Łoś

Hej dzięki wam mamy juz ponad 1200 subów.

Subskrybuj

Dzikie, Lasy, Łoś, Uncategorized

Klasyfikacja naukowa łosia

Królestwo: Zwierzęta
Typ: Gromada
Rząd: Mammalia
Order: Artiodactyla
Rodzina: Cervidae
Rodzaj: Alces
Nazwa naukowa: Alces Alces

Stan ochrony łosi

Najmniejsza troska

Lokalizacje łosi

Eurazja
Europa
Ameryka Północna

Łoś Fakty

Główna zdobycz

Trawa, gałązki, oczko wodne

Rodzaj wody

Słona woda

Siedlisko

Obszary leśne w pobliżu arktycznej tundry

Dieta

Roślinożerne

Średnia wielkość miotu

Styl życia

Stado

Ulubione jedzenie

Trawa

Rodzaj

Ssak

Slogan

Odnawia swoje ogromne poroże s każdego roku!

Charakterystyka fizyczna łosia

Kolor

Brązowy
Szary
Tan

Typ skóry

Włosy

Prędkość maksymalna

20 mph

Długość życia

10-16 lat

Waga

270-720 kg (600-1,580 funtów)

Obrazy łosi

Przejrzyj wszystkie nasze obrazy łosia w galerii.

Zobacz wszystkie obrazy łosia!

Wyszukaj

„Największy ze wszystkich gatunków jeleni”.

Łoś to największy z gatunków jeleniowatych i najwyższe ssaki w Ameryce Północnej. Występujące w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Azji i Europie dorosłe dorosłe osobniki stoją na wysokości sześciu stóp od ziemi do ramion. Można ich rozpoznać po długich twarzach, kagańcach zwisających nad podbródkami i fałdzie skóry kołyszącym się pod gardłem. Samce łosia wyrastają z ogromnych rogów o szerokości do sześciu stóp od jednego końca do drugiego.

5 niesamowitych faktów dotyczących łosia

Dorosły łoś waży od 1200 do 1800 funtów

Średnia długość życia łosia na wolności wynosi od 15 do 20 lat

Łoś to zwierzęta żyjące na lądzie i w wodzie rośliny

Kopyta łosia działają jak rakiety śnieżne w surowym zimowym klimacie

Pomimo niezgrabnego wyglądu łoś może biec do 35 mil na godzina

Nazwa naukowa łosia

Te duże zwierzęta, powszechnie nazywane łosiami w Ameryce i łosiami w Europie i Azji, noszą naukową nazwę „Alces alces”. Jako ssaki należą do rzędu parzystokopytnych parzystokopytnych, rodziny jeleniowatych i rodzaju Alces.

Nazwa zwyczajowa „łoś” stała się rozpoznawalnym słowem angielskim nie później niż w 1606 roku. Termin ten pochodzi od nazwy języka algonquiańskiego „mo-swa ”Lub„ moosh ”z możliwymi wpływami z wielu innych języków.

Wygląd łosia & Zachowanie

Łoś to bardzo duże, mocne i silne zwierzęta. Stają od kopyta do ramienia tak wysoko, jak dorosły mężczyzna, na około sześć stóp. Ich kości są duże, a ciała muskularne. Samice są mniejsze niż samce, zwykle ważą od 800 do 1200 funtów w wieku dorosłym. Chociaż mogą rosnąć większe, średnio dorosłe samce mają od 1200 do 1600 funtów.

Łoś to zwierzęta żyjące w stadach w okresie lęgowym na wolności, chociaż zazwyczaj wyglądają samotnie lub w pewnej odległości od innych członków stada. W rzeczywistości są to najbardziej samotne i aspołeczne zwierzęta na wolności, poza hodowlą. W okresie godowym samce tworzą własne stada samic zwane „stadami haremu”. Samce walczą ze sobą o prawo do krycia z haremem.

