Obecnie w wielu krajach obowiązują przepisy dotyczące psów ochronnych. Dlatego w dzisiejszym artykule chcielibyśmy powiedzieć, co w tym zakresie mówią przepisy prawa.
Ostatnia aktualizacja: 3 października 2019 r.
Historycznie, my, ludzie, mieliśmy psy, które pomagają nam chronić naszą rodzinę i własność. W rzeczywistości jest bardzo prawdopodobne, że pierwsze, które trzymaliśmy, były używane właśnie do tego celu. Tak więc kolejnym naturalnym krokiem w tej erze jest wymyślenie dobrych przepisów dla psów stróżujących.
Obecnie w wielu krajach obowiązują przepisy dotyczące psów ochronnych. Dlatego w dzisiejszym artykule chcielibyśmy powiedzieć, co w tym zakresie mówią przepisy prawa.
Psy stróżujące – przepisy prawne
Wciąż nie ma przepisów na szczeblu krajowym, które regulowałyby posiadanie psów ochronnych. W praktyce każda rada miejska ma prawo do ustanowienia przepisów regulujących hodowlę psów do pełnienia funkcji wartowniczych.
W niektórych krajach kwestia ta jest uregulowana w Rozporządzeniu w sprawie własności i ochrony zwierząt. Jest to rodzaj dokumentu, który określa, że psy stróżujące muszą zamieszkiwać odpowiednio uwarunkowane środowiska. Oznacza to, że nie mogą wyrządzić szkód ludziom i ich własności.
Podobnie właściciel psa obronnego zmuszony jest wyraźnie ostrzec, że taki pies przebywa na jego terenie. To, oprócz przyjęcia jakiejkolwiek odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przez psa osobom trzecim lub własności federalnej.
Jedno jest jasne, że pies obronny nie może być w żaden sposób znęcany. Podobnie nie mogą pełnić swojej funkcji ochronnej wbrew swojej woli. Ponadto psy nie powinny być na stałe związane, a przykute muszą mieć możliwość swobodnego poruszania się po terenie.
Rozporządzenie stanowi również, że pies ochronny, który mieszka na zewnątrz, powinien mieć ochronę przed niepogodą. Właściciel psa ochronnego musi zawsze oferować psu odpowiednie schronienie przed ekstremalnymi warunkami pogodowymi.
Czy można zgłosić maltretowanego psa stróżującego?
Absolutnie. Fakt, że zwierzę pełni obowiązki strażnika, nie oznacza, że właściciel może je nadużywać lub zaniedbywać. Jeśli wiesz, że pies ochronny żyje w niehigienicznych warunkach, w brutalnym środowisku i jest wykorzystywany fizycznie, musisz zgłosić to do The Humane Society of the US.
Najlepiej byłoby udać się do lokalnego komisariatu policji i złożyć skargę twarzą w twarz. Jeśli to możliwe, dołącz dowody do swoich wypowiedzi, takie jak zdjęcia, nagrania lub inne świadectwa, które mogą świadczyć o nadużyciu.
Pies stróżujący to nie to samo co pies szturmowy
Niestety, pokutuje przekonanie, że szkolenie psów stróżujących polega na brutalnym atakowaniu kogoś. Jest to jednak nieprawda, ponieważ funkcja ochrony jest ustawiona tylko po to, aby ostrzegać osobę o obecności obcych. Ma to na celu udaremnienie wszelkich prób wtargnięcia lub kradzieży.
W świadomym treningu pies obronny zachowuje zrównoważony i pewny siebie temperament w każdej sytuacji zagrożenia. Na przykład ten rodzaj psa jest w stanie zachowywać się inteligentnie, gdy identyfikuje niebezpieczeństwo. Psy szczekają głównie, aby zaalarmować swoich ludzi, a jednocześnie starają się odstraszyć intruzów.
Nikt nie szkoli psów stróżujących do ataku. Jednak zrobią to w ostateczności, aby obronić swoją rodzinę i terytorium. Podobnie atak powinien nastąpić tylko na rozkaz ich ludzi. Celem tutaj jest jedynie unieruchomienie najeźdźcy, a nie zmasakrowanie go lub zabicie go.
Psy stróżujące – przepisy przeciwko niebezpiecznym zwierzętom
Podobnie jak w przypadku tak zwanych potencjalnie niebezpiecznych psów, ludzie często boją się psów ochronnych ze względu na cechy morfologiczne ich rasy. Rzadko boją się ich na podstawie ich rzeczywistego zachowania lub pracy jako opiekunowie.
Tak więc niezależnie od tego, czy zgadzasz się ze szkoleniem psów ochronnych, czy nie, nadal musisz uświadamiać sobie niebezpieczeństwa stygmatyzacji niektórych ras. Dzieje się tak, ponieważ robi to niesprawiedliwie przypisuje cechy hodowlane naturze psa.
Nie jest banałem, że nie ma niebezpiecznych psów, tylko nieodpowiedzialni lub niedoświadczeni właściciele. W rzeczywistości istnieje kilka badań, które pokazują, że zachowanie psa nie jest tylko wynikiem ich budowy genetycznej lub rodowodu. Wiele zależy więc od ich wykształcenia i środowiska, w którym dorastali.
Co więcej, każdy pies może stać się agresywny, gdy zostanie pozbawiony podstawowych wolności związanych z dobrostanem zwierząt. Mogą również stać się agresywni, gdy są niewłaściwie traktowane przez swoich ludzi. Jak widać, agresywność nie jest powszechną cechą osobowości psa, niezależnie od rasy, płci czy wieku. Zamiast tego jest to problem behawioralny, który zwykle jest wynikiem nieodpowiedniego treningu – lub jego braku.
Podsumowując, zamiast próbować zabronić niektórym rasom, skupmy się na wyeliminowaniu znęcania się nad zwierzętami i promowaniu odpowiedzialnego posiadania wszystkich psów.
Może Cię to zainteresować…
Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Psy ochronne dla maltretowanych kobiet
Teraz jest to możliwe dla kobiet w Hiszpanii, którzy padli ofiarą przemocy ze względu na płeć, aby zdobyć specjalnie wyszkolonego psa ochronnego. Zwierzę wygrało…