Foka rodzaj dużego ssaka z rodziny fokowatych .Zagrożony wyginięciem.

Hej dzięki wam mamy juz ponad 1200 subów.

Subskrybuj

Foka

Lądolód

Foka rodzaj dużego morskiego ssaka z rodziny fokowatych. Występuje w północnym Oceanie Atlantyckim w wodach Ameryki Północnej i Europy. Zagrożony jest wyginięciem.

Podstawowe informacje o foce

Foka to ssak która jest zwinna , szybka i gibka – jest mistrzem lokomocji w wodzie. Na całym świecie jest 30 różnych gatunków !

Płetwy w kształcie łopatek i wyjątkowa fizjologia foki umożliwiają jej rozwój nawet w najbardziej niebezpiecznych warunkach wodnych. Jest to ciekawy, towarzyski i komunikatywny ssak.

Może przebywać na lądzie tak jak i na morzu. Niegdyś nieustannie polowana i tępiona. Dziś populacja foki ma tendencje wzrostową i stale rośnie.

Fakty o foce.

Wokalizacje foki składają się z pomruków, ćwierkania i gwizdania, tymi znakami werbalnymi i niewerbalnymi przekazuje swoje myśli i uczucia, tak na lądzie jak i na wodzie. Często można usłyszeć takie odgłosy które foka wydaje.

Ze względu na swoją inteligencję, zabawę i eklektyczne zachowanie, foka to bardzo często popularne zwierzę które trzymane jest w ogrodzie zoologicznym czy akwarium.

Foka to zwierzę, które odegrało integralną rolę w kulturze Eskimosów, ludów Morza Północnego i innych ludów. W mitologii szkockiej selkie to stworzenie, które może przekształcić się z foki w człowieka.

Foka jest spokrewniona najbliżej ze współczesnym niedźwiedziem , łasicą, skunksem i wydrą.

Nazwa naukowa foki

„Foka” to nieformalna nazwa wszystkich gatunków płetwonogich. Nazwa płetwonogie jest trafnie dobrana, ponieważ po łacinie oznacza „płetwonogi”. Pomimo swojego amfibijnego stylu życia, wszystkie płetwonogie zaliczmy do rzędu drapieżników – tego samego typu co koty, niedźwiedzie, psowate, szopy, skunksy i mangusty.

Dziesiątki milionów lat temu płetwonogi oddzieliły się od innych drapieżników i ewoluowały, by zamieszkiwać oceany i wybrzeża. Ale sam termin płetwonogie nie odnosi się do żadnej konkretnej rodziny ani rodzaju. Zamiast tego reprezentuje grupę podobnych organizmów morskich o jednym pochodzeniu ewolucyjnym.

Płetwonogie dzielą się na trzy szerokie rodziny. Otariidae obejmuje wszystkie główne gatunki uszatek, w tym lwy morskie i uchatki. Rodzina Phocidae obejmuje wszystkie prawdziwe foki bezuszne (nazwa jest myląca; chociaż nie są widoczne, uszy znajdują się pod skórą).

Rodzina Odobenidae to trzecia i najmniejsza grupa. Zawiera tylko jeden żyjący gatunek morsa. Te trzy rodziny stanowią łącznie 32 lub 33 żyjące gatunki oraz kilka podgatunków. Pięćdziesiąt innych wymarłych gatunków zostało udokumentowanych na podstawie zapisów kopalnych.

Wygląd i zachowanie foki

Płetwonogie to zróżnicowana i niejednorodna grupa. Chociaż ma kilka wspólnych cech, w tym długie, giętkie ciało, kończyny w kształcie płetwy, krótki pysk i okrągłą głowę, łatwo jest również zauważyć wiele różnic między nimi. Umiejscowienie uszu i obecność grubszej sierści to dwie główne cechy, które odróżniają uszatkę od prawdziwej foki.

Mors rożni się od obu rodzin. Gatunek ten można rozpoznać po jego dużych kłach, mniejszych oczach, szczególnie wydatnych wąsach i prawie całkowicie bezwłosym ciele.

Oprócz tych rożnych cech, poszczególne gatunki wykształciły wiele unikalnych cech dostosowanych do warunków w jakim przyszło im żyć.

Na przykład samica słonia morskiego ma wydłużony nos, który pomaga jej podczas krycia i reprodukcji. Foka ma jamę nosową na czubku głowy, gdzie wydmuchuje wciągnięte powietrze. Ssak ten jest dymorficzny płciowo oznacza to że samiec i samica różnią się wyglądem.

