Kangur rodzaj ssaka z podrodziny kangurów w rodzinie kangurowatych. Kangur w sztuce kulinarnej zaliczany jest do dziczyzny. Długość ciała samicy 67,1–185,7 cm, długość ogona samic 44,3-84,2 cm, długość ciała samca 94,6–230,2 cm, długość ogona samca 42,5–109 cm; masa ciała samicy 17–42 kg, samca 18–90 kg.

Etymologiczne pochodzenie słowa kangur

Słowo „kanguroo” („pl. kangur”) pochodzi od „gaNurru” – słowa w języku guugu yimithirr, które było w przeszłości używane przez aborygenów w znaczeniu large black kangaroo (duży czarny kangur). Z czasem zaczęło jednak być używane dla określenia wielu gatunków zwierząt z rodziny kangurowatych.

Pierwsze użycie nazwy odnotowane 4 sierpnia 1770 jest przypisywane angielskiemu żeglarzowi i odkrywcy Jamesowi Cookowi i botanikowi Josephowi Banksowi. Nazwa ta nie jest jednak używana przez lokalne plemiona Australii.

Kangur Klasyfikacja Naukowa

Królestwo

Zwierzęta

Typ

Strunowce

Gromada

Ssaki

Rząd

Dwuprzodozębowce

Rodzina

Kangurowate

Rodzaj

Kangur

Nazwa naukowa

Macropus

Stan ochrony kangura

• Bliski zagrożenia

Obszar występowania kangura

• Oceania

Fakty o kangurze

Główna zdobycz

Trawa, nasiona, kwiaty

Ciekawostka

Samice mają głęboką sakiewkę na ich froncie!

Siedlisko

Suche lasy, pustynia i łąki

Drapieżniki

Człowiek, dingo

Dieta

Wszystkożerny

Średnia wielkość miotu

2

Styl życia

Żyje w grupie

Ulubione jedzenie

Trawa

Rodzaj

Ssak

Hasło

Samica ma z przodu głęboką sakiewkę!

Charakterystyka fizyczna kangura

Kolor

• Brązowy
• Szary

Rodzaj skóry

Futro

Prędkość maksymalna

35 km/h

Długość życia

4-10 lat

Waga

18-95 kg (40-200lbs)

Podstawowe informacje

Kangur jest jednym z najbardziej niezwykłych skoczków w królestwie zwierząt. Kiedy jest w ruchu, kangur podskakuje całkowicie z ziemi, podskakując w górę do 915 cm jednym szybkim ruchem. Żadne inne duże zwierzę tej wielkości nie ma takiej zdolności. Jako narodowy symbol Australii kangur zdobi herb, monety, a nawet logo drużyn i organizacji sportowych. Bardzo dobrze przystosował się do obecności ludzi.

Fakty o kangurze!

• Nazwa kangaroo została zaadaptowana do angielskiego z pierwotnego terminu kanguru. Było to słowo guugu yimithirr, które konkretnie odnosiło się do wschodniego kangura szarego.
• Pomimo ważnego statusu w kulturze australijskiej, na zwierzę nadal się poluje. Kłusuje się na niego ze względu na jego skórę i mięso. Z skóry robi się dywaniki, ubrania, a z mięsa nawet karmę dla zwierząt.
• Podobnie jak wiele pasących się zwierząt, kangur rozkłada roślinność za pośrednictwem drobnoustrojów w jelitach. Ten proces fermentacji zwykle uwalnia ogromne ilości metanu, zwierzę wtedy beka lub pierdzi. W rzeczywistości uważa się, że kangur wytwarza mniej metanu niż inne pasące się zwierzęta, chociaż to, ile mniej i z jakiego powodu, jest kwestią otwartą.
• Dowody sugerują, że torbacz mógł rozwinąć zdolność adaptacyjne i przystosowawsze około 20 milionów lat temu. Tak na dobrą skalę kangur na łąkach Australii zaczął się uwidaczniać i rozprzestrzeniać około 3 do 5 milionów lat temu.
• Gigantyczny kangur o krótkiej twarzy, który waży około 250 kg kiedyś dominował na kontynencie. Istnieje domniemanie że nie podskakiwał tak łatwo jak dziś ale prawdopodobnie szybko biegał na dwóch nogach.

