Mandryl barwnolicy

Hej dzięki wam mamy juz ponad 1200 subów.

Subskrybuj

Dzikie, Mandrillus, Niziny, Uncategorized

Klasyfikacja naukowa Mandryl

Królestwo: Animalia

Gromada Gromada

Klasa Ssaki

Porządek Naczelne

Rodzina Cercopithecidae

Rodzaj Mandrillus

Nazwa naukowa Mandrillus Sphinx

Stan ochrony mandrylu

Bliski zagrożenia

Lokalizacje mandrylu

Afryka

Mandryl Fakty

Główne Ofiara Owoce, korzenie, owady

Siedlisko Gęste i przybrzeżne lasy tropikalne

Drapieżniki Lampart, Orły, węże

Dieta Wszystkożerca

Średnia wielkość miotu 1

Styl życia

Troop

Ulubione jedzenie Owoce

Typ Ssak

Slogan Wyraźnie kolorowe nosy i r umps!

Charakterystyka fizyczna Mandryli

Kolor

- Brązowy
- Szary
- Czarny
- Biały
- Tan

Typ skóry

Futro

Prędkość maksymalna </ dt>

25 mph

Długość życia

20-28 lat

Waga

11,5-30 kg (25-60 funtów)

Obrazy Mandrylu

Przejrzyj wszystkie obrazy Mandrill w galerii.

Zobacz wszystkie obrazy Mandrill!

Znajdź swoje ulubione Zwierzęta!

Wyszukaj

„ Mandryl ma naprawdę wyjątkowy wygląd, który odróżnia ją od innych naczelnych. „

Chociaż waży prawie tyle co małpa, mandryl jest właściwie to rodzaj małpy, dzielącej swój czas między ziemię a drzewa. Jego jasne kolory twarzy i dziwnie lśniące futro natychmiast przyciągają wzrok zarówno turystów, jak i bywalców zoo. Jednak rozprzestrzenianie się cywilizacji ludzkiej zagroziło przetrwaniu gatunku w jego rodzimym środowisku w Afryce.

3 Niesamowite fakty o mandrylu

mandryl to zwierzę, które na całym ciele ma żywe i uderzające ubarwienie , którego nie można łatwo opisać. Ta cecha doprowadziła kiedyś Karola Darwina do napisania: „Żaden inny członek całej klasy ssaków nie jest ubarwiony w tak niezwykły sposób jak dorosłe samce mandryli”.
Mandryle przechowują żywność w swoich bardzo dużych woreczkach policzkowych .
Postać Rafikiego z Króla Lwa , choć opisywana jako pawian, wydaje się mieć kolorową twarz mandryl.

Nazwa naukowa Mandryl

Naukowa nazwa mandryla to Mandrillus sphinx. Nazwa pochodzi od starożytnej greckiej postaci mitologicznej, która miała głowę człowieka i ciało zwierzęcia, być może odzwierciedlając jego dziwny wygląd. Mandryl jest tylko jednym z dwóch żyjących gatunków w rodzaju. Innym żyjącym gatunkiem jest Mandrillus leucophaeus, powszechnie znany jako wiertło.

Oba te gatunki mają podobne struktury społeczne, siedliska i wygląd, ale wiertło jest również znacznie mniej kolorowe niż jego żywe rodzeństwo. Mandryl jest częścią rodziny Cercopithecidae, która obejmuje wszystkie małpy Starego Świata. Jak sama nazwa wskazuje, małpy Starego Świata żyją wyłącznie w Afryce i Azji. To odróżnia je od małp z Nowego Świata, które żyją w obu Amerykach. Fizyczne różnice między nimi są subtelne, ale małpy Starego Świata nie mają chwytnego ogona i mają bardziej wydatny nos.

Wygląd mandryla

Mandryl to zwierzę o wyjątkowym wyglądzie. bardzo długa kufa, wydatne czoło i krótki, prawie nieistniejący ogon. Całość dopełnia elegancka szata z ciemnozielonego i szarego futra z kępkami siwych włosów na brzuchu oraz długa, żółta broda. W połączeniu z długimi, muskularnymi kończynami, zwartym ciałem i powiększoną głową, mandryl wygląda nieco nietypowo dla ludzkiego oka, jakby był złożony z różnych części. Ale gatunek jest w rzeczywistości dość biegły i zwinny z szerokim zakresem ruchów i pozycji. Chociaż normalnie chodzi na czterech kończynach, mandryl może również siedzieć lub leżeć na dość grubym tylnym końcu. Ma również przeciwstawne kciuki i duże palce do chwytania przedmiotów i wspinania się po drzewach. Zwierzę spędza część życia na powierzchni, skacząc z gałęzi na gałąź.