Futro łosia ma kolor od jasnobrązowego do ciemnobrązowego, co łatwo maskuje je w swoim otoczeniu. To futro jest długie i grube, a każdy włos jest wydrążony, aby pomóc w utrzymaniu ciepła. Ich nogi są długie, a przednia para jest nieco dłuższa niż tylna. To sprawia, że łoś wygląda na zboczonego i niezdarnego. Ale dłuższe przednie nogi pomagają im kroczyć po leśnych odpadkach, takich jak zwalone drzewa i gałęzie.

Głowa łosia jest długa jak koń, ale ma powiększony nos i górną wargę. Ich uszy są małe, podobnie jak ogon. Zabawny wygląd twarzy uzupełnia garbaty wygląd spowodowany dużymi i silnymi mięśniami ramion. Na ich gardłach luźna skóra zwana podgardlem.

Duże, szerokie i płaskie poroże sprawia, że wygląd łosia jest jeszcze wyraźniejszy od innych członków rodziny jeleniowatych. Tylko samce mają te poroża, które przy pełnym wzroście rozciągają się od czterech do sześciu stóp. Te poroża zaczynają rosnąć późną wiosną lub wczesnym latem, najpierw pokryte puszystą skórką zwaną aksamitem.

W aksamicie znajdują się maleńkie naczynia krwionośne, które dostarczają porożu składników odżywczych, aby pomóc im rosnąć. Kiedy poroże przestaje rosnąć pod koniec lata, naczynia krwionośne wysychają, a aksamit zaczyna zrzucać. Wczesną jesienią poroże łosia nabiera charakterystycznego wyglądu wysuszonej kości. Ważą nawet 40 funtów i spadają zimą.

Łosie żywią się przez cały dzień. Najbardziej aktywne są o świcie i zmierzchu. Choć słabo widzą, mają wyjątkowy węch. Te duże ssaki również dobrze słyszą. Są silnymi pływakami od kilku tygodni po urodzeniu i mogą osiągnąć prędkość pływania do sześciu mil na godzinę. Łoś nawet całkowicie się zanurza i pozostaje pod wodą nawet przez 30 sekund za każdym razem.

Łoś są łagodne i spokojne same w swoim naturalnym środowisku. Ale jeśli przeszkadzają im inne zwierzęta lub ludzie, stają się agresywni. Te ssaki są bardzo terytorialne i nie wahają się szarżować na kogokolwiek lub cokolwiek zagrażającego ich przestrzeni.

Mimo że wyglądają niezdarnie i wolno, łoś może z łatwością prześcignąć ludzi. W walce z jednym ze swoich największych drapieżników, niedźwiedziem brunatnym, łoś stawia dobrą walkę. Czasami nawet wygrywają. Aby zaatakować drapieżnika lub człowieka, łoś wielokrotnie tupie nogami groźnego stworzenia i używa poroża do obrony.

Siedlisko łosia

Łoś żyją w chłodniejszych, północnych regionach Ameryka Północna, Europa i Azja, gdzie występuje roczna pokrywa śnieżna. Nie mogą żyć w temperaturach powyżej 80 stopni, ponieważ nie pocą się. Pokarmy, które spożywają, wytwarzają dużo ciepła ciała podczas trawienia.

Regiony mają podgatunki, z których każdy charakteryzuje się wyjątkowymi przystosowaniami do środowiska. Łoś północnoamerykański obejmuje łosie wschodnie Kanady i północno-wschodnich Stanów Zjednoczonych; północno-zachodni łoś środkowej Kanady, Dakoty Północnej, Minnesoty i Michigan; Łoś alaski z północno-zachodniej Kanady i stanu Alaska; oraz łoś Shiras z Gór Skalistych w USA i Kanadzie.

W Europie i Azji niektórzy eksperci od zwierząt uważają, że rodzina łosi obejmuje również kilka podgatunków. Te nieoficjalne podgatunki obejmują łoś europejski, łoś syberyjski jakucki, łoś zachodniosyberyjski ussuri i łoś wschodniosyberyjski kołymski.

