Uczucie uduszenia i braku powietrza to jedno z najgorszych doświadczeń, jakie istnieją. Dla zwierzęcia, które nie rozumie, co się dzieje, jest to jeszcze bardziej stresujące.

Ostatnia aktualizacja: 20 listopada 2020 r.

Duszność u zwierząt to stan oddychania, który wiąże się z dusznością. Prowadzi to do uczucia dyskomfortu spowodowanego słabym oddychaniem, ale może być również spowodowane niewystarczającym poziomem tlenu we krwi lub nadmiernym poziomem dwutlenku węgla.
W obu przypadkach duszność u zwierząt domowych jest poważnym problemem i powinna być traktowana jako nagły przypadek układu oddechowego. Dlatego konieczne jest natychmiastowe rozpoznanie pacjentów z tą patologią. W izbie przyjęć obserwacja zwierząt i badanie fizykalne układu oddechowego są najbardziej przydatnymi narzędziami diagnostycznymi.

Konieczne jest obserwowanie wzorców oddechowych

Zwierzęta z dusznością można rozpoznać po zwiększonej częstotliwości oddychania i wysiłku potrzebnym do oddychania. Wynika to z nagłego zajęcia wtórnych mięśni oddechowych, takich jak mięśnie szyi czy brzucha. Oddychanie staje się więc bardziej aktywne niż pasywne, chociaż to prawda, że ​​ten wysiłek oddechowy nie zawsze oznacza duszność.

Oddychanie paradoksalne sugeruje jednak istnienie duszności. Dzieje się tak, ponieważ odnosi się do utraty synchronizacji ruchów oddechowych klatki piersiowej i brzucha.

Jak rozpoznać pacjenta z dusznością?

Jednym z najbardziej widocznych objawów jest dostosowanie postawy zwierzęcia do ułatwienia przepływu powietrza. Na przykład:

• Oddychanie przez usta
• Wyciąganie szyi i podnoszenie głowy w celu wyprostowania tchawicy
• Przyjęcie pozycji ortopnicznej, czyli „co koryguje oddychanie”

Oprócz dwóch poprzednich objawów, zwierzę woli wstać i otworzyć łokcie, aby zminimalizować ucisk klatki piersiowej. Każde sztuczne ograniczenie, które ogranicza te adaptacje postawy, może nasilać duszność i prowadzić do dekompensacji.

Krok drugi: badanie fizykalne

Jedną z pierwszych rzeczy do sprawdzenia zwierzęcia z trudnościami w oddychaniu jest kolor błony śluzowej. Sinica może dostarczyć ważnych informacji na temat nieprawidłowego funkcjonowania układu oddechowego, ale występuje tylko u pacjentów dotkniętych najciężej.

Dlatego nie powinniśmy dać się zwieść fałszywemu poczuciu bezpieczeństwa, gdy kolor błon śluzowych jest wciąż różowy.

Następnym krokiem jest dogłębne zbadanie układu oddechowego i sercowo-naczyniowego zwierzęcia. Osłuchiwanie klatki piersiowej i tchawicy może ujawnić gwizdy, trzaski lub inne nienormalne dźwięki:

• Świst, znany jako świszczący oddech, jest związany ze zwężeniem dróg oddechowych. Jeśli wystąpią podczas wdechu, należy podejrzewać patologię górnych dróg oddechowych. Jeśli pojawiają się podczas wydechu, są zwykle spowodowane problemami z dolnymi drogami oddechowymi.

• Trzęszczenia lub trzeszczenie często wskazują na obecność płynu w drogach oddechowych. To pęcherzyki powietrza w płynie powodują te odgłosy.
• Jeżeli odgłosy płucne lub serca są stłumione lub w ogóle nie są słyszalne, możliwość wystąpienia problemu w jamie opłucnej powinna być rozważone.

Dlaczego należy również badać układ sercowo-naczyniowy? Ponieważ może być źródłem niewydolności oddechowej, podobnie jak w przypadku zastoinowej niewydolności serca.

Jak ustabilizować pacjenta?

Pierwsza reakcja powinna obejmować zwiększenie wdychanego tlenu, nawet podczas badania fizykalnego. W idealnym przypadku zwierzę powinno odpocząć krótko w środowisku wzbogaconym w tlen przed dalszą obróbką.
Jest to szczególnie ważne dla kotów, ponieważ pozwala im się uspokoić po transporcie do kliniki. W rzeczywistości dokładne badanie powinno być przeprowadzone tylko wtedy, gdy jest pewne, że nie zaostrzy to niepokoju zwierzęcia, a tym samym duszności.

Terapia tlenowa jest kluczem do rozwiązania problemu duszności u zwierząt

Terapia tlenowa może wykorzystywać różne środki:

• Poprzez maskę, u każdego pacjenta, który leży i toleruje ją .
• Bezpośrednio za pomocą przewodu tlenowego, umieszczając go w pobliżu nozdrzy lub pyska zwierzęcia. Zapewnia podobny efekt, ale przy znacznie mniejszym stresie dla zwierzęcia.
• Korzystanie z klatek tlenowych, z niedogodnością polegającą na izolowaniu pacjenta i uniemożliwianiu badania fizykalnego. Weterynaria wykorzystuje inkubatory podarowane przez pediatrię.
• Używanie donosowych skoków tlenu przez dłuższy czas. Działają dobrze u dużych ras, ale powodują problemy u ras brachycefalicznych.

Istnieje wiele innych technik, które weterynarz może dostosować do konkretnej sytuacji, a nawet gatunku. Na przykład użycie stożka dla psa wraz z urządzeniem tlenowym, tworząc rodzaj komory wyłącznie dla zwierzęcia.

Długotrwała tlenoterapia powinna być nawilżana, aby uniknąć wysuszenia dróg oddechowych. Istnieją specjalne jednostki, które ogrzewają i nawilżają wdychane powietrze.
Wreszcie istnieje ryzyko zatrucia tlenem. Dzieje się tak po podawaniu wysokiego stężenia tlenu przez ponad 12 godzin, uszkadzając w ten sposób płuca.
Może Cię to zainteresować…

Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Nagłe sytuacje weterynaryjne podczas blokady
Wielu właścicieli zwierząt zadaje sobie pytanie co zrobić w przypadku nagłych wypadków weterynaryjnych podczas blokady. Przeczytaj dzisiejszy artykuł, aby się dowiedzieć.