Najbardziej rozpoznawalnym aspektem wyglądu mandryla są egzotyczne znaki na niektórych częściach ciała, w tym jaskrawoczerwone grzbiety nosa. i ust, jasnoniebieskie policzki i kolorowy tył. Te oznaczenia faktycznie pełnią ważną funkcję społeczną. Po okadzeniu lub rozwinięciu niektóre kolory na ciele staną się bardziej intensywne. Pokaz zadu może również świadczyć o uległości lub dostępności samic do krycia.Ze względu na swój rozmiar mandryl jest prawdopodobnie największą z małp Starego Świata. Samiec tego gatunku może ważyć około 70 funtów i prawdopodobnie ponad 100 funtów, osiągając wysokość ponad 30 cali. Rozmiar mandryla jest mniej więcej taki sam jak u dużego psa.

Jednak samica jest znacznie mniejsza niż samiec; waży tylko około 30 funtów. Ta skrajna różnica między rozmiarem mandryla u płci jest jedną z największych wśród naczelnych. Inną ważną różnicą płciową jest to, że samce mają tendencję do noszenia jaśniejszych kolorów. Ma to ważne konsekwencje dla zachowania godowego gatunku, ponieważ jaśniejsze kolory mogą oznaczać dominację.

Zęby mandryla

Masywne kły są zwykle niewidoczne, ale gdy mandryl się otwiera stają się bardzo widoczne.

Zachowanie mandryla

Zabarwienie jest tylko jednym z aspektów szerokiej gamy strategii komunikacyjnych mandryla. Sygnały wizualne, postawa ciała, znaczniki zapachowe i wokalizacje służą do przekazywania wszelkiego rodzaju informacji dotyczących kojarzenia, zabawy, ostrzeżeń i innych zachowań. Na przykład odsłonięcie zębów jest jednym z najczęstszych sygnałów. W rzeczywistości jest to raczej oznaka życzliwości i jowialności niż agresywnego działania. Jeśli mandryl się rozgniewa, będzie wyraźnie uderzał rękami o ziemię i intensywnie wpatrywał się w swój cel. Grooming to kolejne powszechne zachowanie, które pomaga wzmocnić więzi między członkami grupy. Będą również używać różnych dźwięków wokalnych, takich jak pomruki i wycie, aby przekazać nastrój, zwłaszcza jeśli stracą ze sobą kontakt wzrokowy. A obecność gruczołu zapachowego na klatce piersiowej pozwala im zasygnalizować swoją obecność poprzez nacieranie różnych chemikaliów przedmiotami.

Ponieważ relacje społeczne są tak ważnym aspektem ich zachowania, mandryle licznie szukają bezpieczeństwa. Pojedyncza grupa, zwana oddziałem lub hordą, może składać się z około 50 członków, chociaż niektóre grupy mogą łączyć się razem na krótkie okresy czasu. Największa grupa, jaką kiedykolwiek zarejestrowano, liczyła około 1200 osób. Horda ma odrębną hierarchię społeczną, w której każdy członek ma swoje miejsce. Na szczycie hierarchii znajduje się pojedynczy dominujący samiec, który ma wyłączne prawa do rozrodu i jest odpowiedzialny za obronę grupy przed zagrożeniami z zewnątrz.

Zdrowie i stabilność całej hordy może często zależeć od działań przywódcy. Mandryle męskie i żeńskie wykazują bardzo różne relacje wewnątrz grupy i wobec niej. Samce mają tendencję do oddalania się od grupy po osiągnięciu pełnej dojrzałości i czasami tworzą wyłącznie męskie grupy kawalerskie. Samice pozostają w tej samej grupie swoich narodzin, co często pozwala im tworzyć silne więzi na całe życie.