Kangur Nazwa naukowa

Kangur jest formalnie zdefiniowany jako kilka dużych, skacząc torbaczy z rodzaju macropus. Ta naukowa nazwa pochodzi od słowa macropod, które po łacinie oznacza „dużą stopę”. Cztery główne gatunki w tej klasyfikacji to kangur rudy, kangur szary zachodni, kangur szary wschodni i kangur antilopine.

Czarny wallaroo i zwykły wallaroo również są czasami uważani za prawdziwego kangura. Walabia nie jest uważana za prawdziwego kangura, ale jest na tyle podobna, aby należeć do tej samej klasyfikacji rodzaju, macropus. Wszystkie te gatunki należą do tej samej rodziny, która nosi naukową nazwę macropodidae.

Kangur i wallab

Różnica między kangurem, wallarem i walabem polega głównie na jego wielkości i rozmiarze. Kangur jest największym przedstawicielem rodzaju, podczas gdy wallab jest najmniejszym przedstawicielem tego rodzaju. Wallar, zaś jak sama nazwa wskazuje, ma rozmiar pośredni między kangurem a walabem. Poza tym ich anatomia jest dość podobna.

Wygląd kangura

Najważniejszą cechą anatomiczną tego zwierzęcia są wyjątkowo długie tylne nogi. Te nogi są specjalnie przystosowane do skakania na dwóch nogach na odległość do 915 cm i na wysokość do 305 cm .

Zwierzę ma unikalny układ palców. Każda tylna stopa składa się z czterech pojedynczych palców u nóg, ale tylko duży palec dźwiga większość wagi zwierzęcia. Drugi i trzeci palec jest w rzeczywistości ze sobą połączony i mocno ze sobą związany.

Ręce kangura mają pięć palców i ostre pazury. Są nieco podobne do ludzkich rąk, ale brakuje im przeciwstawnych kciuków. To zwierzę ma również wyjątkowy kształt ciała, który pasuje do jego stylu życia. Ciało jest definiowane przez duże, łukowate plecy i stosunkowo małą głowę zakończoną eleganckim pyskiem i dużymi zaokrąglonymi uszami. Kolejną ważną cechą jest długi, gruby ogon, który służy jako rodzaj trzeciej nogi, pomagając mu w prawidłowym balansowaniu na ziemi. Kolor sierści kangura może wahać się od rdzawoczerwonego do niebieskawo-szarego. To zwierzę to największy torbacza na świecie.

Waga i rozmiar kangura

W zależności od gatunku ma od 91.5 cm do 231.5 cm wysokości i waży od 20 kg do 100 kg. Samica (znane również jako jills lub łania) jest nieco mniejsza w porównaniu z samcem (zwanym waletem lub boomerem). Samica na przodzie ciała ma torbę zazwyczaj z czterema sutkami.

Zachowanie kangura

Kangur to bardzo towarzyskie zwierzę, które lubi gromadzić się w grupach pomiędzy 10 i 100 osobników na raz. Żyje w stadzie. Stado obejmuje grupę samic, jej potomstwo i jednego samca choć może zdarzyć się ich więcej. Samica i samiec choć od siebie jest niezależna, to w stadzie czuje się bardziej bezpieczna i potrzebna.

Gdy zwierzę jest zagrożone sygnalizuje że jest niebezpieczeństwo uderzając ogonem o ziemię. To zwierzę też ma wiele innych sposobów komunikowania się ze sobą. Należą do nich kontakt wzrokowy, wąchanie, dotykanie i wokalizacje.

