Wymieranie ptaków dodo jest jednym z tematów, które najbardziej budzą ciekawość badaczy naukowych. Obecnie nikt nie wie na pewno, jaki to był ptak.
Ostatnia aktualizacja: 13 sierpnia 2019 r.
Na przestrzeni wieków wiele osób pisało o ptakach dodo (Raphus cucullatus). Niestety większość danych, które posiadamy, pochodzi z legend i ilustracji, które choć bardzo interesujące, w rzeczywistości wprowadziły nas w błąd. Nadal nie wiemy, jakie naprawdę było to zwierzę, ani eksperci nie wiedzą, jak doszło do jego wyginięcia.
Fizyczny wygląd ptaków dodo
Dodo to gołąb kolumbikowaty, nielotny, przypominający ptaka, występujący na Mauritiusie na wschód od Madagaskaru na Oceanie Indyjskim. Chociaż pozostały tylko ich szkielety, odnaleziono wiele rysunków i opowieści o nich.
Dzięki zebranym danym naukowcy uważają, że ptaki dodo były duże i ciężkie: miały około 3 stóp i 3 cale wysokości i ważyły od 23 do 39 funtów. Ich kości udowe, piszczelowe i stęp były długie, więc dodo musiały mieć raczej muskularne nogi. W przeciwieństwie do tego, kości skrzydeł pokazują, że te kończyny były bardzo małe i to zwierzę nie potrafiło latać.
Szkielety pokazują również, że ptaki dodo miały duży dziób o długości około 8 cali. Jego kształt pokazuje, że ptaki dodo były głównie ptakami ziarnożernymi. Oznacza to, że jedli duże nasiona i owoce. Bardzo prawdopodobne, że ich ulubionym pożywieniem były nasiona drzewa tambalacoque, znanego również jako drzewo dodo (Sideroxylon grandiflorum).
Badanie opublikowane przez Zoological Journal of the Linnean Society twierdziło, że dodos mają wysoko rozwiniętą opuszkę węchową. W konsekwencji uważamy, że ptaki te miały bardzo rozwinięty zmysł węchu. Prawdopodobnie służył do znajdowania nasion zakopanych głęboko w ziemi. Być może wykopali je również silnymi nogami.
Jak i dlaczego ptaki dodo wyginęły?
Położenie kresu ptakom dodo zajęło ludziom tylko mniej niż 100 lat. Od czasu ich przybycia na wyspę Mauritius w XVI wieku ludzie polowali na tego i inne ptaki, które nie miały wówczas innych drapieżników. Częściowo z tego powodu nie mieli środków do obrony.
Wygląda na to, że dodo były raczej potulnymi ptakami. Łatwo było ich schwytać i nie obawiali się nowych mieszkańców wyspy. Dlatego łatwo było je zabić żeglarzom, co szybko doprowadziło do ich wyginięcia.
Ostatnia wiarygodna odnotowana obserwacja pochodzi z 1662 r. Później pojawiły się inne doniesienia, które mogą odnosić się do podobnego ptaka, który można łatwo pomylić z ptakiem dodo. Omawiany ptak to Czerwona Drapa (Aphanapteryx bonasia).
Mimo to, statystyczne techniki przewidywania prawdopodobieństwa wyginięcia gatunku, opublikowane w czasopiśmie Science, wskazują, że jest bardzo prawdopodobne, że ptaki dodo wciąż istniały w latach 90. XVII wieku.
Inne ptaki w tej samej sytuacji
Dodo nie są jedynym nielotnym gatunkiem ptaków, który wyginął z powodu ludzkich drapieżników. W rzeczywistości lista ptaków, które zniknęły z powierzchni Ziemi w okresy krótsze niż 100 lat po spotkaniu z ludźmi mają ponad sto gatunków. Oto lista ptaków, które spotkał podobny los jak ptaki dodo.
- Czerwona szyna (Aphanapteryx bonasia)
- Ptak słoń (Aepyornis maximus)
- Moa południowa (Dinornis robustus)
- Rachunek szeroki moa (Euryapteryx curtus)
- Kiwi południowe (Apteryx australis)
- King Island Emu (Dromaius novaehollandiae ater)
- Emu z Wyspy Kangura (Dromaius baudinianus)< /li>
- Struś arabski (Struthio camelus syriacus)
- Amsterdam Wigeon (Anas marecula)
- Gęś nowozelandzka (Cnemiornis gracilis)
- Alka wielka ( Pinguinus impennis)
- Adzebill północnej wyspy (Aptornis otidiformis)
- szyna Hawkinsa (Diaphorapteryx hawkinsi)
- szyna św. Heleny (Aphanocrex podarces) )
Wyginięcie gatunku jest szkodliwe nie tylko dla zaangażowanego organizmu. Jakkolwiek mały, każdy gatunek odgrywa fundamentalną rolę w światowej ekologii. Konsekwencje tak licznych wymierań mogą wpłynąć na każdą z istot zamieszkujących planetę.
Może Cię to zainteresować…
Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Curassow w hełmie: ptak zagrożony wyginięciem
To jest artykuł o intrygującym curassow w hełmie, ptaku występującym tylko w Wenezueli i Kolumbii. Niestety jest zagrożony wyginięciem.