Ściśle mówiąc, nie ma obecnie dostępnej techniki tworzenia żywych okazów, które są genetycznie identyczne z wymarłymi gatunkami. Takie organizmy mogą być jednak całkiem zbliżone do wymarłych gatunków, z których pochodzą.
Ostatnia aktualizacja: 7 grudnia 2020 r.
Ludzie próbują odzyskać wymarłe gatunki, ponieważ uważamy to za okrutny los. Jednak było to normą od zarania dziejów, w całej historii naszej planety. W rzeczywistości spadek różnorodności gatunkowej na poziomie globalnym był spowodowany różnymi masowymi wymieraniami, spowodowanymi innymi mniejszymi zjawiskami na poziomie lokalnym.
W ten sposób wymarłe gatunki nieustannie ustępują miejsca innym, lepiej przygotowanym do korzystania z zasobów ekosystemu, który stale się równoważy. Niestety, interwencja człowieka na prawie każdym elemencie planety, bezpośrednio lub pośrednio, nadal prowadzi do wyginięcia wielu gatunków. Niestety dzieje się to w zawrotnym tempie.
Rodzi to ciekawe pytanie: czy powinniśmy próbować przywracać takie gatunki? Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej na ten temat i związane z nim względy etyczne.
Jaki jest sens przywracania wymarłych gatunków?
Interesujące jest wiedzieć, że sektor naukowy promuje nową interwencję na świecie, którą w ostatnich dziesięcioleciach nazwali de-ekstynkcją. Ta inicjatywa proponuje stworzenie – poprzez zastosowanie metodologii genetycznych – organizmu, który jest lub przypomina członka wymarłego gatunku.
Czy to możliwe?
Z pewnością technologia niezbędna do przywrócenia wymarłego gatunku jest obecnie do naszej dyspozycji. W rzeczywistości można to zrobić na trzy sposoby:
Klonowanie polega na wstawieniu jądra komórek wymarłych zwierzę do niezapłodnionego jaja gatunku gospodarza. Następnie naukowiec wszczepia komórkę surogatce. Możesz tego nie wiedzieć, ale użyli tej metody do sklonowania owcy Dolly w 1996 roku. W 2009 roku sklonowali również pirenejską kozę górską, chociaż jej życie było bardzo krótkie – tylko 10 minut.
Tak więc teoretycznie można by zastąpić jądro jaja samicy słonia innym, wydobytym z komórki mamuta włochatego. Krótko mówiąc, zastępuje kod genetyczny słonia kodem mamuta.
Impuls elektryczny powoduje, że komórka zaczyna się namnażać, a zarodek się rozwinie, jeśli wszystko pójdzie dobrze. Zarodek jest następnie umieszczany w samicy słonia, aby kontynuować zwykły proces ciąży.
Pozostałe dwie metody
Naukowcy ratują fragmenty sekwencji DNA wymarłego zwierzęcia i wypełniają luki – brakujące sekwencje – informacjami DNA od blisko spokrewnionych żyjących gatunków, stosując podejście inżynierii genetycznej. Ta alternatywa zostaje wzmocniona wraz z pojawieniem się systemu CRISPR do ukierunkowanego wstawiania DNA.
Alternatywnie, naukowcy identyfikują pewne cechy i selektywnie rozmnażają bliskich żyjących krewnych wymarłych gatunków, aż żywe okazy zaczną przypominać swoich wymarłych przodków w selektywnym hodowla lub krycie strategiczne.
Naukowcy stosują kombinację tych metod, aby spróbować przywrócić wymarłe gatunki.
Czy trwają projekty mające na celu odzyskanie wymarłych gatunków?
Jak powiedzieliśmy powyżej, obecnie realizowanych jest wiele projektów deekstynkcji, takich jak próby ożywienia gołębia pocztowego, mamuta włochatego i żaby rozrodczej . Obecnie podejmowane są wysiłki w innych emblematycznych gatunkach zwierząt oprócz wyżej wymienionych. Wśród nich moa, papuga karolińska i delfin z rzeki Jangcy.
Istnieje również projekt ożywienia kwaggi (Equus quagga), podgatunku zebry pospolitej w Afryce Południowej. Projekt ten ma na celu odtworzenie populacji morfologicznie zbliżonej do pierwotnej. Rozpoczęli tę inicjatywę w 1987 r., a do 2005 r. zwierzęta piątego pokolenia miały rozpoznawalne cechy kwaggi.
Czy to dobry pomysł, aby przywrócić wymarłe gatunki?
Opinie na ten temat są podzielone — jak we wszystkich kontrowersyjnych kwestiach. Ludzie twierdzą, że mamy moralny obowiązek odzyskania tych zwierząt, które zniknęły w wyniku interwencji człowieka.
Na przykład gołąb pocztowy, syrena morska i dodo zniknęły z powodu polowań, niszczenia siedlisk i chorób antropogenicznych. Niektórzy teoretyzują, że wszystkie te zwierzęta nadal by istniały, gdyby nie ludzie.
Co więcej, eksperci wskazują, że może to być sposób na zwiększenie bioróżnorodności. Na przykład duże pastwiska roślinożerne, takie jak mamut włochaty, mogą poprawić jakość gleby lub przekształcić jałowe obszary syberyjskiej tundry w żyzne pastwiska.
Powody, dla których nie należy przywracać wymarłych gatunków
Przeciwnicy deekstynkcji argumentują, że te techniki mogą odebrać zasoby obecnym programom ochrony gatunków. To naraziłoby na wyginięcie jeszcze więcej zwierząt.
Ponadto gatunki reintrodukowane mogą nie być w stanie przetrwać na wolności. Dzieje się tak, ponieważ ich stare siedliska już nie istnieją. Tym samym zwierzętom tym brakowałoby mechanizmów obronnych, które chroniłyby się przed obecnymi drapieżnikami.
Ponadto ich układ odpornościowy może nie być przystosowany do radzenia sobie z nowymi patogenami. Po zarażeniu pewnymi pasożytami te ożywione zwierzęta mogą przenosić choroby na inne gatunki, co miałoby negatywny wpływ na obecne ekosystemy.
Krótko mówiąc, nie jest jasne, kto wygra debatę, zwłaszcza że nie wiemy dokładnie, dokąd zaprowadzą badania nad wymieraniem. Oczywiście w przyszłości będziemy musieli podejmować trudne decyzje. Co myślisz?
To może Cię zainteresować …
Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Jak Wielki Alka wymarły
Wielki auk jest mało znany gatunek ptaków morskich, który wyginął w XIX wieku. Jego historia przypomina o tym, co może się stać z zagrożonymi zwierzętami…