Humbak jest w stanie rozpalić wyobraźnię każdego, kto ma szczęście zobaczyć okaz na wolności. Dowiedz się więcej tutaj.

Ostatnia aktualizacja: 23 czerwca 2021r.

Humbak, znany również jako wieloryb jubarta, znany jest z tego, że potrafi skakać kilka metrów nad wodą. Jego tajemniczy i piękny śpiew wielorybów oraz niezwykłe migracje fascynują ludzi od dziesięcioleci. Naukowcy od wielu lat próbują rozszyfrować ich język i zachowanie, a każdy ich krok pozostawia więcej pytań niż odpowiedzi.

Ten waleń należy do rzędu misticetes, czyli fiszbinowych wielorybów, które zamiast zębów mają inny rodzaj systemu filtrującego. Jego nazwa pochodzi od wyraźnej krzywizny grzbietowej, którą wykazuje po zanurzeniu w wodzie, podobnej do garbu. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, czytaj dalej.

Humbaki

Humbaki można znaleźć w wodach wszystkich oceanów na całym świecie, z wyjątkiem mórz polarnych. Obecnie istnieją trzy duże populacje humbaków: jedna na północnym Atlantyku, druga na półkuli południowej i trzecia na północnym Pacyfiku.

Kiedy nie migrują, te wieloryby zwykle trzymają się blisko lądu, chociaż rzadko zbliżają się do obszarów zamieszkanych przez ludzi. Można je również zobaczyć na otwartym morzu, gdy wyruszają na poszukiwanie dużych ławic ryb.

Cechy fizyczne

Humbak (Megaptera novaeangliae) należy do rodziny Balaenopteridae, charakteryzującej się fałdami gąbczastymi przebiegającymi przez jego brzuszną część, od pyska do pępka. Jego ciało jest mocne i wyraźnie zwęża się przy ogonie.
Ten gatunek ma mieszki włosowe po obu stronach głowy, które wyglądają jak guz. Ich płetwy piersiowe należą do największych wśród mistyków i stanowią jedną trzecią ich całkowitej wielkości.

W górnej części ciała są czarne, a na brzuchu jaśniejsze odcienie. Każdy osobnik ma unikalny cętkowany wzór na brzusznej części ogona, podobny do odcisku palca.

Wielkość i waga humbaka

Dorosły humbak ma 13-16 metrów (42-52 stóp) od głowy do ogona i waży 30-40 ton. Przedstawia dymorfizm płciowy, samice są większe niż samce. Osobniki żyjące bliżej zimnych obszarów są zwykle większe niż te, które żyją bliżej tropików. Między niektórymi grupami a innymi może być różnica 20 ton.

Zachowanie i migracja

To zwierzę stadne, ale nie jest normalne obserwowanie dorosłych osobników w dużych grupach. Najbardziej stabilne powiązania występują między matkami a dziećmi, ponieważ mężczyźni wykazują wielką rywalizację. Dzieje się tak zwłaszcza w okresach godowych – i niewiele okazów ma tendencję do sklejania się, jeśli nie jest przeznaczone do żerowania.

Czasami można zaobserwować samce eskortujące matki z dziećmi, broniące ich przed innymi osobnikami, które się do nich zbliżają.

Gatunek ten ma wysoki stopień towarzyskości, ponieważ humbaki były obserwowane w interakcji z innymi gatunkami, takimi jak ptaki morskie i inne walenie. Wystają również głowy z wody, prawdopodobnie po to, aby zobaczyć, co znajduje się na powierzchni wody.

Ich komunikacja odbywa się poprzez wokalizacje, dłuższe i bardziej złożone u mężczyzn oraz krótsze i słabsze u kobiet. Ma to bezpośredni związek z piosenkami okresu godowego, chociaż używają go również do komunikowania się między grupami na duże odległości.

Humbaki migrują dwa razy w roku w poszukiwaniu najcieplejszych wód i obfitszego pożywienia. Lata spędzają w zimnych wodach na dużych szerokościach geograficznych i przenoszą się do tropików, aby się rozmnażać, przebywając 25 000 kilometrów rocznie (15 500 mil). Podczas tych podróży nie odpoczywają ani nie jedzą, ale odżywiają się własnymi rezerwami tłuszczu.

Jedyne wieloryby, które nie migrują, to te z Zatoki Perskiej, gdzie pora monsunowa zapewnia im wystarczającą ilość pożywienia przez cały rok.