Każdy podgatunek łosia różni się w zależności od położenia geograficznego, wielkości, cech poroża i futra. Rozmiary ciała różnią się ze względu na lokalną dietę i warunki. Alaska i wschodnia Syberia mają największe łosie, a byki ważą średnio 1300 funtów i mają do siedmiu stóp wysokości w kłębie. W Wyoming i Mandżurii żyją najmniejsze łosie, a byki ważą zaledwie 770 funtów.

Dieta łosi

Łoś to roślinożerne zwierzęta, które pasą się od świtu do zmierzchu. Zjadają do 70 funtów roślinności dziennie. Ich siedlisko składa się z bogatych w rośliny środowisk z krzewami dostępnymi do żerowania. Zwierzęta preferują krzewy, które zostały zniszczone przez pożary lasów, powodzie lub lawiny. Latem łosie żerują również na roślinności wodnej. Brodzą w wodzie, aby dotrzeć do tych roślin, a nawet nurkują pod wodą, aby do nich dotrzeć. Te duże ssaki lubią lizawki mineralne.

Zimą można spotkać łosia jedzącego jodłę, cis i inne drzewa iglaste. Aby przedrzeć się przez ciężkie koce śniegu do jedzenia, stada łosi podążają systemem szlaków, które depczą. Szlaki te tworzą „zagrodę łosi”.

Preferowane pożywienie w ich diecie to kora, liście, gałązki, szyszki, pąki drzew, pąki krzewów i lilie wodne. Ulubione to wierzba, osika i jodła balsamiczna. Kiedy jedzą, ich pokarm przechodzi przez cztery komory żołądkowe w ramach trawienia. Pierwsza komora fermentuje żywność, a pozostałe trzy komory pozyskują składniki odżywcze. Podobnie jak krowy, łosie „przeżuwają”. Cud to pożywienie, które przeżuwają przez pewien czas przed połknięciem.

Pokarmami trującymi dla tych obfitych zwierząt są chokecherry, cis pospolity i cis japoński. Rośliny okazują się śmiertelne dla łosi, ponieważ komórki roślinne zawierają gaz cyjanek. W ciągu kilku godzin od zjedzenia tych roślin łoś umiera. Niestety, te drzewa i krzewy są powszechne w ogrodach sadzonych na terenach łosi, na przykład na Alasce.

Łosie wolą jeść z roślin na wysokości głowy lub ramion, zwłaszcza mając na głowie do 40 funtów poroża . Aby osiągnąć inny poziom pożywienia, pochylają się do przednich kolan lub szeroko rozstawiają nogi jak żyrafa.

Łoś drapieżniki & Zagrożenia

Do największych zagrożeń dla łosi należą niedźwiedzie, wilki, ludzie i kleszcze. Zarówno niedźwiedzie brunatne, jak i czarne celują w łosie jako źródło pożywienia, szczególnie w okresie wycielenia. Jeden łoś zapewnia tym dużym drapieżnikom kilka posiłków. Łoś jest również atrakcyjnym bufetem dla stada wilków.

Aby bronić się przed drapieżnikami, takimi jak niedźwiedzie i wilki, łoś może biec z prędkością do 35 mil na godzinę. Bieganie i skakanie zużywają niewiele energii łosia, ale dużo energii dla ich drapieżników.

Kiedy głęboki śnieg pokrywa ziemię, nie mogą biegać szybko. Wtedy używają innej taktyki obrony. Znajdują twardy grunt z najmniejszą możliwą ilością śniegu, na przykład zamarznięte jeziora lub obszary, na których śnieg zdmuchnął. Cofają się także przeciwko lasom gęstym od drzew, aby powstrzymać wilki od zadu. Jeśli muszą stawić czoła tym zwierzętom lub stadom, szarżują na swoje drapieżniki, kopiąc nogami w sposób, który może zabić wilki i oszołomić niedźwiedzie.

