slot gacorslot demoslot gacor 2024joker768togelmarket1togelmarket1togelmarket1slot gopayslot deposit pulsa
Gepard: siedlisko, charakterystyka i zachowanie - Zwierzęta

Gepard: siedlisko, charakterystyka i zachowanie

W tym artykule chcemy przyjrzeć się bliżej jednemu z najsłynniejszych wielkich kotów na świecie: gepardowi.

Ostatnia aktualizacja: 15 stycznia 2020 r.

Gepard to piękne i budzące podziw zwierzę, które jest natychmiast rozpoznawane na całym świecie. Eleganckie i efektowne, są naturalnymi myśliwymi. Dziś chcemy opowiedzieć o nich nieco więcej.

Wszystko, co musisz wiedzieć o gepardzie

Charakterystyka

Rozmiar

Średnio gepardy mierzą od 43 do 60 cali długości, nie licząc ogona, co mierzy około 24 do 32 cali. Mogą ważyć od 77 do 132 funtów, przy wysokości od 30 do 35 cali w ramionach.

Płaszcz

Gepardy zawsze mają cętki. Ich sierść jest bladożółta lub ciemno zimna, z charakterystycznymi czarnymi rozetami. Ich futro nie jest bardzo długie, ale jest bardzo miękkie.

Gepard: historia i siedlisko

Według naukowców wydaje się, że gepard migrował z Ameryki Północnej do Afryki około 100 000 lat temu, a Afryka pozostaje jego domem do dziś. Mówi się również, że wywodzą się od północnoamerykańskich kuguar. Wydaje się jednak, że gepard wolał tropikalny klimat Afryki od zimnych amerykańskich zim.

Jednak dowody sugerują, że w pewnym momencie gepardy nie były w stanie opiekować się i chronić swoje młode i były na skraju wyginięcia. W rezultacie było tylko kilka zestawów par hodowlanych, dlatego wszystkie gepardy wykazują dziś podobne cechy fizyczne.

Technika polowania

Pomimo swojej ogromnej siły, padlinożercy często kradli zdobycz gepardom. W rezultacie z biegiem czasu dostosowali swoje nawyki i są teraz aktywne w ciągu dnia, a nie w nocy. W ten sposób mogli wyprzedzić swoich konkurentów.
Jednym z ich największych atutów jest wyostrzony wzrok. Właściwie może powiedzenie powinno być gepardem, a nie orlim…

Mimo wszystko gepardy są dość ostrożnymi zwierzętami, jeśli chodzi o polowania. Na przykład głodny lew zmarnuje dużo energii na polowanie na zdobycz, której może nawet nie złapać. Gepard natomiast będzie czekał, aż będzie pewny, że polowanie zakończy się sukcesem.

Aby upewnić się, że zrobią to dobrze, gepardy dokładnie badają teren przed wyborem swojej taktyki polowania. Jeśli ziemia pozwala im podejść ukradkiem, spróbują zaatakować z najbliższej możliwej pozycji. Ale jeśli teren nie pozwala im obserwować zdobyczy z bliska, pogoń rozpocznie się z dalszej odległości.

Gepard: rozmnażanie

Gepardy są gatunkiem poligamicznym, co oznacza, że ​​samice będą szukać wielu partnerów. Każdy miot będzie składał się z 2 – 4 młodych, z których każde waży nieco ponad pół funta przy urodzeniu.

Po porodzie samica geparda poczeka do zmroku, zanim przeniesie swoje młode w bezpieczne miejsce, gdzie będzie mogła chronić je przed drapieżnikami. Lwy, hieny i inne rodzaje dużych kotów często czyhają i zabierają młode gepardy, jeśli tylko nadarzy się okazja. W tym miejscu zwyczaj polowania gepardów w ciągu dnia staje się ogromną zaletą, ponieważ mogą chronić swoje młode w nocy, podczas gdy inne drapieżniki są aktywne.

Młode nie mogą podążać za matką na własnych czterech łapach, dopóki nie osiągną wieku około 4 tygodni. Trudno im przystosować się do świata, z ekstremalnymi temperaturami i niebezpiecznym otoczeniem, co oznacza, że ​​tylko 30% młodych gepardów przeżywa po pierwszych trzech miesiącach.

Samce gepardów w ogóle nie są zaangażowane w wychowywanie młodych, niezależnie od tego, czy chodzi o ich opiekę czy karmienie. Samice dbają o wszystko, łącznie z uczeniem ich polowania. Swoje umiejętności łowieckie często ćwiczą na młodych gazelach, które przyniosą im matki, aby rozbudzić ich instynkt łowiecki.

Mamy nadzieję, że podobało Ci się poznanie tych niesamowitych zwierząt. Bardzo niewielu ludzi ma szczęście zobaczyć je na wolności. Jednak poznanie ich lepiej może pomóc ci poczuć się z nimi trochę bliżej.
To może Cię zainteresować…

Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Ochrona gepardów i cechy genetyczne
Ochrona gepardów jest niezbędna dla przetrwanie tego gatunku. O dziwo, to jego własna struktura genetyczna grozi jej zniszczeniem.