Dieta i karmienie humbaka

Podstawą diety tego waleni jest kryl, plankton i małe ryby, takie jak śledź, gromadnik czy makrela. Żywi się głównie latem, aby zregenerować się po migracji i przygotować na następną. Ponieważ nie ma zębów, nie może polować na duże zwierzęta, ponieważ nie jest w stanie rozdrabniać tkanek.

Ich techniki łowieckie nie ograniczają się do podróżowania ławicami ryb; humbaki wykazują naprawdę ciekawe wzorce zachowań. Czasami tworzą ściany bąbelków, wypuszczając powietrze przez swoje otwory. W ten sposób otaczają rybę i muszą tylko płynąć w ich kierunku z otwartymi ustami, aby je połknąć za jednym razem.

Rozmnażanie humbaka

Dojrzałość płciową osiągają w wieku 10 lat. Parzą się co około 2 lata, a okres ciąży wynosi 10-11 miesięcy.
Podczas godów samce i samice pływają najpierw w linii i razem, a następnie odwracają się i machają ogonami. Następnie nurkują i kopulują płynąc na powierzchnię, brzuch w brzuch, kończąc się pionowym wyskokiem z wody.

Młode przy urodzeniu mają około 4-5 metrów długości (13-16 stóp) i ważą około tony. Pozostają z matką przez pierwszy rok, chociaż czasami są całkowicie odstawiane od piersi w wieku 6 miesięcy. Mleko matki jest bogate w tłuszcz, białko i laktozę, a cielę spożywa 400 litrów (88 galonów) dziennie.

Stan ochrony

Obecnie humbak jest w stanie ochrony najmniej niepokojącym. Eksperci szacują, że istnieje około 6000 okazów – liczba, która wydaje się rosnąć – chociaż przed eksploatacją przez ludzi było ich około 100 000.

Ponad 60 000 humbanów zginęło w latach 1910-1916 na półkuli południowej. Na Północnym Pacyfiku w latach 1962-1963 zarejestrowano maksymalne połowy ponad 3000 ryb.

Wielorybnictwo zostało zakazane na całym świecie w 1970 r., ale mimo to Japonia, Norwegia i Islandia polują na wieloryby na ich wodach. Obecnie walka z tymi polowaniami jest połączona z ochroną środowiska. Dzieje się tak, ponieważ zmiany klimatyczne, niezrównoważone połowy i poszukiwania ropy naftowej są głównymi zagrożeniami dla tych waleni.

Podczas pozbawienia wolności w 2020 r. Z powodu COVID-19 wieloryby zaobserwowano u wybrzeży Chile, Argentyny, La Palmy, Wysp Kanaryjskich i Marsylii. Brak ludzi pozwolił na oczyszczenie wód i wejście wielorybów na terytoria, które od dawna nie były ich własnością.

Relacja humbaka z człowiekiem

Intensywne polowanie humbaka miało na celu pozyskanie jego tłuszczu i mięsa do spożycia. Również ich zmiażdżone kości służyły jako nawóz. Obecnie fascynacja tymi waleniami promuje również turystykę, w której łodzie zbliżają się do ich siedliska, aby zobaczyć, jak wyskakują z wody.
Z drugiej strony, ponieważ są to tak ogromne zwierzęta, wieloryby zapełniają zbiorową wyobraźnię wielu kultur. Często kojarzą się z chaosem i niepohamowaną furią, ale także z ochroną morza i stworzenie świata.

Najstarsze znane przedstawienie wieloryba pochodzi z jaskini w Norwegii i pochodzi z około 1800 roku p.n.e. W nim myśliwi ścigają ogromne stworzenie, które wystrzeliwuje strumień wody z czubka głowy.

Obecnie najskuteczniejszą formą świadomości jest rozpowszechnianie i tworzenie projektów konserwatorskich. Nadzieja, że ​​będziemy w stanie przywrócić tym mistycznym i naukowo fascynującym istotom ich przestrzeń i zobaczyć, jak żyją w pokoju, jest czymś, do czego wszyscy powinniśmy dążyć.

Może Cię to zainteresować…

Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Humbak ratuje życie nurka
W styczniu 2018 r. wydarzyło się coś niesamowitego, gdy humbak uratował życie nurkowi, chroniąc go przed rekinem.