Wystarczy rzut oka na anatomię tego zwierzęcia , aby stwierdzić, że ciało jej zbudowane jest tak aby mogła doskonale pływać i żyć w wodzie. Jest bardzo dobrze przystosowana do wodnego życia. Gęsta warstwa tłuszczu zabezpiecza ją od niskiej temperatury. Ma również niezwykłą zdolność wykrywania wibracji w wodzie za pomocą wąsów.

Cecha charakterystyczna foki

Cechą charakterystyczną płetwonogich jest płetwa. Płetwa służy jej do bardzo sprawnego i płynnego pływania, może w łatwy sposób złapać swoją ofiarę która zapewnia jej jedzenie oraz łatwo może unikać i uciekać przed drapieżnikiem. Płetwa jest doskonałym przykładem zbieżnej ewolucji u tego ssaka. Waleń, foka i krowa morska wyewoluowały niezależnie płetwę jako środek do poruszania się po wodnistych obszarach wszystkich oceanów.

W trakcie pływania ssak ten porusza tylną kończyną i dolną częścią ciała z boku na bok, aby zapewnić ciągły napęd, podczas gdy przednia kończyna służy do manewrowania. Ponieważ nie ma możliwości obracania tylnej kończyny do przodu, jej ruchy są mocno utrudnione na lądzie. Ciągnie swoje ciało do przodu w niezgrabny i nieporęczny sposób.

Uszatka bardziej przypomina pingwina i żółwia morskiego. Używa przedniej kończyn do napędu. Ruch kończyny przypomina ruch wiosła wioślarskiego. Na lądzie ma zdolność obracania tylnej kończyn do przodu i chodzenia. Bardzo dobrze pływa w wodzie i chodzi bez problemu po lądzie. Największą zaletą tego ssaka jest elastyczność. Pomimo dużego rozmiaru jej gładkie opływowe ciało potrafi wykonywać ostre skręty w mgnieniu oka. Potrafi też wyginać swoje ciało maksymalnie do tyłu jak się da.

Zwierzę to spędza większość swojego życia w wodzie. Fizjologia foki jest nieco inna niż normalnego ssaka lądowego. Ma większą ilość białka co pomaga jej łatwiej wiązać tlen we krwi. Szybko opróżnia płuca z wdychanego powietrza i szybko zamyka nozdrza. Może wstrzymywać oddech nawet na dwie godziny.

Dłuższy okres spędza na morzu. Wraca na ląd w celu kopulacji. Na lądzie gromadzi się w dużych grupach co zapewnia jej bezpieczeństwo. Grupa ta nazwana jest stadem.

Waga i rozmiar foki

Gibkie ruchy zwierzęcia w wodzie są zaprzeczeniem że jest dużych rozmiarów. Najmniejsza foka ma 91,5 cm długości i waży nie mniej niż 50 kg.

Największym gatunkiem jest słoń morski południowy. Według National Geographic może osiągać do 610 cm i ważyć 4,4 tony, czyli jest cięższa niż pickup. To jeden z najcięższych ssaków na świecie, przewyższa wagą nawet żyrafę , hipopotama i nosorożca.

Temperament foki

Ssak ten mimo swojego dużego gabarytu jest bardzo zwinny i szybki, jest to łagodne zwierzę ale może być agresywne jak zostanie zaatakowane.

Ma bardzo dobry węch ale slaby słuch za to wzrok ma doskonały. Jest doskonałym pływakiem lubi wylegiwać się na słońcu. Może nurkować do 200 m.Pod wodą może wytrzymywać nawet do 40 minut. Nie ma małżowiny usznej.

W Polsce jest pod ścisłą ochroną gatunkową. Jest zakaz umyślnego płoszenia lub niepokojenia foki.

Siedlisko foki

To zwierzę żyje na wybrzeżach i otwartych oceanach na wszystkich kontynentach na Ziemi, w tym na Antarktydzie. Woli zimne wody Antarktydy wody te bogate są w składniki odżywcze, którymi odżywia się foka. Ssak ten zamieszkuje prawie wyłącznie rejony słonowodne, ale pływa również w rzekach i ujściach rzek, aby tam polować na pożywienie.

Kiedy wyjdzie na ląd, zamieszkuje na plażach, jaskiniach, basenach pływowych, płyciznach, a nawet konstrukcjach stworzonych przez człowieka, takich jak mola i platformy wiertnicze. Foka, która żyje na obszarach polarnych, preferuje lód i jest specjalnie przystosowana do poruszania się po krze lodowej.

Dieta foki

Dieta tego zwierzęcia to dieta eklektyczna. Składa się głównie z ryb ale również ssak ten żeruje na kałamarnice, ośmiornice, homary i węgorze. Poszczególne gatunki foki różnią się sposobem polowania pożywienia.

