Klasyfikacja naukowa ropuchy Spadefoot

Królestwo

Zwierzęta

Typ

Strunowce

Gromada

Płazy

Rząd

Płazy bezogonowe

Rodzina

Grzebiuszkowate

Rodzaj

Pelobates

Nazwa naukowa

Pelobates Fuscus

Stan ochrony ropuch szpotowatych

• Najmniejsza troska

Lokalizacje ropuch łuskowatych

• Europa
• Ameryka Północna

Ropucha Szpadowa Fakty

Pożywienie

Muchy, mrówki, pająki

Siedlisko

Bagienne prerie i otwarte równiny zalewowe

Drapieżniki

Ptaki, ryby, węże

Dieta

Wszystkożerne

Średnia wielkość miotu

250

Lokalizacja

Europa Środkowa, Południowo-Wschodnia

Ciekawostka

Zagrzebuje się w ziemi przed napastnikami

Charakter, Cechy

Jest powolna

Hasło

Większość czasu spędzają pod ziemią!

Charakterystyka fizyczna ropuchy szpadowej

Kolor

• Brązowy
• Szary

Typ skóry

Przepuszczalne łusk

Długość życia

4-8 lat

Waga

50-100 g

Ropucha Szpadowa Obrazy

Przejrzyj wszystkie nasze zdjęcia ropuchy w galerii.

Zobacz wszystkie zdjęcia ropuchy szpadowej!

Trafnie nazwana grzebiuszkowata ropucha z ostrą, przypominającą łopatę kończyną, zagrzebuje się głęboko pod ziemią dla bezpieczeństwa i ochronyJako jedna z najbardziej nieuchwytnych i tajemniczych ze wszystkich najpowszechniejszych płazy, grzebiuszka ropucha żyje przez większość swojego życia pod ziemią w stanie całkowitego odosobnienia.

Ze względu na niezwykłe zachowanie zwierzęcia większość ludzi nie napotka za życia ropuchy grzebiącej. Niemniej jednak ropucha ma szeroki zasięg w większości Ameryki Północnej i Europy. Są to jedne z najbardziej wszechobecnych płazów, jakich możesz nigdy nie zobaczyć.

Ropucha łopatkowa fakty

• Ropucha grzebieniasta ma duży występ przypominający kość w nodze który składa się z keratyny – tej samej substancji, co paznokcie, rogi, pióra i włosy.

• Pomimo nazwy, grzebiusznik ziemny bardziej przypomina żabę w swoich cechach fizycznych .

• Wiele gatunków ropuch grzebiuszowatych emituje krótkie, wybuchowe beczenie, prawie jak owca lub koza. Głównym celem przywołania ropuchy jest przyciągnięcie partnerów.

Nazwa naukowa ropuchy łazikowej

Taksonomiści kiedyś zaklasyfikowali każdy gatunek ropuchy grzebieniastej jako członka jednej rodziny zwanej Pelobatidae, ale geograficzne rozmieszczenie grzebiuszki mocno przemawia za tym, że istnieją dwie różne gałęzie: grzebiuszka amerykańska i grzebiuszka europejska. Ich odrębne pochodzenie ewolucyjne i cechy fizyczne ostatecznie zmusiły taksonomów do ponownego przemyślenia klasyfikacji, w związku z czym ropucha grzebiuszka została podzielona na dwie różne rodziny.

Nazwa naukowa rodziny ropuch grzebiących to Scaphiopodidae, która pochodzi od greckie określenia na łopatę (skapheion) i kopać (skaptein). Rodzina grzebiuszka amerykańska obejmuje dwa różne rodzaje i siedem gatunków: grzebiuszkę ziemną z Nowego Meksyku, grzebiuszkę ziemną, grzebiuszkę ziemną, grzebiuszkę ziemną, grzebiuszkę ziemną, grzebiuszkę ziemną, grzebiuszkę zachodnią i grzebiuszkę wschodnią.

Europejska rodzina grzebiuszka, która nadal nosi nazwę Pelobatidae, obejmuje tylko jeden istniejący (lub żyjący) rodzaj. Ta grupa obejmuje co najmniej cztery żyjące gatunki, z których najpowszechniejszy jest po prostu nazywany grzebieniem zwyczajnym. Pozostałe trzy gatunki to grzebiuszka syryjska, grzebiuszka zachodnia i grzebiuszka marokańska. Każdy gatunek z grubsza odpowiada innemu regionowi geograficznemu.

Wygląd i zachowanie ropuchy łopatkowej

Ropucha grzebieniasta ma około dwóch do trzech cali długości – mniej więcej wielkości dorosłego człowieka kciuk – i zwykle nie jest większy niż 3,5 lub 4 cale. Typową ropuchę grzebieniastą można rozpoznać po dużych wyłupiastych oczach, pionowych źrenicach, okrągłym tułowiu i krótkim pysku. Jego stosunkowo gładka skóra pokryta jest wzorem w paski lub plamki oraz szarym lub brązowym zabarwieniem, aby pomóc mu wtopić się w otoczenie.

