Albinizm lub leucyzm są bardzo rzadką cechą w populacjach zwierząt, ponieważ zwierzęta niosące geny albinosów są często narażone.

Ostatnia aktualizacja: 28 maja 2021 r.

Kiedy widzimy zwierzę, które jest całkowicie białe od stóp do głów, pojawia się pytanie, czy ma bielactwo, czy inną mutację. Tak jest w przypadku pawia albinosa. Nie zawsze możemy sklasyfikować zwierzę jako albinosa na podstawie koloru jego sierści lub upierzenia, ponieważ w rzeczywistości istnieją inne zdarzenia genetyczne, które należy wziąć pod uwagę.
Czy wiesz, że albinos paw nie jest innym gatunkiem pawia? Jego szczególna kolorystyka wynika z utrzymywanej z biegiem czasu zmienności genetycznej. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tej uderzającej zmutowanej cesze, czytaj dalej.

Typy gatunków i cechy fizyczne pawia albinosa

Na poziomie taksonomicznym indyki należą do rodziny bażantów, ale są również spokrewnione ze wszystkimi ptakami lądowymi z rzędu Galliformes. W rodzinie indyków przydomek „paw” lub „paw” służy do rozróżnienia 3 gatunków w obrębie tego taksonu. Są to:

• błękit indyjski (Pavo cristatus).
• Zielony paw z Myanmaru, Indochin i Jawy (Pavo muticus ).
• Paw Kongo (Afropavo conguensis).

Pierwsze dwa gatunki występują na kontynencie azjatyckim, a trzeci tylko w Afryce. We wszystkich z nich ich nazwa odnosi się do regionów, w których się znajdują lub, w przeciwnym razie, do unikalnych cech ich upierzenia.

Charakterystyka pawia albinosów

Jednak poświęcimy te linie okazom pawia, u których rozwinął się albinizm. Jak zaobserwowaliśmy, wszystkie trzy gatunki mogą dać początek okazom pawia albinosów. Ponadto nie tylko są one podobne z tego powodu, ale mają również wspólne cechy ze sobą oraz z okazami albinosów. Niektóre z nich to:

• Wybuchowa tonacja: Mutacja spowodowała, że ​​zwierzę jest całkowicie białe, z wyjątkiem oczu. Jednak pozostałe osobniki mają silne i opalizujące niebieskie i zielone odcienie.
• Dieta: Pawie albinosy, jako wszystkożerne, żywią się roślinami, owadami lub małymi kręgowcami – takimi jak gady lub płazów.
• Oczekiwana długość życia: Według hodowców zaobserwowano, że hodowla tego gatunku w niewoli wydłuża jego oczekiwaną długość życia. Jednak w przypadku osobników, które cierpią z powodu mutacji w naturze, ich życie jest krótsze.
• Ich pieśń przypomina kota: Kiedy śpiewają pawie, dźwięk jest podobny do miauczenie kotów. Jednak ten ton może również przypominać skrzeki. Wydaje się, że zależy to od chwili i sytuacji. W ten sposób ich piosenki są używane jako wezwanie, płacz do rodziców lub wyrażanie udręki w obliczu samotności.
• Dymorfizm płciowy: Większe samce mają efektowny ogon, zarówno w średnicy, jak iw oryginalnym i efektownym ubarwieniu. Najwyraźniej ich głównym celem jest ewolucja, ponieważ starają się przyciągnąć uwagę kobiet. Z drugiej strony należy również zauważyć, że samca nazywany jest pawim, a samica pawią. Młode nazywane są po prostu pisklętami.

Pochodzenie i stan zachowania

Obecnie nie znaleziono żadnych zapisów dotyczących pojawienia się pierwszego białego pawia. Wydaje się, że przez cały XIX wiek w ich upierzeniu znajdowano osobniki z białymi „łatami”. Oddzielając i krzyżując te okazy, ludzie promowali częściowe lub całkowite rozszerzenie białego zabarwienia.

Leucyzm czy albinizm?

Chociaż ich biały odcień skłania nas do myślenia, że ​​te ptaki niosą geny bielactwa, nie jest to jedyna przyczyna, którą możemy ocenić. Chociaż paw albinos pochodzi z mutacji, w której melanina jest tracona z organizmu, jego białe upierzenie może być również spowodowane mutacją zwaną leucyzmem.

Aby odróżnić leucyzm od albinizmu, należy przyjrzeć się pewnym charakterystycznym wzorom. . Patrzymy głównie w oczy osobnikom cierpiącym na jedno lub drugie. Jeśli oczy są podobne do oczu osobników bez albinizmu i zachowują normalne tony, zwierzę jest leucyzmem. Jeśli jednak są czerwonawe lub różowe, mamy do czynienia ze zwierzęciem z bielactwem.

Tak więc, obserwując białe zwierzę, możemy odróżnić osobnika cierpiącego na bielactwo lub leucyzm. Ponadto leucyzm jest bardziej typową mutacją u ptaków, a albinizm występuje częściej u ssaków. Jednak, jak we wszystkim, zawsze są wyjątki.

Choroby morfotypowe albinosów

Oprócz zmiany charakterystycznego koloru gatunku, paw albinos jest bardziej wrażliwy na czynniki, które normalnie wpływają na gatunek. Tak więc narażenie na stresory, takie jak nadmierna wilgotność lub nagły spadek temperatury, może być śmiertelne dla osobnika albinosa, podczas gdy normalny morfotyp (zielony i niebieski) może nadal przetrwać.
Albinizm, mimo że jest piękną i uderzającą cechą, nie jest nie pozbawiony konsekwencji. Wśród nich możemy wymienić następujące:

• Wady wzroku</li >
• Choroby układu oddechowego: jedną z najpoważniejszych patologii jest gruźlica

• Problemy skórne
• Niska tolerancja na silne słońce ekspozycja

Z tych wszystkich powodów gen nie jest selekcjonowany w populacjach pawi. Ponieważ te zmutowane osobniki mają więcej problemów zdrowotnych, są mniej podatne na rozmnażanie i dlatego mają mniej potomstwa niż reszta. W ten sposób dobór naturalny zapobiega rozprzestrzenianiu się takich nieopłacalnych cech.

Ptak otoczony duchowością

Zwierzęta są częścią kultur różnych regionów ze względu na pewne cechy, które je identyfikują. W przypadku pawia albinosa pojawia się on najpierw w kulturze hinduskiej, a następnie chrześcijańskiej. W obu jest identyfikowany jako symbol nieśmiertelności.

Ponadto, co ciekawe, liczba okazów tego gatunku pozostaje stabilna w ostatnich latach. Z tego powodu biały paw został zaliczony do grupy zwierząt „najmniejszego niepokoju”. Wygląda na to, że ten piękny ptak będzie z nami jeszcze przez wiele lat.

Może Cię to zainteresować…

Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Fakty na temat pawi: dowiedz się o tym majestatycznym ptaku
My na pewno znasz słynne pawie ogony, ale co jeszcze wiesz o tych ptakach? Poznajmy kilka faktów na temat…