Pasożyty mogą mieć więcej niż jednego żywiciela. Niektóre z nich przechodzą przez 3 lub 4 różne zwierzęta, zanim zakończą swój cykl życiowy.

Ostatnia aktualizacja: 2 czerwca 2021 r.

Wszystkie żywe istoty mają być ze sobą powiązane. Jednak nie wszystkie interakcje są całkowicie zdrowe. Istnieją gatunki, które są ekspertami w toksycznych związkach, w których tylko jedna ze stron otrzymuje to, czego szuka, a ich partner (gospodarz) zostaje skrzywdzony lub ranny. Ten związek nazywa się pasożytnictwem.
Kiedy mówimy o pasożytnictwie, może przyjść na myśl przeszły związek lub imię osoby, ale w królestwie zwierząt ta kwestia wykracza daleko poza osobiste nieporozumienia i wpadki. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o pasożytnictwie w naturze, czytaj dalej.

Symbioza i związki

Kiedy mówimy o żywych istotach, musimy zwracać baczną uwagę na relacje, jakie istnieją między nimi. W tym przypadku, jeśli ta relacja jest tak bliska, że ​​obie strony potrzebują siebie nawzajem, nazywa się to „symbiozą”. Niestety, symbioza mówi nam tylko, że dwa gatunki są sobie bardzo bliskie (niekoniecznie w dobrym tego słowa znaczeniu), ale nie mówi nam nic o ich związku.

Patrząc z innej strony, każdy związek, jaki masz z konkretną osobą, nazwalibyśmy symbiozą. W tym sensie nie ma znaczenia, czy jest twoim przyjacielem, chłopakiem czy dziewczyną, czy też wrogami: liczy się tylko to, że masz jakiś związek z tą osobą.

Z tego powodu mówiąc o symbiozie musimy być bardziej konkretni. Ponieważ w związkach nie wszystko jest zawsze sprawiedliwe, wymagana jest klasyfikacja, która ujawnia, kto wygrywa, a kto przegrywa w interakcji. W oparciu o to założenie symbioza dzieli się na 4 podstawowe zachowania: komensalizm, amensalizm, pasożytnictwo i mutualizm.

Co to jest pasożytnictwo?

Pasożytnictwo to symbioza odnosząca się do nieproporcjonalnego związku. W tej interakcji obie strony nie odnoszą korzyści, więc jedna wygrywa, a druga traci.

Ten biologiczny mechanizm wydaje się podobny do tego, co może się zdarzyć w przypadku randkowania „wygody”. Podczas gdy jeden cieszy się podróżami, pieniędzmi i drogimi prezentami, drugi marnuje pieniądze, czas, a może nawet godność. Jedna strona odnosi korzyści ze szkodą dla drugiej.

W naturze wystarczy zmodyfikować tę samą koncepcję. Musimy po prostu zastąpić „pieniądze” „zasobami”, czyli innymi słowy, żywnością. Oprócz tego, niektóre rodzaje pasożytnictwa również walczą pośrednio o przestrzeń lub reprodukcję, pośród innych zasobów dostępnych im w naturze.

Tak więc w tej relacji są zaangażowane dwie strony: pasożyt i gospodarz. Pasożyt będzie odpowiedzialny za usuwanie zasobów lub pożywienia. Tymczasem gospodarz to ten, który jest gospodarzem pasożyta, innymi słowy ten, który traci.

W ten sposób pasożyt żyje na koszt żywiciela. Co więcej, niektóre gatunki pasożytnicze są tak przystosowane do tej formy życia, że ​​w przypadku śmierci żywiciela również umierają.

Różne pasożyty

Wśród pasożytów istnieją również klasy lub klasyfikacje. Chociaż te taksony wydają się być podobne behawioralnie, nie wszystkie są takie same i nie działają w ten sam sposób. Proponowane są dwie różne klasyfikacje, oparte na ich lokalizacji w gospodarzu i stopniu ich zależności od niego.

Według lokalizacji

Jeśli patogen znajduje się poza gospodarzem, nazywa się to ektopasożytem. Jeśli znajduje się w środku, jest znany jako endopasożyt. Endopasożyt może żyć w komórkach (wewnątrzkomórkowe) lub w śródmiąższu (pozakomórkowe).
Na przykład pchła żywiąca się krwią psów jest ektopasożytem, ponieważ znajduje się poza żywicielem. Z drugiej strony tasiemiec lub Taenia solium jest endopasożytem, ​​ponieważ znajduje się w ciele, a konkretnie w świetle jelita.