Lampart morski słynie z polowań na pingwiny, ptaki morskie, a nawet inne gatunki fok. Mors poluje na dnie morza na małże i skorupiaki. Potrafi wykryć zdobycz wąsami, a następnie wciągnąć ją przez potężne usta. Foka jest bardzo skutecznym i dobrym łowcą.

Foka drapieżnik i zagrożenia

Pomimo swojej wielkości foka stanowią kuszący cel dla orki , rekina, niedźwiedzia i innego dużego i okrutnego drapieżnika. Szczególnie orka ma swój nietypowy instynkt łowiecki i łatwiej niż inny ssak łapie zdobycz. Wiadomo, że ogłusza fokę ogonem, który wyrzuca wysoko w powietrze. Może uwięzić fokę na krze lodu i w odpowiednim czasie uderzyć. Młoda foka i samotna jest łatwym łupem dla drapieżnika.

Ssak ten może odpędzać drapieżnika gromadząc się w dużych grupach. Broni się również syczeniem i szczekaniem zębami. Takie postępowanie może odstraszać napastnika.

Zagrożeniem dla foki może być również człowiek. To on polował na fokę dla futra i mięsa od tysięcy lat, apogeum polowań nastąpiło w XIX wieku było to przyczyną że foka stała się gatunkiem zagrożonym i groziło jej wyginięcie. Dziś dzięki systematycznej ochronie na mocy prawa międzynarodowego gatunek ten powoli i systematycznie się odradza na całym świecie.

Ssak ten również narażony jest na duże ryzyko zanieczyszczenia morza (w tym zanieczyszczenia chemicznego i wycieków ropy), Wypadki statków i zaplątania się w sieci rybackie są przyczyną zmniejszania się populacji tego zwierzęcia.

Naturalne środowisko foki jest zakłócone przez zmiany klimatyczne. W miarę topnienia lodu morskiego foka polarna może utracić swoje naturalne tereny lęgowe. Ocieplanie się wód bardzo źle wpływa na fizjologie tego ssaka.

Rozmnażanie foki, młode i długość życia

Płetwonogie wykazują dużą różnorodność w sposobie kojarzenia się w pary. Niektóre gatunki są wysoce monogamiczne, co oznacza, że łączą się w pary. Podczas gdy inne gatunki są poligniczne, co oznacza, że pojedynczy samiec kojarzy się z wieloma samicami.

Zwierzę to jest bardzo zaciekłe. Samiec walczy o możliwość kopulacji, gryząc lub uderzając się nawzajem z innym samcem. Poprzez gwizdy, kliknięcia przyciągają do siebie samicę w celu kopulacji i reprodukcji. Ustalają hierarchie w oparciu o dominację jednego samca.

Okres ciąży różnią się w zależności od gatunku, ale może trwać nawet do roku. Mleko matki zawiera głównie tłuszcz, a nie laktozę, więc po urodzeniu się młode może szybko rosnąć i szybko się usamodzielnia.

Długotrwałe przeżycie foki zależy od tych pierwszych kluczowych dni życia. Młode umie pływać zaledwie w kilka dni lub tygodni po urodzeniu. Pełne osiągnięcie dojrzałości płciowej może zająć kilka lat. Jeśli foka dożyje wieku dorosłego, może żyć na wolności do 30 lat. Udokumentowano nawet żywotność ponad 40 lat.

Populacja foki

Populacje foki była kiedyś zagrożona, ale zaczęła się odbudowywać dzięki wysiłkom ludzi całego świata. Jednym z takich sukcesów jest słoń morski. Badanie przeprowadzone przez Frontiers in Ecology and Evolution szacuje, że gatunek ten zwiększył się do co najmniej 100 000 w ciągu 70 lat. Jednak nie każdy gatunek ma to szczęście. Kilka gatunków fok, w tym mniszka śródziemnomorska, mniszka hawajska i foka kaspijska, jest nadal zagrożona. Mniszka karaibska zaś wymarła gdzieś w połowie XX wieku.

Ewolucja foki

Dowody sugerują, że płetwonogie oddzieliły się od ssaków lądowych około 50 milionów lat temu. Na podstawie analizy morfologicznej i molekularnej naukowcy uważają, że płetwonogi prawdopodobnie pochodziły z jednej linii przodków (a nie z wielu linii).

Odkrycie w 2007 roku skamieniałości znanej jako Puijila darwini pomogło w uzyskaniu pełniejszego obrazu ewolucyjnego pochodzenia foki.

Żyjąc około 20 do 24 milionów lat temu w siedliskach słodkowodnych, Puijila przypominał małego mięsożernego ssaka z płetwiastymi stopami. Ta skamielina zapewnia ważny wgląd we wcześniejszy etap ewolucji płetwonogich. Inna skamielina znana jako Enaliarctos bardziej przypomina współczesną fokę niż wcześniej.