Samiec unika konfrontacji, ale niekiedy walczy ze sobą o terytorium i względy samicy.  Znane są walki “bokserskie” kangura o samicę. Samiec rzuca wyzwanie drugiemu samcowi a ten albo je podejmuje albo odrzuca. Samiec wtedy blokuje ramiona, popycha się nawzajem i kopie, stojąc na ogonie.

Kangur to bardzo szybkie i zwinne zwierzę, które może osiągnąć maksymalną prędkość około 64 km/h na godzinę i stałą prędkość około 32 km/h do 40 km na godzinę. Ze względu na potężne mięśnie nóg i duży ogon kangur w rzeczywistości zużywa mniej energii przy tej umiarkowanej prędkości przelotowej niż przy niższych prędkościach. To pozwala mu ucieknąć przed drapieżnikiem, gdyż jest on zmęczony pościgiem i zwykle odpuszcza.

Kangur ma zdolność żerowania o każdej porze dnia. Jednak jest najbardziej aktywny w nocy. Większość osobników przebywa na określonym określonym obszarze i nie porusza się zbyt często, z wyjątkiem sytuacji, gdy jest atakowane przez drapieżnika i zapewne wtedy musi uciekać.

Kangur siedlisko

Ssak ten występuje wyłącznie w Australii na Tasmanii i na okolicznych wyspach. Każdy gatunek ma inny zasięg geograficzny. Kangura rudego , który ma najszerszy zasięg, można znaleźć na całych otwartych równinach śródlądowej Australii. Gatunki kangura szarego wschodniego i zachodniego występują odpowiednio na wschodzie i zachodzie. Kangur antilopine zamieszkuje północną część kraju.

Zwierzę to może żyć w wielu różnych siedliskach, w tym na łąkach, sawannach i krzewach z rzadkimi lasami lub w ogóle bez drzew. Jest dobrze przystosowane do życia w gorących i suchych warunkach i mogą przetrwać długie okresy bez wody.

Dieta kangura

Dieta kangura jest roślinożerna, co znajduje odzwierciedlenie w jego wysoce wyspecjalizowanej anatomii. Podobnie jak krowa, ma wielokomorowy żołądek, który pozwala mu trawić twardy materiał roślinny i wyciągać składniki odżywcze. Kangur ma również zdolność zwracania pokarmu i żucia go ponownie, aby całkowicie rozłożyć jedzenie. Ostre siekacze kangura są wyspecjalizowane do cięcia roślinności blisko ziemi, podczas gdy bardziej płaskie zęby trzonowe są wyspecjalizowane do rozdrabniania roślinności. Dieta tego ssaka w dużej mierze składa się z trawy, krzewów i wielu różnych rodzajów roślin kwiatowych.

Kangur drapieżniki i zagrożenia

Na to zwierzę polują zarówno ludzie, jak i inne zwierzęta. Każdego roku poluje się na wiele tysięcy kangurów i poddaje je ubojowi. Pomimo dużej liczby zabitych kangurów miało to minimalny wpływ na jego stan ochrony. W rzeczywistości, podobnie jak jeleń w Stanach Zjednoczonych, polowanie na kangura jest regulowane, a nawet zalecane jako sposób kontrolowania liczby dzikich populacji.

Drapieżnik kangura

W pełni dorosły kangur ma niewiele naturalnych drapieżników na wolności. Jednak dingo, zdziczałe koty, lisy i ptaki drapieżne, z których wiele zostało wprowadzonych do środowiska tam gdzie żyje kangur na przestrzeni tysiącleci, czasami żywią się młodym lub martwym kangurem.

Rozmnażanie kangura młode i długość życia

Ssak ten nie ma jednego ustalonego sezonu lęgowego. Zamiast tego może zdecydować się na krycie w dowolnym momencie przez cały rok ale muszą temu sprzyjać warunki atmosferyczne bytowe czy żywieniowe. Rozmnaża się wtedy szybciej gdy warunki są sprzyjające.

Kangur angażuje się w krótki okres zalotów, ale po kopulacji nie tworzy długoterminowych więzi i nie przebywa w parze. Samiec konkuruje o względy samicy z innym samcem. Samiec nie opiekuje się młodym.

