Kudu wielkie

Hej dzięki wam mamy juz ponad 1200 subów.

Subskrybuj

Dzikie, Lasy, Niala , Niziny, Uncategorized

Klasyfikacja naukowa Kudu

Królestwo: Animalia

Typ Gromada

Rząd Mammalia Order Artiodactyla

Rodzina Bovidae

Rodzaj Tragelaphus

Nazwa naukowa Tragelaphus Strepsiceros

Stan ochrony Kudu

Najmniejsza troska

Lokalizacje Kudu

Afryka

Kudu Fakty

Główne Ofiara Liście, zioła, owoce, kwiaty

Siedlisko Krzewy leśne i równiny sawanny

Drapieżniki Lwy, lamparty, dzikie psy

Dieta Roślinożerne

Średnia wielkość miotu 1

Styl życia

Stado

Ulubione jedzenie Liście

Rodzaj Ssak

Slogan Żyje w stadach do 24 osobników!

Charakterystyka fizyczna Kudu

Kolor

- Brązowa
- Szara
- Czerwona

Typ skóry

Włosy

Prędkość maksymalna

60 mph

Okres eksploatacji

8-14 lat

Waga

120 -256kg (265-565lbs)

Obrazy Kudu

Przejrzyj wszystkie nasze obrazy Kudu w galerii.

Wyświetl wszystkie obrazy Kudu!

Wyszukaj

„Szybcy, potężni i spokojni członkowie afrykańskiego ekosystemu”.

Nazwa kudu opisuje dwa różne gatunki antylop, zwane większym kudu i mniejszym kudu, które występują w południowych i wschodnich regionach Afryki. Oba rodzaje charakteryzują się długimi, skręconymi rogami, które wyrastają na głowach dojrzałych samców. Mają również podobne siedliska, budowę ciała i ubarwienie, chociaż istnieją znaczne różnice w wielkości między większymi i mniejszymi gatunkami. Kudu to zwierzę o pasywnych zwyczajach wypasu i naturalnym kamuflażu, który pomaga im uniknąć łatwego wykrycia przez wiele drapieżników w ich rodzimym środowisku.

Niesamowite zwierzę: 3 fakty o Kudu!

- wysokie prędkości: kudu jest zwierzęciem, które może osiągnąć prędkość ponad 60 mil na godzinę, gdy próbuje uciec od drapieżnika

rogi rytualne: Spiralne rogi zwierzęcia są cenione w lokalnych praktykach religijnych, a także są robione z instrumentów muzycznych.
Uprzejma konkurencja: chociaż samce czasami angażują się w koleiny, generalnie nie są zbyt agresywne, gdy konkurowanie o partnerów.

Kudu Nazwa Naukowa

Kudu, alternatywnie pisane koodoo, pochodzi od nazwy nadanej zwierzęciu przez miejscowego koczowniczego Khoikhoi, którzy są rdzennymi do południowo-zachodniej Afryki. Większe kudu jest klasyfikowane jako Tragelaphus strepsiceros, a mniejsze kudu to Tragelaphus imberbis. Rodzaj Tragelaphus dzieli swoją nazwę ze słowem pierwotnie użytym przez starożytnego greckiego filozofa Arystotelesa w jego ustnym opisie wyimaginowanego zwierzęcia, które było w połowie kozłem, a pół jeleniem.

Kudu: wygląd zwierzęcia

Oba gatunki mają podobną budowę ciała i proporcje, chociaż istnieje kilka znaczących różnic w ich cechach zewnętrznych. Obie mają szare do brązowego futro, które jest przerywane szeregiem białych pasków i innych znaków, często zawierających szewron widoczny na ich nosie. Mniejszy gatunek ma zwykle od 11 do 15 białych pasków na ciele, podczas gdy większy gatunek ma zwykle od 6 do 10.

Rozmiar ciała jest jedną z kluczowych różnic między tymi dwoma gatunkami. Mniejszy gatunek ma na ogół od 3 do 3,5 stopy wysokości i waży od 130 do 230 funtów.

Większe kudu może osiągnąć znacznie większe rozmiary, z potencjalną wysokością ramion do 5 stóp i całkowitą masą dojrzałych dorosłych w przedziale od 260 do 600 funtów. Największy samiec byka w historii ważył ponad 690 funtów. Wszystkie samce kudu mają potencjał do wyhodowania spiralnych rogów, które mogą być dość długie w zależności od wielkości ich ciała.

Mniejsze samce kudu mogą mieć rogi o długości do 3,5 stopy, podczas gdy niektóre większe kudu mają rogi o długości do 6 stóp. Rogi te mają tendencję do wykonywania od 2 do 3 dużych skrętów, gdy pochylają się do tyłu od głowy w kierunku punktu końcowego, co odróżnia je od ciasno nawiniętych rogów widocznych na innych antylopach.