Najistotniejszą cechą fizyczną – i od której wywodzi się jego nazwa – jest duży keratynowy struktura kości umiejscowiona w tylnej nodze. Ten wyjątkowy instrument pozwala ropuchom kopać dziury do tyłu w ziemi, dzięki czemu może pozostawać pod ziemią we względnym stanie letargu, oszczędzając jak najwięcej zasobów w najbardziej suchych miesiącach sezonu.

Stworzenie może przetrwać ekstremalne straty wody, być może przekraczające 40 procent jego masy ciała, a jeśli to konieczne, ropucha ma nawet niezwykłą zdolność do owinięcia się własną martwą skórą, aby odizolować swoje ciało od suchej gleby.

Chowając się pod ziemią, grzebiuszka jest samotnym stworzeniem. Ale kiedy w porze deszczowej w końcu opadną deszcze, ropucha wyłoni się z ziemi, by rozmnażać się i składać jaja w płytkich kałużach wody powstałych w wyniku spływu. Następnie powróci na ziemię wkrótce po wykonaniu zadania.

Ropucha grzebieniasta ma więcej wspólnego z żabami ziemnymi (co oznacza ropuchy) niż wiele innych ropuch. Doskonałym przykładem tego zjawiska jest żyjąca w Australii żaba ryjąca. Jedną z cech wyróżniających ropuchę grzebieniastą od innych gatunków ropuch pospolitych jest brak prawdziwego gruczołu przyusznego, który może wytwarzać toksyny.

Siedlisko ropuchy grzebieniastej

grzebiuszka ropucha rozwija się w siedliskach piaszczystych, takich jak pustynie, łąki, lasy liściaste, bagna, a nawet grunty uprawne. Każdy gatunek różni się nieco preferowanym klimatem i biomem, ale mają wspólną skłonność do zamieszkiwania luźnej gleby z rzadką roślinnością. Miejsce jej norowania jest starannie dobrane, aby zatrzymać jak najwięcej wilgoci podczas okresów suszy.

Pod względem rozmieszczenia geograficznego ropucha grzebiuszka zamieszkuje obecnie duży obszar między południową Kanadą a południowym Meksykiem. Większość gatunków skupia się w Meksyku i na południowym zachodzie Ameryki. Mojave, Sonora i Chihuahua są szczególnie żyznymi terenami dla gatunków grzebiuszowatych, które ewoluowały, aby przetrwać w tak trudnych i opuszczonych warunkach.

Niemniej jednak ropucha grzebiuszka ma zróżnicowany zasięg obejmujący wiele różnych siedlisk. Grzebiuszka Great Basin preferuje wilgotniejszy klimat i siedlisko północno-zachodniego Pacyfiku.

Grzebiuszka Hurtera rozciąga się na Arkansas i Luizjanę. Grzebiuszka wschodnia, jak sama nazwa wskazuje, jest jedynym gatunkiem północnoamerykańskim występującym wyłącznie na wschód od rzeki Missisipi. Jej naturalny zasięg rozciąga się na wybrzeżu Atlantyku i południowo-wschodnim. Grzebionatka zwyczajna, która zajmuje większość kontynentu europejskiego i części Azji, ma takie same skłonności do gleby i warunków półsuchych, jak jej amerykański odpowiednik.

Większość gatunków zajmuje długi odcinek terytorium między granicami Francji a terytoriami Azji Środkowej. Jednak europejska rodzina grzebiuszki zawiera również pewne różnice regionalne. Marokańska grzebiuszka zwyczajna, znana również jako grzebiuszka Varaldiego, żyje w Maroku, a być może nawet w Hiszpanii. Zachodnia grzebiuszka zajmuje Hiszpanię i część Francji. A grzebiuszka syryjska ma siedliska w Grecji i zachodniej Azji.

Dieta ropuchy łopatkowej

Dorosła ropucha grzebiuszka to oportunistyczny łowca, który może przetrwać dzięki każdemu małemu bezkręgowcowi, jaki znajdzie w tym muchy, pająki, świerszcze, ćmy, dżdżownice, stonogi, termity i ślimaki. Biorąc pod uwagę, jak mało czasu spędzają nad powierzchnią, ropucha grzebiuszka jest mistrzem w ochronie przyrody. Bez pożywienia może przetrwać długie okresy.

Najlepsze godziny polowań mają miejsce w deszczowe lub wilgotne noce. Przed pełną metamorfozą kijanka grzebiuszka może przełączać się między dietą w większości wszystkożerną (odżywianie się materią roślinną i małymi stworzeniami) a dietą w pełni mięsożerną (odżywianie się większymi bezkręgowcami ). Gdy brakuje pożywienia, mięsożerne kijanki mogą zjadać przedstawicieli własnego gatunku.