Po miesięcznej ciąży młody rodzi się bezwłosy, bezradny i całkowicie ślepy, mierzący nie więcej niż 2, 5 cm. Najpierw wczołguje się do torebki samicy i przyczepia się do jej sutka. Pozostaje tam od 120 do 400 dni. Po około 400 dniach młody kangur opuszcza torebkę matki ale pozostaje z samicą przez kolejne półtora roku, aż stanie się dorosły i będzie miał odpowiednie rozmiary i wagę i osiągnie dojrzałość.

Samica może opiekować się dwoma albo trzema młodymi w zależności od stopnia rozwinięcia zarodka. Zarodek może wejść w stan uśpienia, zwany diapauzą, tak długo, jak to konieczne, dopóki drugie młode nie opuści woreczka. Anatomia samicy jest specjalnie przystosowana do radzenia sobie z tym problemem.

Samica ma zdolności produkowania dwóch różnych rodzajów mleka, jednego dla noworodka i drugiego dla większego młodego. To pozwala jej zmaksymalizować liczbę potomstwa, które może jednorazowo wychować. Dojrzałość płciową osiąga w ciągu dwóch lat. Średnia długość życia typowego kangura wynosi około 20 lat na wolności, chociaż niektóre osobniki żyją dłużej.

Temperament kangura

Kangur prowadzi nocny tryb życia. Nie jest agresywny i stroni od ludzi. Jednak w przypadku wyczucia zagrożenia może stać się agresywny. Bardzo szybko biega nawet do 56 km/h. Dobrze pływa żyje w grupie choć stara się być niezależny.

Cechy charakterystyczne kangura

Tylne kończyny ma większe od przednich porusza się szybkimi skokami. Ssak ten ma duże wysunięte do przodu dolne siekacze nie ma dolnych kłów. Kończyny jego mają przeciwstawne palce. Ma duży ogon nie jest on owłosiony. Ogon zapewnia mu utrzymanie równowagi. Zwierzę to ma od 32 do 34 zębów.

Populacja kangura

Zgodnie z Czerwoną Listą IUCN, obecna klasyfikacja czterech gatunków kangura oraz zwykłego wallura jest najmniej niepokojąca. Uważa się, że tylko czarny wallaroo jest bliski zagrożenia. Najlepsze szacunki populacji sugerują, że dziesiątki milionów kangurów wędruje po Australii.

Gdzie występuje kangur?

Występuje głownie na terenach Australii, Nowej gwinei i sąsiednich wysp. Dzikie populacje odnotowywane są w różnych częściach świata – w Nowej Zelandii, na Hawajach, w Szkocji, Niemczech i Anglii. Zamieszkuje suche centralne równiny po zarośnięte tropikalne lasy i wybrzeża.

Kangur a jego mięso

Kangur w sztuce kulinarnej zalicza się do dziczyzny. Mięso jest podobne do wołowiny, jednak o grubszych włóknach. Typową potrawą z kangura jest stek, który należy smażyć w ściśle określonym czasie 2-3 minut, gdyż potem twardnieje.

Kangur w zoo

Zoo w San Diego jest jednym z głównych tego typu miejsc w Stanach Zjednoczonych zarówno dla czerwonych oraz szarych kangurów oraz kilku gatunków walabii.  Safarii otwarte w Australii to Safari Park. Zostało otworzone w 2018 roku. Pozwala odwiedzającym spacerować ścieżkami wśród trawiastego siedliska i podziwiać zwierzęta z bliska. Inne główne miejsca pobytu kangura to Denver Zoo, Saint Louis Zoo, Detroit Zoo, Cincinnati Zoo i Botanical Garden, Philadelphia Zoo, Dallas Zoo, San Francisco Zoo, Columbus Zoo i Aquarium to tylko niektóre jest ich wiele więcej.

Jak porozumiewa się ze sobą kangur?

