Ostatnia aktualizacja: 13 maja 2018 r.
Po aresztowaniu i torturach Jezus Chrystus otrzymał koronę cierniową. Zgodnie z powszechnym przekonaniem grupa jaskółek zaczęła usuwać ciernie po jego ukrzyżowaniu i ulżyło mu w cierpieniu. Dlatego uważa się je za święte zwierzęta.
Związek między jaskółkami a cierniami Chrystusa powstał, gdy Mesjasz był na krzyżu. Legenda przetrwała próbę czasu, a te piękne ptaki są obecnie kojarzone z wierzeniami religijnymi.
Według relacji biblijnej Jezus z Nazaretu, uznany przez swoich naśladowców za Syna Bożego, został skazany na śmierć. Rzymski wymiar sprawiedliwości skazał go na ukrzyżowanie na wzgórzu Kalwarii z powodu jego kazań.
Przed wykonaniem wyroku Jezus był torturowany chłostą. Zgodnie z opowiedzianymi przez apostołów wydarzeniami nałożono na niego koronę z ciernistych gałęzi.
Mówi się, że kiedy Jezus został ukrzyżowany, jaskółki zbliżyły się i zdjęły ciernie z korony. Powszechne przekonanie mówi, że złagodziły jego ból. Twierdzenie to posłużyło jako podstawa do wysokiego szacunku, jaki niektóre kultury mają dla jaskółek.
Kolejne odniesienie biblijne, ale do ewangelii apokryficznej, zostało napisane pod pseudonimem Tomás. Legenda ta mówi nam, że Jezus, jeszcze jako dziecko (zaledwie pięć lat), bawił się pewnego dnia w korycie strumienia. Zrobił miękką masę z błota i uformował z niej dwanaście jaskółek.
Szanowanie jaskółek przez wierzących
Po wydarzeniu na krzyżu jaskółki zaczęto uważać za święte i szanowano je. Doprowadziło to nawet do zakazu zabijania ich lub niszczenia ich gniazd. Niektórzy mówią, że „jaskółki są z Boga”.
Legenda o jaskółkach i cierniach Chrystusa wyjaśnia nawet anatomię tych wędrownych ptaków. Wierzący twierdzą, że ich plecy są czarne w żałobie po śmierci Syna Bożego. Ponadto twierdzą, że czerwona plama na ich piersiach pochodzi z przelanej krwi Chrystusa po usunięciu cierni.
Gniazda jaskółcze cieszą się szczególnym szacunkiem i ochroną. Dlatego zwykle nie są one niszczone ani usuwane, a więc obfitują w wiele miejsc, głównie w budynkach kościelnych.
Zachowanie jaskółek
Mimo że są to małe ptaki, jaskółki zwykle latają w ciągu dnia, ryzykując, że polują na nie drapieżniki. Ponadto są to ptaki wędrowne, które latają w grupach.
Jaskółki żyją razem w koloniach, co pomaga im w ich migracji, a także zapewnia pewną ochronę. To współistnienie w koloniach pomaga również w rozmnażaniu i budowaniu gniazd.
Siedliska jaskółek to zazwyczaj duże przestrzenie, które wykorzystują jako miejsca do spania. Są porannymi ptakami i rozjaśniają dzień swoimi wyjątkowymi piosenkami. Mogą osiągać bardzo wysokie tony.
Rano, jakby się rozciągali, ciekawie poruszają skrzydłami. Rozciągają pióra i małe stawy, radosny sposób na przywitanie się z nowym dniem.
Kiedy wyruszają do lotu, robią to w małych grupach, wtedy reszta grupy szybko złapie grę, prawie jak panika. Wznoszą się pionowo w niezwykle szybki sposób.
Pod koniec dnia szukają miejsca do spania. W poszukiwaniu tworzą z grupą coś w rodzaju wiru, śpiewając piosenki. Jeden po drugim każdy ptaszek dotrze do swojego miejsca spoczynku, a jego codzienne przygody będą czekać do następnego dnia.
Legenda o El Cerro de la Golondrina
Jedna z legend związanych z jaskółkami i cierniami Chrystusa pochodzi z Guadarrama w Hiszpanii. Nie wiadomo na pewno, czy stworzył je lub opisał poeta Francisco Acaso, pochodzący z Cercedilli.
Legenda ta mówi, że pierwszy ptak, który usunął cierń z czoła Chrystusa, później przeleciał z nim na duże odległości. Przejechał 3600 kilometrów, nie tracąc ciernia, od Kalwarii do Sierra de Guadarrama.
W końcu wyczerpana jaskółka dotarła na szczyt wzgórza, gdzie umarła i została przykryta ziemią pastwiska. Dlatego to miejsce w Navacerrada (Madryt) zostało ochrzczone El Cerro de la Golondrina (Wzgórze Jaskółki).