Ich kanibalistyczne nawyki mają pewną dyskryminującą logikę. Kiedy mają wybór, wydają się być bardziej predysponowani do jedzenia obcych ludzi niż członkowie ich własnej rodziny. Jak wyjaśniono bardziej szczegółowo poniżej, dieta kijanki wydaje się wywoływać znaczące zmiany morfologiczne.

Łazikowate drapieżniki i zagrożenia

Ropucha grzebiuszka stanowi kuszący posiłek dla wielu drapieżników wierzchołkowych takie jak ptaki, kojoty i węże. Chociaż stworzenie może być dobrze chronione w swojej norze, jest narażone na atak po wynurzeniu się na powierzchnię w celu polowania i rozmnażania, zwłaszcza w nocy. Typowe strategie obronne grzebiuszki obejmują głośne, agresywne dźwięki, emisję ohydnych chemikaliów oraz zdolność nadymania się własnym ciałem, aby wydawać się większy.

Jednak te strategie mogą nie powstrzymać szczególnie zdeterminowanego drapieżnika. Kijanki grzebieniastej są jeszcze bardziej narażone na niebezpieczeństwo. Mają niewielką obronę przed drapieżnikami, takimi jak ptaki, węże czy duże ryby, i muszą opuścić staw, zanim całkowicie wyschnie.

Większość gatunków grzebiuszki nie jest obecnie zagrożona działalnością człowieka, częściowo dzięki brak osiedli w jej naturalnych siedliskach. Jednak jednym z nielicznych wyjątków jest wschodnia ropucha grzebiuszka, której liczebność wydaje się spadać. Być może z powodu utraty naturalnego środowiska ropucha grzebiuszka wschodnia jest zagrożona w wielu stanach amerykańskich.

Rozmnażanie ropuchy, dzieci i długość życia

Ropucha grzebiuszka znajduje się w bez pośpiechu do kopulacji. Może trwać miesiące, a nawet lata bez rozmnażania się. Jednak po spełnieniu odpowiednich warunków ropuchy będą gromadzić się w płytkich stawach w ich pobliskim siedlisku i rozmnażać się. Ponieważ ma tak wąski okres kilku dni lub tygodni, aby w pełni zakończyć proces rozmnażania, zanim sadzawki ponownie wyschną, pojedyncza samica może złożyć setki jaj. Ta strategia jest znana jako wybuchowa rozmnażanie.

Kijanki grzebieniastej, pozostawione w dużej mierze samym sobie, rozwijają się w podobny pośpieszny sposób. Chociaż dokładny czas rozwoju różni się w zależności od gatunku, wyklucie się może zająć zaledwie jeden dzień i dwa tygodnie, aby w pełni zakończyć metamorfozę.

Ten czas rozwoju jest szybszy niż u prawie wszystkich innych znanych płazów.Stadium kijanki wykazuje szeroki zakres zmienności morfologicznej. Kiedy kijanki wykluwają się po raz pierwszy, mają mięśnie szczęki i usta o standardowej wielkości, które dobrze nadają się do diety wszystkożernej.

Jednak w zależności od warunków życia w stawie, kijanki mogą przejść na dietę mięsożerną, co oznacza, że ​​rozwinie większą głowę, mniejsze jelita i usta szczególnie przystosowane do drapieżnictwa. Jednym z bardziej zdumiewających faktów dotyczących grzebiuszki jest to, że kijanki mogą cofnąć się do morfologii wszystkożernych w przypadku braku większej ofiary.

Te zmiany morfologiczne mają również wpływ na zachowanie ropuchy. Podczas gdy wszystkożerne kijanki gromadzą się w grupach, mięsożerne kijanki wydają się być bardziej samotne społecznie. Mają też tendencję do szybszego rozwoju.Przewidywana długość życia w pełni wyrośniętej ropuchy grzebiącej może być różna w zależności od gatunku, ale wiadomo, że przeżywa ona co najmniej 12 lat w niewoli. Jest to typowy wiek dla wielu gatunków żab i ropuch.

Populacja ropuch ziemnych

Ze względu na ich skryty styl życia, całkowita wielkość populacji ropuchy grzebieniastej nie zostały w pełni oszacowane. Uważa się, że większość populacji ropuch jest zdrowa, a zatem stanowi najmniejszy problem. Jednak, jak wspomniano wcześniej, status grzebiuszki wschodniej jest zagrożony w niektórych stanach amerykańskich.