Zwierzę to emituje różnorodne dźwięki przypominające kwiczenie, gdakanie i kaszel gardłowy. Jeśli wyczuwa zagrożenie to tupie nogami o ziemię. Jest to sygnał ostrzegawczy który roznosi się na dużą odległość. Tworzy małe grupy i w nich czuje się bezpieczny.

Kangur przykład sztuki jaskiniowej

Dwumetrowej długości przedstawienie kangura to najstarszy w Australii nietknięty rysunek naskalny. Zabytek znaleziono w Australii Zachodniej w regionie Kimberley. Jest on znany z rysunków tworzonych przez kolejne generacje zamieszkujących go ludzi, gdzie starsze rysunki są przykryte młodszymi. Najstarszy nietknięty rysunek udało się dokładnie datować dzięki… osom.

Kangur w oczach dzieci

Martyna 9 lat:
Ja na lekcji rysunku narysowałem kangura że ma kolor brązowy ma krótkie przednie łapy i długie te tylne. Ma szpiczaste uszy i długi ogon. Oczy ma duże czarne jak węgliki.
Marek 10 lat:
Na moim rysunku kangur siedzi na zielonej trawie a przy nim gromadka młodych. Uszy ma sterczące i nasłuchuje niebezpieczeństwa. Ogon prosty długi. Futro ma ciemnobrązowe.
Adam lat 11:
Mój kangur wygląda na bardzo dużego stoi przy człowieku i jest od niego o dwie głowy wyższy. Koloru jest szarego i ma duży brzuch to samica która jest w ciąży.

Ciekawostki o kangurze

• Istnieją cztery różne gatunki kangura: kangur czerwony, szary wschodni, kangur szary zachodni i kangur antylopinowy.
• Kangur to zwierzę stadne, które występuje zarówno w Australii, jak i Nowej Gwinei.
• Kiedy walczy, uderza i kopie potężnymi nogami, a czasami nawet gryzie. Samiec często walczy ze sobą o dostęp do samicy.
• Kangur zazwyczaj dożywa około szóstego roku życia na wolności.
• Większość tego ssaka je trawę.
• Zwierzę to jest roślinożercą, jednak w przeciwieństwie do większości bydła prawie nie uwalniają metanu.
• Kangur ma doskonały słuch i podobnie jak niektóre inne zwierzęta jest w stanie poruszać uszami w różnych kierunkach, nie ruszając resztą głowy.
• Samica kangura może określić płeć swojego potomstwa. Może ona nawet opóźniać ciążę, gdy czynniki środowiskowe mogą zmniejszyć szanse na przeżycie młodych.
• Ssak ten potrafi pływać
• Samica kangura nosi na brzuchu sakiewkę wykonaną z fałd w skórze, do kołysania małych kangurów.
• Mięso tego ssaka jest powszechnie spotykane w Australii i jest uważane za zdrowsze niż inne rodzaje mięsa.
• Zwierzę to potrafi skakać bardzo wysoko, czasami trzy razy wyżej od swojego naturalnego wzrostu
• W Australii jest więcej tego zwierzęcia niż Australijczyków.
• Australijskie linie lotnicze Qantas używają kangura jako swojego symbolu.

Kangur w kulturze

Zwierzę to jest symbolem narodowym w Australii. Kangur boksujący po raz pierwszy pojawił się na rysunku w 1891 roku. Obraz zainspirowany był ówczesnym pokazem w którym mężczyźni walczyli z kangurem w rękawicach bokserskich. Został również ukazany w filmach animowanych Walta Disneya pt. Mickey’s Kangaroo.

W trakcie II wojny światowej boksujący kangur stał się symbolem Royal Australian Air Force. Symbol kangura po raz pierwszy zaprezentowany został na ceremonii otwarcia Letnich Igrzysk Olimpijskich w Sydney w 2000 roku.