Inteligencja mandryla nie jest tak dobrze badana przez naukowców jak goryle i szympansy, ale obserwacje w niewoli i na wolności udokumentowali różnorodne zastosowania narzędzi, zarówno do polowania na pożywienie, jak i do pielęgnacji. Badania sugerują również, że są w stanie przejawiać przyzwoitą pamięć długoterminową, rozpoznawać twarz i rozwiązywać problemy.

Siedlisko Mandrill

Mandrillowie żyją głównie w lasach Afryki Zachodniej, często w sąsiedztwie rzeki, mokradła lub sawanny. Głównym zasięgiem zwierzęcia jest Kongo, Gabon, Kamerun i Gwinea Równikowa. Chociaż pierwotnie przystosowany do ziemskiego stylu życia, gatunek ten w rzeczywistości gromadzi się nocą na drzewach dla bezpieczeństwa i komfortu. Mają tendencję do przełączania się między różnymi drzewami każdej nocy w swoim zasięgu.

Populacja mandryla

Zgodnie z Czerwoną Listą IUCN, która klasyfikuje stan ochrony wielu gatunków, mandryle są obecnie podatne na wyginięcie. Dokładne liczby ludności są nieznane, ale niszczenie siedlisk przez rolnictwo, przemysł i osady ludzkie wydaje się być główną przyczyną ich powolnego upadku. Mięso z buszu z mandryla, czyli polowanie na dzikie zwierzęta w celu pozyskania pożywienia, jest nadal praktykowaną praktyką również w Afryce XXI wieku. Aby zapobiec ich wyginięciu, działania ochronne koncentrują się na ustanowieniu środków przeciwdziałania kłusownictwu i nadzoru w celu zapobiegania nadmiernym polowaniom. Ekolodzy muszą również współpracować z samorządami, aby powstrzymać degradację siedlisk przyrodniczych. Mandryle nie potrzebują jeszcze środków nadzwyczajnych, aby przetrwać, ale tendencja spadkowa ich liczby jest niepokojąca.

Dieta mandryla

Mandryle to eksperci w dziedzinie zbieraczy paszy, którzy polują zarówno na rośliny, jak i na małe zwierzęta, takie jak grzyby , korzenie, nasiona, owoce, owady, robaki, płazy, jaszczurki, węże, ślimaki, jaja i małe ssaki. Ich dieta jest naprawdę płodna i może obejmować nawet sto różnych gatunków. Płeć mandryla stosuje różne strategie łowieckie. Dorosłe samce żerują na ziemi, podczas gdy samice i dzieci żerują na drzewach. Mandryle odgrywają ważną rolę ekologiczną, pomagając w rozsiewaniu nasion w lokalnym środowisku leśnym.

Mandrylowe drapieżniki i zagrożenia

Ze względu na swój duży rozmiar mandryle mają w naturze niewielu naturalnych drapieżników z wyjątkiem lampartów i, oczywiście, ludzi, którzy tradycyjnie polowali na nie dla pożywienia. Mandryle mogą również zostać zabite przez przypadkowy kontakt z jadowitymi wężami. Już sama wielkość grupy zapewnia dużą ochronę przed niebezpieczeństwem, ale jeśli ktoś jest osaczony, wówczas duże kły również zapewniają odpowiednią ochronę. Niedawno utrata siedlisk była kolejnym znaczącym zagrożeniem dla ich dalszego istnienia.

Rozmnażanie mandryla, dzieci i długość życia

Mandryle tworzą społeczeństwo typu haremu, w którym pojedynczy samiec ma wyłączność prawa krycia z grupą samic. Co ciekawe, samice faktycznie wybierają samce, z którymi będą rozmnażać się. Jedna z teorii głosi, że samice wybierają samca o najjaśniejszych kolorach, ponieważ intensywność kolorów jest bezpośrednim odzwierciedleniem poziomu testosteronu u samca, co oznacza jego zdrowie i żywotność fizyczną. Jest to przykład doboru płciowego, w którym jedna płeć rozwija przesadne cechy, aby przekazać informacje i pomóc płci przeciwnej w wyborze odpowiedniego partnera. Inną możliwością jest to, że ubarwienie samców staje się jaśniejsze dopiero po wybraniu przez samice. Tak czy inaczej, agresja samców zdarza się i czasami okazuje się śmiertelna, ale nie jest tak wyraźna, jak można by się spodziewać.

