Ostatnia aktualizacja: 29 czerwca 2018 r.

Mastif pirenejski to rasa pochodzenia hiszpańskiego, tradycyjnie używana do pilnowania stad. Światowa Organizacja Psów oficjalnie klasyfikuje go jako Molossera. Dzięki niezwykle silnej i proporcjonalnej budowie mięśni pies ten chronił stada przed drapieżnikami, takimi jak wilki i niedźwiedzie.

Początki mastifa pirenejskiego

Jako wierny przyjaciel pasterzy górskich, jego główną rolą było pilnowanie stad. Pochodzi z Aragonii, jego codzienne życie obejmowało długie podróże, przenosząc stada z Pirenejów Aragońskich do regionu Maestrazgo. Jednak ze względu na swoje rozmiary utrzymanie ich było bardzo kosztowne. To był powód, dla którego liczebność tej rasy spadła po wojnie secesyjnej, z powodu kryzysu lat powojennych.
Więc w jaki sposób Mastif Pirenejski był w stanie przetrwać do dnia dzisiejszego? W 1977 r. Rafael Mal Alcrudo, Daniel Llorens Guerrero i Jaime Graus Morales — pasjonaci psów, zwłaszcza tej rasy —  >postanowił założyć Klub Mastifów Pirenejskich w Hiszpanii. Zrzeszony w Royal Canine Society of Spain, jego głównym celem była ochrona i promocja tej rasy.

Kryzys powojenny osłabił naród, szczególnie na dziedzictwo genetyczne tej rasy wpłynęło krzyżowanie. W rezultacie ta rasa psów była w niebezpieczeństwie. Wraz z założeniem klubu zebrano nieliczne egzemplarze rodowodowe, które biegały swobodnie po wsi i stały się podstawą do odrodzenia rasy.
Dziś jest to znana i ceniona na całym świecie rasa. Nie tylko dzięki klubowi w Hiszpanii, ale także innym klubom w Europie i USA.

Cechy i cechy

Ta elastyczna i zwinna rasa ma silne i mocne ciało w połączeniu z mocą psa górskiego. Jego klatka piersiowa jest szeroka i muskularna. Jego gruba sierść ukrywa mięśnie przypominające niedźwiedzie. Rysy twarzy mastifa pirenejskiego są typowe dla rasy używanej do pracy fizycznej i obrony stad.
Jeśli chodzi o kolor, jego futro ma zwykle białawy kolor, z typową maską Mastiffa. Ich plamy mogą rozprzestrzenić się po całym ciele, które są tego samego koloru co maska. W przypadku hodowców ani przykłady trójkolorowe, ani białawe nie są pożądane. Najbardziej cenione kolory są wymienione poniżej od najbardziej pożądanych do najmniej:

• Czysta biel lub śnieżnobiała ze średnioszarymi łatami
• Intensywnie złocistożółty
• Brązowy
• Czarne

Ta rasa nie ma maksymalnych rozmiarów. Im większy Mastif, tym lepiej. Samce mają zwykle minimalny wzrost 77 cm, a samice minimalną wysokość 72 cm. Ta rasa może stać się jeszcze wyższa. Mało tego, wielu hodowców preferuje psy powyżej 81 cm co najmniej.
Ponieważ rasa ta należy do rodziny molosów, jej szeroka budowa, opadłe uszy i obfite futro nadają jej spokojny i nieszkodliwy wygląd.

Przyjazny molos

Pomimo imponującego wyglądu, ten Mastiff ma łagodną i czułą osobowość. Są również świetnymi psami stróżującymi. Nigdy nie wycofują się z żadnego zagrożenia i są lojalni wobec swojego właściciela. Ze względu na inteligencję i autorytet tej rasy są szanowane wśród innych psów, ponieważ zwykle są wobec nich agresywne.

Swoje umiejętności jako psa bojowego zawdzięczają kilkusetletnim walkom z wilkami. Ich kora jest głęboka i terytorialna, idealna do sygnalizowania niebezpieczeństwa na otwartej przestrzeni. Jako pies rodzinny szanuje dzieci i jest wierny właścicielowi. Wymagają jednak otwartych przestrzeni i dużo ruchu.

Dbanie o tego psa

Ponieważ jest to duża rasa, Mastif pirenejski ma historię dysplazji stawów biodrowych i skrętu żołądka, które są ciężkie i potencjalnie śmiertelne. Zdarza się to u dużych ras z głęboką klatką piersiową i rozdętym brzuchem. Dzieje się tak, ponieważ gazy gromadzą się, aż więzadła ustąpią, a śledziona zostanie poddana naciskowi i skręci żołądek.
Najbardziej widocznymi objawami są ból i stan zapalny w jamie brzusznej, a także nietypowe zachowanie i niepokój. Dlatego w przypadku tej rasy zaleca się regularną kontrolę u weterynarza, ponieważ jej ogromne ciało może powodować kilka problemów.