Moje spotkanie w ZOO z kangurem

Krzysiek mieszka w niewielkiej miejscowość między Radomiem a Dęblinem w Zwoleniu i chodzi do szkoły Podstawowej nr 5 imieniem Władysława Jagiełły ma 13 lat. Pewnego letniego dnia pojechałem z mamą do Warszawy do ZOO aby zobaczyć kangura to piękne bardzo mile i sympatyczne zwierzę.

Gdy byłem na miejscu podeszliśmy do wybiegu z tym ssakiem. Miał duże szpiczaste uszy duży podłużny ogon i czarne duże oczy, bardzo szybko biegał momentami podskakiwał można wysunąć wniosek że ten wybieg był jakby dla niego za mały.

Chodził i biegał razem ze swoim rodzeństwem i nie jednokrotnie przyglądał się mamie i mi bardzo podejrzliwie. To urodzony podróżnik i awanturniki. Niestety jego żywiołem jest życie na wolności niż w klatce. Gdy będę jeszcze kiedyś w ZOO na pewno odwiedzę kangura.

Podsumowanie

Kangur zagrożony jest wyginięciem. Głównym drapieżnikiem jest człowiek który niestety poluje dla jego skóry i mięsa. Mięso jest popularnym przysmakiem w wielu restauracjach na całym świecie w Europie tak jak i w Ameryce.

Jest zwierzęciem dość spokojnym unika człowieka ale gdy ten wejdzie mu w drogę to potrafi być agresywne. Szybko biega potrafi rozwinąć prędkość nawet do 56 km/h. Ma sympatyczny długi wydłużony pysk długi ogon i odstające szpiczaste uszy. Gatunek należący do rodzaju macropus.

Kangury FAQ (najczęściej zadawane pytania)?

Czy ssak ten jest roślinożercą , drapieżnikiem czy jest wszystkożerny?

Ssak ten jest wszystkożerny , co oznacza, że ​​spożywa zarówno rośliny, jak i inne zwierzęta.

Do jakiego Królestwa należy kangur?

Ssak ten należy do Królestwa zwierzęta

Do jakiego Typu należy kangur ?

Kangur należy do Typu strunowce.

Do jakiej Gromady należy kangur?

Należy do Gromady ssaki.

Do jakiej Rodziny należy to zwierzę ?

Kangur należy do rodziny kangurowate.

Do jakiego Rzędu należy ten ssak ?

Ssak ten należy do Rzędu dwuprzodozębowce.

Jaki rodzaj okrycia ma kangur?

Jest pokryty futrem.

W jakim typie siedliska żyje to zwierzę ?

Zwierzę to żyje w suchych lasach, pustyniach i na łąkach.

Jaka jest główna ofiara kangura?

Ssak ten spożywa trawę, nasiona i kwiaty.

Drapieżniki kangura?

Do drapieżników kangura należą ludzie i dingo.

Ile młodych ma to zwierzę ?

Średnia liczba młodych które ma kangur to 2.

Co jest ciekawego o kangurach?

Samice kangura ma z przodu głęboką sakiewkę!

Ile żyje ten ssak.?

Może żyć od 4 do 10 lat.

Jak szybki jest kangur?

Kangur może biegać z prędkość do 56 km na godzinę.

Czy zwierzę to jest przyjazne?

Zwierzę to jest  nieśmiałe. Rzadko będzie atakować człowieka bez uprzedniego sprowokowania. Jednak najlepiej go unikać, ponieważ jeśli zaatakuje , jego kopnięcie może wyrządzić poważną krzywdę osobie.

Czy kangur i wallab to samo?

Kangur i wallab jest anatomicznie podobny. Główną różnicą jest znacznie mniejszy rozmiar walabia.

Jak nazywa się mały kangur?

Mały kangur to joey.

Jak wysoko może skoczyć ten ssak ?

Jednym z najbardziej niezwykłych faktów na temat kangura jest to, że może skakać na wysokość do 305 cm.

Czy mięso kangura jest dobre ?

Mięso kangura ma smakować trochę jak wołowina. Mięso prawie zawsze pochodzi z dzikich zwierząt, na które poluje się jako środek kontroli populacji.