Czas sezonu lęgowego różni się w zależności od podaży pokarmu, ale zwykle występuje co dwa lata między w lipcu i październiku. Samica będzie nosić młode przez około sześć miesięcy, do około stycznia do marca, zanim ostatecznie urodzi. W danym momencie produkowana jest tylko jedna mandryl, podczas gdy bliźnięta były obserwowane tylko w niewoli. Przez pierwsze dwa miesiące życia młoda mandryl ma czarną sierść i różową skórę, która w następnych miesiącach i latach przekształci się w zwykłą sierść. Matka zapewnia zdecydowaną większość ochrony, karmienia i pielęgnacji, podczas gdy ojciec przyczynia się bardzo niewiele bezpośrednio, ale może pomóc pośrednio, chroniąc grupę.Po osiągnięciu niezależności młoda mandryl musi znaleźć pożywienie na swojej posiadać i przedzierać się przez szeregi w hierarchii grupowej. Samica mandryla osiągnie dojrzałość płciową po minimum czterech latach. Z drugiej strony mężczyźni potrzebują pełnych dziewięciu lat, aby osiągnąć dojrzałość płciową. Mandryle zazwyczaj żyją na wolności ponad 20 lat. Najwyższa zarejestrowana długość życia to 46 lat w niewoli.

Mandryle w zoo

Mandryle są stałym elementem zoo w San Diego. Pierwsza para mandryli, Peter i Suzy, przybyła w 1923 roku, ale nigdy się nie rozmnażała. Zoo ustanowiło później program hodowlany w 1938 roku i od tego czasu utrzymywało stałą obecność mandryli, nawet witając nowe dziecko w 2016 roku. Mandrills są również częstym widokiem w Denver Zoo, San Francisco Zoo oraz Columbus Zoo and Aquarium.

Zobacz wszystkie 47 zwierząt zaczynających się na literę M

Mandryl FAQ (często zadawane pytania)

Jakim zwierzęciem jest mandryl?

Mandryl jest w rzeczywistości rodzajem małpy, a nie małpą. Warunki te są niejasne. Zarówno małpy, jak i małpy człekokształtne są naczelnymi, ale mają różne linie ewolucyjne i pewne różnice w ich fizjologii i wyglądzie. Co bardziej zagmatwane, małpy Starego Świata są w rzeczywistości bliżej spokrewnione z małpami, takimi jak szympansy i goryle, niż małpy Nowego Świata. Należy pamiętać, że wszystkie trzy grupy bardzo się od siebie różnią.

Co jedzą mandryle?

Mandryl jest gatunkiem wszystkożernym, który żywi się wyłącznie materią roślinną i małymi zwierzętami.

Gdzie żyją mandryle ?

Mandryle zamieszkują lasy deszczowe, zalesione koryta strumieni i podobne typy lasów. Obszary te stanowią obfite źródło pożywienia i wody.

Jaka jest różnica między mandrylem a pawianem?

Mandryle i pawiany były kiedyś klasyfikowane z tego samego rodzaju. Jednak mandryl został ostatecznie przeniesiony do rodzaju Mandrillus, podczas gdy pawian był trzymany w Papio. Podobnie jak mandryl, pawian jest jednym z największych naczelnych na świecie. Ma podobną dietę i układ społeczny. Istnieje jednak kilka ważnych różnic, w tym brak kolorowych rysów twarzy u pawiana.

Czy małpy mandryl są agresywne i niebezpieczne dla ludzi?

mandryl może być dość agresywny w obronie swojego terytorium. Jednak gatunek ten nie ma ochoty atakować ludzi, jeśli zostanie sam w spokoju.

Do jakiego królestwa należą Mandrills?

Mandrills należą do Królestwa Zwierzęta.

Do jakiej klasy należą Mandrills?

Mandrills należą do klasy Mammalia.

Jaki rodzaj Mandrillów należą do?

Mandrills należą do typu Gromada.

Do jakiej rodziny należą Mandrills?

Mandrills należą do rodziny Cercopithecidae.

Do jakiego rzędu należą mandryle?

Mandryle należą do rzędu naczelnych.