Zachowanie kudu

Jako roślinożercy większość biologii i zachowań kudu jest nastawiona na przetrwanie w potencjalnie surowym rodzimym środowisku i unikanie niebezpiecznych drapieżników. Podczas pasienia pozostają bardzo spokojne, dzięki czemu ich ubarwienie zapewnia skuteczny kamuflaż. Najbardziej aktywne są w nocy lub w godzinach porannych, aw ciągu dnia szukają schronienia w gęstych zaroślach.

Kudu często podróżuje w małych paczkach lub stadach, ale często można je również zobaczyć samotnie. Podobnie jak inne rodzaje antylop, zwierzęta te mają silny odruch lotu i mogą poruszać się bardzo szybko w obliczu bezpośredniego zagrożenia.

Kudu: Siedlisko zwierzęcia

Oba gatunki kudu są rodzime do południowych i wschodnich części Afryki. Większe kudu mają znacznie większe rozmieszczenie geograficzne, które obejmuje części Etiopii, Tanzanii, Kenii i na południe aż po RPA. Istnieją również izolowane populacje podgatunku bawełny występujące w środkowej Afryce. Kudu mniejsze ma znacznie mniejszą dystrybucję i występuje tylko we wschodnich regionach w pobliżu Rogu Afryki, w tym w Etiopii i Kenii.

Zwierzęta te mają silny potencjał do skoków i buldożerów, co pomaga im poruszać się po nierównym terenie wokół wzgórz lub góry i śmiało przekuwaj się przez gęste zarośla i zarośla w zalesionych regionach. Zamieszkują tereny leśne i zalesione, zwłaszcza wzdłuż źródeł wody. Mniejsze kudu są nieco mniej zależne od wody niż ich więksi kuzyni. Oba gatunki mogą zaspokoić niektóre swoje potrzeby wodne, wyszukując określone rodzaje roślin podczas wypasu.

Dieta Kudu

Kudu to elastyczne zbieracze, które zużywają szeroką gamę materiałów roślinnych w lasach , zarośla i otwarte pola. Wiadomo, że dieta mniejszych kudu składa się głównie z liści drzew i krzewów, a większość pozostałych pochodzi z winorośli i podobnych roślin. Jednak kudu może również zjadać delikatne młode pędy, korzenie roślin, a nawet może celować w niektóre rodzaje owoców, gdy je znajdą. Soczyste rośliny magazynujące wodę są również głównym celem w porze suchej. Kudu w niewoli są zwykle karmione trawą lub sianem z lucerny wraz z naturalnymi paszami i wzbogaconymi granulkami lub herbatnikami.

Kudu Drapieżniki i Zagrożenia

Kudu dzielą swój rodzimy zasięg z wieloma samotnymi i jucznymi drapieżnikami które stanowią poważne zagrożenie dla ich przetrwania. Być może najbardziej niebezpiecznymi drapieżnikami są duże gatunki kotów, w tym lwy, gepardy i lamparty. Kociaki mają tendencję do używania kombinacji skradania się, cierpliwości i szybkości, aby zasadzić na szybko działające kudu, gdy się pasą. Stada hien cętkowanych i afrykańskich psów myśliwskich są również znane z łapania lub tropienia kudu jako ofiary

.Ludzie są zarówno drapieżnikiem, jak i poważnym zagrożeniem środowiskowym dla długoterminowej żywotności populacji kudu. Ludzie polują na zwierzęta ze względu na mięso, duże skóry i wyróżniające się rogi, które są tradycyjnie używane do wyrobu muzycznych, ozdobnych i różnych przedmiotów gospodarstwa domowego. Rodzime siedliska, zwłaszcza mniejsze kudu, są również zagrożone przez ciągły wzrost osiedli ludzkich i ekspansję komercyjnych przedsiębiorstw rolniczych w całym regionie.

Mniejsze kudu są szczególnie narażone na fragmentację siedlisk i polowania ze względu na ich niewielki obszar geograficzny. dystrybucji, co skłoniło ich klasyfikację jako bliskie zagrożenia. Mogą również cierpieć z powodu znacznych strat w populacji z powodu chorób zakaźnych, takich jak księgosusz, który zdziesiątkował ich liczebność w przeszłości. Większe kudu mają znacznie większy rodzimy zasięg i są uważane przez ekologów za gatunek najmniej niepokojący.

Kudu: rozmnażanie się zwierząt, dzieci i długość życia

Niektóre roślinożerne mogą stać się bardzo agresywne podczas okres godowy, ale kudu należą do spokojniejszych gatunków na kontynencie. Samce często rywalizują, pokazując swój rozmiar z profilu, dopóki się nie wycofają. Mogą jednak walczyć fizycznie, blokując rogi, jeśli jeden z zawodników nie ustąpi. Zwycięskie piwa ale często walczą z samicami początkowo, a następnie podążają za nimi przez chwilę, zanim faktycznie się łączą.

