W większości przypadków koty nienawidzą wody, a nawet jeśli na to nie wygląda, to zachowanie odpowiada serii adaptacji ewolucyjnych przodków gatunku.

Ostatnia aktualizacja: 28 października 2020

r. Pomysł, że koty nienawidzą wody, jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych uprzedzeń kultury popularnej. Nawet jeśli istnieją mechanizmy ewolucyjne, które mogą uzasadnić strach kotów przed tym płynem, wydaje się, że osobowość każdego zwierzęcia jest bardziej uwarunkowana niż jego kod genetyczny.
Oprócz strachu generowanego przez nieznajomość, koty boją się wody z powodu negatywnych doświadczeń, poczucia przytłoczenia mokrym futrem, a nawet zdolności wyczuwania chemikaliów w wodzie. Tutaj pokazujemy, dlaczego to zachowanie jest tak powszechne w świecie kotów.

O historii ewolucji kotów

Według badań archeologicznych, kot domowy (Felis silvestris catus) jest bezpośrednim potomkiem kota afrykańskiego Felis silvestris lybica, podgatunku kota pochodzącego z Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu.
Uważa się, że rolnicy z Bliskiego Wschodu zetknęli się z tymi dzikimi kotami około 10 000 lat temu. Jednym z powodów udomowienia ich może być to, że wioski rolnicze cierpiały z powodu inwazji gryzoni, więc zezwalali i zachęcali do obecności tych kotów na ich ulicach i polach.

Tak jest w przypadku relacji symbiotycznej, ponieważ koty zdobywały pożywienie, a osady ludzkie zwalczały plagi, ze wszystkimi związanymi z tym korzyściami. Bliski kontakt na przestrzeni setek lat spowodowałby powstanie związku, który znamy dzisiaj.
Dlaczego ma to znaczenie dla zrozumienia faktu, że koty nienawidzą wody? Cóż, jak już powiedzieliśmy, te koty domowe są bezpośrednimi potomkami gatunku typowego dla Orientu, regionu o krajobrazie zdominowanym przez obszary suche, pustynie i łąki.
Oczywiście mówimy o obszarze, w którym brakuje wody, więc najbliższy krewny kota domowego nie musi naturalnie zbliżać się do tego płynu. Ponadto, ponieważ ich dieta opiera się głównie na gryzoniach i ptakach, nie muszą zapuszczać się na brzeg rzeki w poszukiwaniu zdobyczy, poza kilkoma wyjątkami.

Naturalnym siedliskiem afrykańskiego kota są sawanny i stepy, obszary znane z braku wody. Dlatego nigdy nie nauczył się pływać.

Okaz Felis silvestris lybica.

Dlaczego koty nienawidzą wody?

Poza uwarunkowaniami genetycznymi przodków, koty domowe przez lata nie wykształciły kontaktu z wodą. Dlatego kontakt z wodą powoduje u nich dyskomfort na różne sposoby. Niektóre z odczuć dyskomfortu, których doświadcza kąpany kot, są następujące:

• Futro kota nie jest przeznaczone do kąpieli (nie jest wodoodporne), więc szybko się zamoczy. Dla kota jest to jak noszenie na ciele ręcznika pełnego wody.
• Koty potrafią wykrywać zapachy, których nie potrafią ludzie, a zatem są w stanie wyczuć związki chemiczne obecne w wodzie . Ten sztuczny i mało znany zapach przeraża zwierzę.
• Uszy kota są nieproporcjonalnie duże w stosunku do reszty ciała. Oznacza to, że istnieje większe ryzyko, że woda dostanie się do uszu i wywoła infekcje.

Jak widać, koty po prostu nie są przystosowane do pływania ani kontaktu z wodą< /strong>. Ich futro szybko przesiąka, co utrudnia chodzenie i zwiększa masę ciała. Ponadto ich uszy łatwo wypełniają się płynem, co powoduje u zwierzęcia bardzo nieprzyjemne wrażenie.