Choroby foki

Choroby foki to nosówka, zapalenie płuc, wścieklizna. Miewa też choroby układu oddechowego, oraz choroby wynikające z połknięcia nie tego pokarmu co trzeba np.jakiegoś pustego wyrzuconego opakowania.

Nosówka to najbardziej popularna choroba wśród foki może ona doprowadzić do gwałtownej redukcji stada.

Głupota człowieka również jest przyczyną choroby foki raczej jego niefrasobliwość. Moneta która została wrzucona do helskiego fokarium została połknięta przez fokę a ona później zaczęła chorować uwalniane metale ciężkie zatruwały organy wewnętrzne foki co doprowadziło do jej śmierci.

Co to jest fokarium foki

Fokarium jest to ośrodek badawczy gdzie odtwarza się zagrożone gatunki foki. Fokarium takie zbudowane jest z kilku dużych i kilku małych basenów wypełnionych wodą morską. Jest też budynek laboratoryjny i szpitalnik dla chorej foki oraz izolatka.

Jakie cele i zadania ma fokarium foki

Głównym celem jest zabezpieczenie gatunku przed wyginięciem, odtworzenie ekosystemu w akwenie, pogłębienie badań nad foką itp. Poszerzenie wiedzy i organizowanie kursów dla grup dydaktycznych.

Słynna foka

Słynna foka miała na imię Krystyna i urodziła się w Estonii. W helskim fokarium spędziła około trzech lat.

Bardzo lubiła towarzystwo ludzi i wyławiała z dna basenu różne przedmioty. Po śmierci sekcja zwłok wykazała w jej żołądku 693 monety, które połknęła. Znalezione monety ważyły blisko półtora kilograma.

Oczami dziecka o foce

Kasia- w tym roku byłam z mamą w zoo we Wrocławiu. Pół dnia przesiedziałam w fokarium podziewając zdolności pływackie foki. To zwierzę jest niezwykle szybkie i zwinne w wodzie a przy tym wydaje sympatyczne dźwięki.

Ma bardzo sympatyczną buzie i piękne duże oczy. Przy mnie bawiło się gumową piłką umieszczając ją na nosie i kręcąc ją co było bardzo zabawne i śmieszne. Niestety czas w fokarium szybko mi przeleciał i musiałam wrócić do domu. Na pewno gdy mama będzie miała czas jeszcze tam powrócę.

Ciekawostki o foce

Lubi uprawiać seks z pingwinem
Foka może przebywać pod wodą do 10 minut.
Młoda foka może utyć dwa kilogramy dziennie.
Ulubioną zabawą tego ssaka są wodne gonitwy
Potrafi zanurkować na głębokość do 1200 metrów.

Klasyfikacja naukowa foki

Królestwo: Zwierzęta
Typ: Strunowce
Gromada: Ssaki
Rząd: Drapieżne
Rodzina: Fokowate
Rodzaj: Foka
Nazwa naukowa: Phoca

Stan ochrony foki

Bliski zagrożenia

Obszar występowania foki

Ocean

Fakty o foce

Pożwienie: Ryby, kraby, kałamarnice
Siedlisko: Wody przybrzeżne i skaliste brzegi
Drapieżnik: Człowiek, rekiny, orka
Dieta: Mięsożerny
Średnia wielkość miotu: 1
Styl życia: Żyje w stadzie
Ulubione jedzenie: Ryby
Rodzaj: Ssak
Hasło: Na całym świecie jest 30 różnych gatunków!

Charakterystyka fizyczna foki

Kolor

Brązowy
Czarny
Biały

Typ skóry

Gładka

Prędkość

27 km/h

Długość życia

15- 25 lat

Waga

105-3 000 kg

Podsumowanie o foce

Foka należy do gatunku bliskiemu wyginięcia. Poprzez wieki bezmyślnie tępiono to zwierzę. Doprowadziło to do drastycznej zmiany wielkości populacji.

Dziś w większości można ją spotkać w zoo praktycznie w każdym miejscu na świecie.To bardzo inteligentny ruchliwy szybki ssak. Coraz mniej tej populacji żyje na wolności.

Dołóżmy starań aby zwiększać ilość populacji tego wspaniałego ssaka.

Często zadawane pytania dotyczące foki (często zadawane pytania)

Czy zwierzę to jest niebezpieczne?

Bezpośrednie wrogie interakcje między człowiekiem a foką są rzadkie. Niemniej jednak zwierzę może próbować bronić swojego terytorium, więc dobrze ją zostawić w spokoju.