Ewolucyjne idee Jean-Baptiste Lamarcka były szeroko dyskutowane w środowisku naukowym, ale teoria Darwina zawsze była postrzegana jako główny nurt. Niemniej jednak nadal istnieją pewne wariacje.
Ostatnia aktualizacja: 13 grudnia 2020 r.
Lamarkizm to teoria, która sugeruje, że żywe istoty są bardziej złożone i ewoluują w celu zaspokojenia potrzeb. Społeczność naukowa odrzuciła tę teorię w koniec XIX wieku, po pojawieniu się teorii doboru naturalnego Darwina i Wallace’a. Wydaje się jednak, że niektóre z jej postulatów zostały potwierdzone w świetle nowych odkryć naukowych, zmieniając nasz sposób patrzenia na teorie ewolucji.
Czym są te odkrycia i dlaczego mieliby popierać lamarkizm? Czy obecne koncepcje teorii ewolucji stają się przestarzałe? Czytaj dalej, jeśli chcesz wiedzieć więcej!
Lamarckizm i żyrafy, które wyciągały szyje
Lamarckizm to teoria, którą zaproponowano na początku XIX wieku, naukowcy uznali za przekonującą ze względu na swoją prostotę. Opiera się na podstawowej zasadzie: zwierzęta stają się bardziej złożone w wyniku „życiowego impulsu”, który motywuje je do rozwijania swoich charakterów w celu zaspokojenia określonych potrzeb. Jean Baptiste de Pocquelin, Pan z Lamarck bardzo obrazowo wyjaśnił swoją teorię na znanym przykładzie żyraf.
Według tego przykładu żyrafy miały pierwotnie krótką szyję, która pozwalała im dosięgnąć dolnych liści drzew. Jednak ze względu na rywalizację o wystarczającą ilość pożywienia, szybko się one wyczerpały. Dlatego żyrafy podjęły szczególny wysiłek, aby dosięgnąć najwyższych liści, a ich szyje rozciągnęłyby się na długość, jaką znamy dzisiaj.
Nieużywane (częściowo) teorie ewolucji
Jednak po opublikowaniu w 1859 r. O powstawaniu gatunków Karola Darwina idee lamarkizmu stały się „przestarzałe”. Darwin stwierdził, że zmiany ewolucyjne następują w wyniku doboru naturalnego najbardziej odpowiedniego zwierzęcia, przy czym zwierzęta mają zmienne charaktery.
Tak więc, na przykładzie żyraf, niektóre z nich miałyby dłuższe szyje,co ułatwiłoby im przeżycie. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o życiu Darwina, kliknij tutaj.
To, z późniejszymi modyfikacjami, jest podstawą współczesnych teorii ewolucyjnych: doboru naturalnego czy przetrwania najsilniejszych.
W naszych czasach powszechnie akceptowana jest darwinowska teoria doboru naturalnego. Jednak niektóre aspekty lamarkizmu mogą mieć rację, jak wykazały niektóre badania. Więcej na ten temat w następnej kolejności!
Darwin sugeruje, że najsilniejsi rodzą się z cechami, które mają największe szanse powodzenia. Dlatego te osoby przekażą swoje geny przyszłym pokoleniom. Z drugiej strony Lamarck sugeruje, że im bardziej będzie wymagane użycie narządu lub zdolności, tym bardziej rozwiną się one w życiu zwierzęcia.
Czy środowisko wpływa na modyfikacje genetyczne?
Żyjemy w świecie, w którym akceptujemy fakt, że geny i ich zmienność są podstawą ewolucji. Większość z nas, świadomie lub nieświadomie, bez wątpienia poznała w całości teorie ewolucji Darwina.
Czasami jednak nie zdajemy sobie sprawy, że niektóre pomysły Lamarcka są całkowicie wiarygodne. Ani to wszystko w życiu zależy od samych genów nie są geny niezależne od środowiska w którym żyjemy. Istnieją różne sposoby, w którym środowisko mogłoby modyfikować geny, ze względu na charakter chemiczny genomu. </ Strong>
na następny, przyjrzymy się niektórym pomysłom lamarckowskim i zobaczymy, które z nich mogą być prawdziwe, a które powinniśmy prawdopodobnie odrzucić. Jednak wkraczamy w teren spekulacji, więc żadne z powyższych nie musi być całkowicie prawdziwe lub fałszywe.
Mutacje są przypadkowe, nie mają kierunku
Jednym z błędnych przekonań na temat teorii ewolucji darwinowskiej jest to, że ten biologiczny mechanizm dąży do określonego celu. Jest to idea Lamarcka, ponieważ głosiła teorię, że adaptacje u zwierząt mają znaczenie.
Na przykład, żyrafy rozciągnąć szyje, orły rozwijać swoją wizję, psy poprawy ich węch itd Darwin jednak oddalił to i po prostu założyć, że ci, którzy lepiej przystosowane naturalnie będzie się rozwijać. </ Strong>
Luria a eksperyment Delbruck z 1943 roku bardzo dobrze to ilustruje. Według Lamarcka ewolucja ma charakter kierunkowy. Oznacza to, że będzie dążył do pewnych korzystnych adaptacji.
Jednak Luria i Delbruck wykazali, że bakterie przystosowały się do wirusów bakteriofagowych w sposób całkowicie losowy, a nie poprzez dążenie do adaptacji. Mutacje są wynikiem przypadku, a nie predyspozycji środowiska do generowania mutacji w określonym kierunku.
Zmiany genów we wrogim środowisku
Ta opcja wydaje się całkowicie prawdopodobna. Według niektórych badań rośliny Arabidopsis stymulują rekombinację swoich genówpo zaatakowaniu przez grzyby pasożytnicze. Ponadto mechanizm ten poprawia zmienność genetyczną, co może prowadzić do korzyści dla roślin.
Inne artykuły popierają ten pomysł, dodając, że ten wzrost rekombinacji genetycznej występuje również w obliczu innych rodzajów stresu, takich jak narażenie na niektóre toksyczne związki.
Chociaż nie udowodniliśmy, że podobny mechanizm występuje u zwierząt, możemy zobaczyć, jak środowisko może wpływać na geny. I nie tylko to, ale możemy również udowodnić, żeto same żywe istoty mogą wpływać na ich DNA w zależności od warunków.
Nie wszystko w życiu to geny
Chociaż niektóre naukowcy uważają teorie ewolucji darwinowskiej i ich współczesne modyfikacje za poprawne, musimy unikać myślenia, że wszystko dotyczy chromosomów.
Oczywiste jest, że chemiczna natura materiału genetycznego sprawia, że jest on stale powiązany z otaczającym go środowiskiem. Dlatego jest podatny na modyfikację w zależności od panujących warunków. Te teorie mogą wydawać się dla nas szokujące, ale mają sprawdzone elementy w swoich postulatach.
Może Cię to zainteresować…
Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Dobór naturalny i adaptacja w świecie zwierząt
Wszystkie zwierzęta ewoluować w czasie. W tym artykule opowiemy o doborze naturalnym i adaptacji – dwóch procesach wpływających na ewolucję.