Kozica pirenejska jest jednym z najbardziej charakterystycznych zwierząt regionu Pirenejów.
Ostatnia aktualizacja: 2 grudnia 2019
r. Kozica pirenejska jest jednym z najmniej znanych dzikich zwierząt kopytnych zamieszkujących europejskie góry. W dzisiejszym artykule przedstawimy krótkie podsumowanie tego, kim jest to tajemnicze zwierzę.
Kozica pirenejska
Kozica pirenejska jest podgatunkiem kozicy środkowoeuropejskiej, która jest kohabitacje z podgatunkiem kantabryjskim (Rupicapra rupicapra parva) w regionie Pirenejów. Jego nazwa naukowa to Rupicapra rupicapra sub sp. Pirenejski
Ludzie znają te zwierzęta również jako sarrio w Pirenejach Aragońskich, ale w innych rejonach nazywają je również chizar lub icharzo.
Ich siedlisko znajduje się na wysokości od 4900 do 10000 stóp, ale zimą przenoszą się na niższe poziomy. Podobnie jak wszystkie jeleniowate, są zwierzętami społecznymi i tworzą grupy samców i samic wraz z cielętami.
Dorośli ważą od 44 do 88 funtów i mogą żyć do 20 lat.
W przeciwieństwie do innych jeleniowatych, zarówno samce, jak i samice kozic pirenejskich mają rogi. Chociaż mogą być dość podobnej wysokości, rogi samicy są nieco cieńsze, rosną równolegle i mają mniej wyraźną krzywiznę. Futro ma odcienie ziemi i latem staje się lekko czerwonawe.
Zamieszkują głównie Pireneje, Góry Kantabryjskie i Apeniny.
Jest to zwierzę wyłącznie roślinożerne. Ponadto ich upały mają miejsce między listopadem a początkiem grudnia. Generalnie cielęta rodzą się w drugiej połowie maja do początku czerwca.
Samica rodzi jedno cielę lub bardzo rzadko bliźnięta.
Status i zarządzanie gatunkiem w Pirenejach
Rozmieszczenie populacji kozic odbywa się w dużej mierze poprzez masywy Pirenejów oraz w niektórych górach należących do Pre-Pirenejów. Większą część tej populacji zarządzają narodowe rezerwaty zwierzyny odpowiedzialne za Generalitat of Catalonia, a także chronią okazy żyjące w parku narodowym.
Historyczna ewolucja tej populacji wykazuje tendencję wzrostową, co pozwala na jej polowania.
Jedną z trudności, na jakie napotyka wzrost tego gatunku w Pirenejach, jest pojawienie się choroby wywołanej przez pestiwirusa. Ludzie znają to jako „choroba graniczna” i od 2001 r. doprowadziła do wielu zgonów. To z kolei doprowadziło do zmian w zarządzaniu gatunkiem, co doprowadziło do zakazu polowań na sezon.
Mając na celu uzyskanie obiektywnych danych na temat gatunków na tym obszarze, katalońskie Pireneje od 2001 r. prowadzą program monitoringu kozic. Program ten obejmuje spisy i gromadzenie danych o okazach zabitych przez ludzi podczas polowań. Obejmowały one również tych, których właśnie znaleziono martwych, a także zarządzanie populacją według sektorów.
Status i zarządzanie kozami pirenejskimi w Nawarrze
Populacja ta żyje w dolinie Larra-Belagua i masywach Ezkaurre oraz w ogonie Ori-Lakartxela. Ogólnie jest to mała populacja. Jest również w dobrym zdrowiu i ma cechy demograficzne populacji o niskiej gęstości i środowisk leśnych.
Ludzie monitorują tę populację od lat 90. i od tego czasu obserwowali wzrost liczby osobników.
Status i zarządzanie kozicami pirenejskimi w Aragonii
Od 1995 r. przeprowadzono szereg działań Rząd Aragonii umożliwił władzom konsolidację zarządzania rezerwatami łowieckimi kozic w Pirenejach Aragońskich. W rzeczywistości ustanowili 16 jednostek gospodarowania, które stanowiły masywy górskie. Poza tym w każdym z nich oszacowali populację.
Dziękuję za przeczytanie.
Może Cię to zainteresować…
Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Mastif pirenejski
Mastif pirenejski to rasa Pochodzenie hiszpańskie, tradycyjnie używane do pilnowania stad. Światowa Organizacja Kynologiczna oficjalnie klasyfikuje…