Samice pozostają w ciąży przez około 240 dni przed urodzeniem jednego cielęcia, które zwykle waży około 10 do 15 funtów. Matki oddzielają się od swojej grupy przed urodzeniem dziecka. Pozostawiają ostrożnie schowane cielę w zaroślach podczas karmienia pięścią 4 lub 5 tygodni po urodzeniu.

W tym momencie cielęta towarzyszą matce w wyprawach żerowych do około 6 miesiąca życia. Pomimo troski i uwagi, jaką kudu matki okazują swoim młodym, około połowa cieląt umiera przed upływem 6 miesiąca życia.

Badacze szacują, że tylko około 1 na 4 osoby osiąga wiek 3 lat. Kudu osiąga dojrzałość płciową w ciągu kilku lat, ale samce rzadko udaje się kojarzyć, dopóki nie osiągną około 4 lub 5 lat. Oprócz wysokiej śmiertelności w młodości, zwierzęta często żyją od 10 do 15 lat na wolności i do 20 lat w niewoli.

Populacja Kudu

Badacze szacują, że jest mniej w Afryce pozostało ponad 100 000 kudu mniejszych. Ich ograniczony zasięg rodzimy w połączeniu ze znacznym zakłóceniem siedlisk przez ludzi jest poważnym powodem do niepokoju. Około jedna trzecia z nich żyje obecnie w parkach narodowych i innych obszarach chronionych. Dokładna liczba populacji większych kudu jest nieznana, chociaż niezwykle ograniczony zasięg podgatunku bawełny, występującego tylko w Czadzie i Sudanie, oznacza, że może być kandydatem do zagrożenia.

Zwierzęta w zoo: Gdzie znaleźć kudu

W Smithsonian’s National Zoo znajduje się niewielka populacja kudu, którą odwiedzający mogą obserwować. Zgłosili narodziny cielaka kudu płci męskiej w 2019 roku. Kilkanaście innych miejskich i stanowych ogrodów zoologicznych w całym kraju, w tym zoo w Maryland, również ma mniejsze kudu na wystawie dla zainteresowanych widzów.

Zobacz wszystkie 15 zwierząt, które zaczynają się od K

Kudu FAQ (najczęściej zadawane pytania)

Co to kudu?

Kudu są dwa gatunki antylop leśnych znajdują się w różne kraje w całej południowej i wschodniej Afryce. Są zakamuflowanymi roślinożercami, które zwykle polują w godzinach między zmierzchem a świtem.

Czy kudu są mięsożerne, roślinożerne czy wszystkożerne?

Kudu to zwierzęta wyłącznie roślinożerne które konsumują szeroką gamę materii roślinnej w swoim rodzimym środowisku.

Co jedzą kudu?

Te roślinożerne mają dość elastyczne wybory żywieniowe. Większość ich pożywienia stanowią liście drzew, krzewów i winorośli. Wiadomo jednak, że uwielbiają owoce, gdy mogą je znaleźć i mogą jeść młode rośliny, pędy i korzenie.

Jak wygląda kudu?

Kudu bardzo przypominają jelenie, a nawet można je porównać do koni. Mają długie, mocne ciała i mocną szyję. Samce mogą wyrosnąć na długie, wyraźne spiralne rogi, które są poszukiwane do różnych tradycyjnych i religijnych zastosowań. Ich szaro-brązowe futro jest poprzecinane pionowymi białymi paskami i innymi białymi znaczeniami na twarzy lub szyi.

Czy kudu jest niebezpieczne?

Kudu nie jest uważane za poważne zagrożenie dla ludzi, poza możliwymi kolizjami pojazdów. Są nieśmiałe i zwykle uciekają, gdy są zagrożone, chociaż osoba może zostać zraniona przez stratowanie lub przez matkę broniącą jej łydki.

Gdzie mieszka kudu?

Kudu preferują obszary zalesione i zalesione. Ich potężna zdolność skakania pomaga im poruszać się po nierównych powierzchniach i wygodnie przemierzać teren tysiące stóp nad poziomem morza.

Do jakiego królestwa należy Kudu?

Kudu należą do Królestwa Animalia.

Do jakiego gromady należą Kudu?

Kudu należą do rodzaju Gromada.

Do jakiej klasy należą Kudusy?

Kudus należą do klasy Mammalia.

Do jakiej rodziny należą Kudusy?

Kudus należą do rodziny Bovidae.

Do jakiego rzędu należą Kudus?

Kudus należą do rzędu parzystokopytnych.

Jaki rodzaj zrobić Kudus należy?

Kudus należą do rodzaju tragelaphus.