zgodnie z Dyrektywą Ptasią.
Sieć Natura 2000 w Europie
Na podstawie dyrektywy siedliskowej każde państwo proponuje listę miejsc, które mogą być ważne dla społeczności europejskiej.
Z list krajowych Komisja Europejska przygotowuje następnie Listę SCI we współpracy z poszczególnymi stanami. Komitet ds. Siedlisk otrzymuje następnie listę i decyduje, czy ją zatwierdzić. Po zatwierdzeniu poszczególne stany jak najszybciej wyznaczają te miejsca jako specjalne obszary ochrony.
Z drugiej strony dyrektywa ptasia nie przewiduje znormalizowanej procedury wyboru i wyznaczania OSO.
Wystarczy, że kryteria są naukowe. W rzeczywistości Komisja Europejska wykorzystuje wykaz BirdLife International jako punkt odniesienia.
Państwa członkowskie bezpośrednio wybierają OSO.
Sieć Natura 2000 w Hiszpanii
Dyrektywy ptasia i siedliskowa są częścią hiszpańskiego systemu prawnego na mocy ustawy 42/07 o dziedzictwie naturalnym i różnorodności biologicznej.
Sieć w Hiszpanii składa się obecnie z 1467 LIC i 644 ZEPA. Razem tworzą one łączną powierzchnię ponad 81 000 mil kwadratowych. Około 28 000 mil kwadratowych z tego to morze, a ponad 52 000 mil kwadratowych to ląd, co stanowi około 27% terytorium Hiszpanii.
Może Cię to zainteresować…
Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Prawa zwierząt i przepisy ochronne – przyszłe wyzwania
Mimo wszystko postęp, jest całkiem oczywiste, że jest jeszcze daleka droga, zanim będziemy mieli społeczeństwo, w którym prawa zwierząt i prawa ochronne będą …