Tasiemiec jest endopasożytem jelitowym.

Ze względu na stopień uzależnienia

Gdy pasożyt ma możliwość samodzielnego odżywiania się, niezależnie od odżywiania się na gospodarzu, jest klasyfikowany jako fakultatywny. Innymi słowy, jest niezależny, ale jeśli zajdzie taka potrzeba, może sam zdobyć hosta. Jeśli jednak nie może go znaleźć, jest w stanie samodzielnie przetrwać bez żadnych problemów.

Na przykład nicienie Strongyloides stercoralis mogą żyć dziko na lądzie, ale są również zdolne do zarażania ludzi. Osadza się w jelicie cienkim żywiciela i powoduje chorobę zwaną węgorczycą.

Jeśli z drugiej strony patogen nie może żyć bez żywiciela, nazywa się to obowiązkowym. Odnosi się to do faktu, że pasożyt istnieje, jeśli i tylko wtedy, gdy jest również obecny żywiciel. Widziany z innej strony, nie jest zdolny do bycia niezależnym.

Tak jest w przypadku pierwotniaka Cryptosporidium hominis, ludzkiego pasożyta jelitowego. Zakażenie następuje poprzez zakażony pokarm, który jest pełen pasożytniczych cyst czekających na połknięcie.

Wreszcie, jeśli z jakiegoś powodu pasożyt zainfekuje nowy gatunek, który nie był jego nosicielem na początku, nazywa się to przypadkowym. Jak sama nazwa wskazuje, ta interakcja zachodzi przez pomyłkę, chociaż może później zostać przekształcona w utrwalone zachowanie u tego gatunku.

Przykładem tego jest mucha Eristalis tenax, która powoduje muszicę u człowieka, infekcję skóry przez larwy much. Jest to rodzaj przypadkowego pasożytnictwa, ponieważ larwy nie potrzebują żywiciela, ale zarażają go, gdy przez pomyłkę wpadają w otwarte rany.

Pasożytnictwo i parazytoid

Istnieje błędne przekonanie, że pasożyty mogą zabić swojego żywiciela. Jednak nie zawsze tak się dzieje, przynajmniej w przypadkach, gdy gospodarz ma normalny układ odpornościowy. Wystarczy pomyśleć o tym przez chwilę: nie spaliłbyś własnego domu, prawda?

Pasożytnictwo jest skuteczne tylko wtedy, gdy żywiciel również przeżyje, ponieważ w przeciwnym razie obaj byliby skazani na zniknięcie. Z tego powodu formalny pasożyt nigdy nie zabije swojego żywiciela.
Gatunki, które zabijają swojego żywiciela, są znane jako „parazytoidy”. Ponieważ nie potrzebują gospodarza, zabijają go przy pierwszej okazji. Oto kilka przykładów parazytoidów:

• Owad Psyllaephagus bliteus: ten bezkręgowiec wstrzykuje swoje jaja do brzucha psyllidów, gdzie rosną i rozwijają się, jedząc organy gospodarza . Po zjedzeniu swojej ofiary odchodzą.

• Owad Cephalonomia stephanoderis: gatunek wstrzykuje jaja chrząszczem i w ten sam sposób , zjadają wszystkie narządy i mięso żywiciela, aby się wydostać.
• Grzyb Cordyceps: Znany również jako grzyb pasożytniczy, atakuje różne owady, zamieniając je w zombie, pożerając je od wewnątrz.

Pasożyty można znaleźć prawie wszędzie, nawet w ludzkim ciele. Utrzymuj swoje nawyki higieniczne i bądź ostrożny podczas jedzenia na ulicy, chyba że chcesz mieć z nimi bliskie spotkanie!
Może Cię to zainteresować…

Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Dlaczego ważne jest, aby zapobiegać pasożytom u zwierząt
Czy jesteś zdajesz sobie sprawę, dlaczego ważne jest zapobieganie pasożytom u zwierząt domowych? Organizmy te żywią się zwierzętami i powodują różne choroby.