Leiszmanioza u kotów to infekcja wywołana przez pasożyta należącego do rodzaju Leishmania. Pasożyt ten ma zdolność zarażania różnych kręgowców i rozprzestrzenia się za pośrednictwem wektorów bezkręgowców. Najczęstszymi nosicielami tego pasożyta są muchy piaskowe należące do rodzaju Phlebotomus i Lutzomyia.

Ostatnia aktualizacja: 12 października 2019 r.

Leiszmanioza u kotów to choroba wywoływana przez pasożyta Leishmania infantum. Ta choroba pasożytnicza może dotyczyć różnych gatunków kręgowców i rozprzestrzenia się za pośrednictwem bezkręgowców – zazwyczaj much piaskowych.

Co to jest leiszmanioza?

Leiszmanioza odnosi się do zestawu objawów wywoływanych przez różne gatunki z rodzaju Leishmania. Choroba może przybierać różne formy:

• Leiszmanioza skórna (zlokalizowana lub rozlana).
• Leiszmanioza śluzówkowo-skórna.
• Leiszmanioza trzewna.

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) pasożyty wywołujące leiszmaniozę występują w Meksyku, Ameryce Środkowej i Południowej, Europie, Afryce i Azji. Co więcej, pasożyty te występują endemicznie w regionach tropikalnych i subtropikalnych.

Przyczyny leiszmaniozy

Pasożytem odpowiedzialnym za leiszmaniozę kotów (FL) jestLeishmania infantum. Ten pasożytniczy pierwotniak potrzebuje wektora, aby rozprzestrzenić się na inne gatunki kręgowców.
Wektor zazwyczaj należy do rodzaju Phelotobomus w przypadku Europy, Azji i Afryki. W obu Amerykach rodzaj Lutzomyia jest najczęstszym wektorem.
Eksperci uważają, że muchy piaskowe są głównymi przekaźnikami tej choroby u kotów. Zakażenie występuje, gdy te owady żywią się kotami. W ten sam sposób muchy piaskowe, które nie przenoszą ciała, zarażają się, gdy gryzą zarażone koty. Dlatego zakażone koty mogą stanowić dodatkowe źródło pożywienia dla L. infantum.

Cykl biologiczny tego pierwotniaka jest złożony. Obejmuje szereg zmian morfologicznych w zależności od gospodarza. Muchy infekują swojego żywiciela kręgowca formą promastigota pierwotniaka.
Po infekcji makrofagi żywiciela pochłaniają promastigoty. W ten sposób w makrofagach promastigoty przekształcają się w amastigoty.

Czynniki wpływające na występowanie leiszmaniozy

Różne czynniki mogą mieć wpływ na rozgałęzienia tego pasożyta pierwotniaka. Wśród tych czynników są następujące:

• Liczba zainfekowanych wektorów.
• Gęstość piaskowych (muchy, które działają jako wektory transmisji).
• Gęstość żywicieli.
• Pojawienie się nowych zbiorników na obszarze geograficznym.</ li>
• Czynniki meteorologiczne. W szczególności temperatura i wilgotność.

Objawy leiszmaniozy u kotów

Najczęstsze objawy tego choroba obejmuje zmiany skórne lub nieznaczne zmiany śluzówkowo-skórne na głowie lub dystalnych kończynach. Może również powodować obrzęk węzłów chłonnych.
Rzadziej leiszmanioza u kotów może powodować uszkodzenia oczu, uszkodzenia jamy ustnej lub utratę wagi. Czasami objawy mogą obejmować żółtaczkę, gorączkę, wymioty, biegunkę, odwodnienie i inne objawy.

W każdym razie jeśli weterynarz podejrzewa, że ​​kot może mieć leiszmaniozę, powinien poprosić o pełną morfologię krwi, profil biochemiczny i analizę moczu. Co więcej, aby potwierdzić obecność pasożyta, konieczna będzie hodowla laboratoryjna.

Leczenie leiszmaniozy u kotów

Do chwili obecnej nie znaleziono kontrolowanych badań dotyczących leczenia LF. Zwykle profesjonaliści przepisują te same leki, co psom.
Najczęstszym lekiem jest allopurynol. Jednak weterynarze mogą również przepisać kombinację allopurynolu i antymonianu megluminy. Badania wykazały skuteczność tego leku. Jednak weterynarz zadecyduje o najlepszym sposobie postępowania.

W okresie leczenia ważne jest ścisłe monitorowanie kotów, aby wykluczyć wszelkie działania niepożądane. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek niepożądanych skutków ubocznych lekarz weterynarii zadecyduje, jak zareagować.

Najlepiej mieć potwierdzenie obecności pasożytów przed przepisaniem jakiegokolwiek leczenia dla kota.

Wskazówki dotyczące zapobiegania leiszmaniozie u kotów

W celu zapobiegania leiszmaniozie kotów weterynarze i wyspecjalizowany personel często oferują szereg wskazówek.

• Leiszmanioza występuje częściej u kotów z obniżoną odpornością, niezależnie od tego, czy cierpią na niedobór odporności kotów (FIV), białaczkę kotów (FeLV) lub inne choroby. Dlatego koty w tym stanie wymagają dodatkowej ostrożności.
• Właściciele kotów mogą stosować miejscowe środki owadobójcze, chociaż nie ma dowodów na ich skuteczność.

Wnioski

Leiszmanioza kotów występuje sporadycznie, ponieważ pasożyt występuje rzadziej u kotów niż u psów. Nie oznacza to, że koty są bardziej odporne na L. infantum, ale raczej może być przypadkiem infradiagnozy. Specjaliści mogą mylić chorobę z innymi chorobami, a weterynarze mogą być mniej świadomi leiszmaniozy u kotów niż u psów.

Leiszmanioza może również występować u ludzi. Około 20 różnych gatunków leiszmanii jest odpowiedzialnych za infekcje u ludzi.

Może Cię to zainteresować…

Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Siedem powszechnych chorób u kotów
Jeśli jesteś właścicielu kota, dobrze jest wiedzieć, jakie są najczęstsze choroby kotów, jakie są objawy i jak są leczone.