Kolejną obroną łosi przed drapieżnikami jest wchodzenie do zbiorników wodnych na niskim poziomie , a nie głębokie wody, gdzie wilki potrafią dobrze pływać. Wilki walczą, by zaatakować łosia w bardziej płytkiej wodzie.

Ludzie polują na łosia, ale często potrzeba kilku strzałów, aby zginąć jednego łosia. W rzeczywistości wielu myśliwych na Syberii woli walczyć z niedźwiedziem grizzly niż z wściekłym łosiem.

Globalne ocieplenie zwiększa liczbę kleszczy w miejscach, w których żyją łosie. Podczas cieplejszej zimy populacja kleszczy rośnie. Te małe pasożyty mogą zniszczyć stado łosi, osłabiając je poprzez utratę krwi. Każdego roku wiele łosi umiera z powodu anemii wywołanej przez kleszcze.

Próba zetarcia kleszczy z ich ciał pozostawia wiele łosi z wypadaniem włosów w miejscach. Ta zniszczona sierść prowadzi zimą do hipotermii. W New Hampshire biolodzy przypisują 40-procentowy spadek populacji łosi w ciągu ostatnich 10 lat kleszczom i innym im podobnym pasożytom.

Rozmnażanie, dzieci i długość życia łosi

W wczesną jesienią samce łosi zaczynają formować haremowe stada samic gotowych do krycia. Te samice wabią samce silnym zapachem i głębokimi głosami. Samce czasami wyzywają się nawzajem o prawo do kojarzenia się z haremem. Wyzwania te obejmują wykorzystanie ich rogów jako pokazu zagrożenia. W walce mogą także popychać się rogami. Ale walki zwykle nie są bardzo poważne, ponieważ poroże może zostać złapane razem, co prowadzi do śmierci obu byków. Pod koniec tych wyzwań dominujący łoś zostaje w stadzie, a uległy przegrany ucieka.

Samica łosia rodzi jedno dziecko wiosną lub latem. Czasami łoś może mieć bliźnięta, a nawet trojaczki. Ale większość porodów to tylko jedno cielę. Cielęta wstają pierwszego dnia i dobrze pływają w ciągu kilku tygodni. W wieku około sześciu miesięcy cielęta odzwyczajają się od matek. Ale pozostają z matką, aż w następnym okresie godowym urodzi kolejne cielę. Łoś są bardzo agresywne w ochronie swoich młodych. W rzeczywistości łoś byk nawet atakuje ludzi lub inne zagrożenia w okresie godowym i przed urodzeniem potomstwa.

Bycie cielakiem łosia jest niebezpieczne. Niedźwiedzie i wilki jedzą mięso łosia jako część swojej diety. Około połowa cieląt umiera z powodu tych ataków zwierząt przed ukończeniem szóstego tygodnia życia. W wieku od czterech do sześciu lat, jeśli żyją tak długo, cielę łosia jest w pełni rozwinięte. Ale kiedy osiągną pełnię rozmiarów, większość z nich dożywa starości. Dorosłe łosie cieszą się wskaźnikiem przeżycia na poziomie 95 procent. Zwykle żyją na wolności od 15 do 20 lat.

Populacja łosi

Łoś okazuje się być krzepiącym stworzeniem. To utrzymuje populacje na wysokim poziomie. W samej Kanadzie jest od 500 000 do miliona łosi. W Nowej Funlandii łosie zostały wprowadzone na ten obszar w 1900 roku. Cztery łosie umieszczone w tym regionie w tym czasie skutecznie rozmnażały się, a obecnie istnieje ponad 150 000 z tych pierwotnych rodziców.

W Stanach Zjednoczonych żyje około 300 000 łosi. Spośród nich 200 000 mieszka na Alasce. Łoś żyją również w Finlandii, Norwegii, Szwecji, Łotwie, Estonii, Polsce, Czechach i Rosji. Ich stan ochrony na całym świecie jest wymieniony jako najmniej niepokojący, a ich liczba rośnie.

Wyświetl wszystkie 46 zwierząt, których nazwy rozpoczynają się od litery M