Wydaje się, że marokańska grzebiuszka również jest w niebezpieczeństwie. Od wielu lat podejmowane są wysiłki na rzecz ochrony przyrody, mające na celu zidentyfikowanie i ocalenie populacji grzebiuszki ziemnej tam, gdzie jest ona zagrożona, ale utrzymanie lub wzmocnienie ich populacji będzie wymagało bardziej przemyślanego gospodarowania gruntami.

Zobacz wszystkie 87 zwierząt, których nazwy rozpoczynają się na literę S

Często zadawane pytania (często zadawane pytania) Spadefoot Toad

Czy grzebiuszka jest trująca?
Chociaż Brakuje mu prawdziwej ślinianki przyusznej, niektóre gatunki ropuchy ziemnej mogą najwyraźniej wydzielać szkodliwą substancję ze skóry, aby odpędzić niczego nie podejrzewające drapieżniki. Doniesienia o jego nasileniu mogą się różnić, ale ludzie i zwierzęta domowe powinni nadal unikać dotykania zwierząt lub ingerowania w nie, ponieważ substancja chemiczna może powodować pieczenie lub reakcję alergiczną.

Jak długo może ropucha grzebiuszka pozostać pod ziemią?
Ponieważ ropucha grzebieniasta wychodzi tylko po to, by żerować i rozmnażać się, może spędzić większość swojego życia w ziemi. Niektóre raporty wskazują, że może bezpiecznie spędzać miesiące w ukryciu.

Jak głęboko może kopać grzebiuszka ropucha?
grzebiuszka może zagrzebać się w dowolnym miejscu między kilkoma cali i kilka stóp pod powierzchnią. Rzeczywista długość kopania zależy od ilości wilgoci w glebie.

Jaka jest historia ewolucji ropuchy grzebieniastej?
Amerykanin grzebiuszka ma dwa rodzaje: zachodnią i południową. Dowody z zapisów kopalnych sugerują, że oba rodzaje mogły ewoluować co najmniej w epoce miocenu i pliocenu kilka milionów lat temu. Cała rodzina grzebiuszki amerykańskiej może być znacznie starsza – być może nawet w oligocenie i eocenie dziesiątki milionów lat temu. Zapis kopalny sugeruje również, że grzebiuszka niegdyś rozprzestrzeniła się na Azję Wschodnią, zanim ta gałąź wyginęła. Jednakże, ponieważ zapis kopalny za ropucha Spadefoot jest niejednolity, trudno jest w pełni skonstruować jasną ewolucyjny obraz jego początków.

Czy są Spadefoot Ropuchy roślinożerne, mięsożerne lub wszystkożerne?
Ropuchy Spadefoot są wszystkożerne, co oznacza, że ​​zjadają zarówno rośliny, jak i inne zwierzęta.

Do jakiego królestwa należą ropuchy szparagi?
Spadefoot Toads należą do Królestwa Animalia.

Do jakiego gromady należą ropuchy Spadefoot?
Spadefoot Toads należą do typu Gromada.

Do jakiej klasy należą ropuchy Spadefoot?
Ropuchy Spadefoot należą do klasy płazów.

Do jakiej rodziny należą ropuchy Spadefoot ?
Ropuchy Spadefoot należą do rodziny Pelobatidae.

Do jakiej kolejności należą ropuchy Spadefoot?
Spadefoot Ropuchy należą do rzędu Mesobatrachia.

Do jakiego rodzaju należą ropuchy łopatkowe?
Szpadel Ropuchy łopatkowe należą do rodzaju Pelobates.

Jaki rodzaj pokrycia mają ropuchy łuskowate?
Ropuchy łuskowate są pokryte przepuszczalnymi łuskami.

W jakim typie siedliska żyją ropuchy łazikowate?
Ropuchy łazikowe żyją na preriach bagiennych i otwartych terenach zalewowych.

Co to jest Główną zdobyczą Spadefoot Toads?
Spadefoot Toads polują na muchy, mrówki i pająki.

Jakie są drapieżniki Spadefoot Toads?
Do drapieżników ropuch kosmatych zalicza się ptaki, ryby i węże.

Jaka jest średnia wielkość miotu ropuchy kosmatokształtnej?
Przeciętny rozmiar miotu dla ropuchy szparagowej to 250.

Co jest ciekawego o ropuchach szparagowych?
Ropuchy szparagowe spędzają większość czasu pod ziemią !

Jaka jest naukowa nazwa ropuchy szparagowej?
Naukowa nazwa ropuchy szparagowej to Mesobatrachia.

Jaka jest żywotność Spadefoot Toads?
Spadefoot Toads może żyć od 4 do 8 lat.

Jaka jest żywotność Spadefoot Toads Ropucha?
Spadefoot Ropucha może żyć od 4 do 8 lat.

Jak szybko jest Spadefoot Ropucha?
Ropucha Spadefoot może podróżować z prędkością do 10 mil na godzinę.