Dziś chcemy opowiedzieć o cechach i zachowaniu krogulca zwyczajnego, małego ptaka drapieżnego, któremu grozi wyginięcie.

Ostatnia aktualizacja: 11 marca 2021r.

r. Naukowa nazwa tego ptaka, krogulec zwyczajny, to Accipiter nisus i należy do rzędu Falconiformes, rodziny szponiastych. Więc jaki jest ten majestatyczny ptak drapieżny? Dzisiaj opowiemy Ci wszystko o cechach i zachowaniu krogulca euroazjatyckiego.

Okazy tego małego ptaka drapieżnego można znaleźć od Półwyspu Iberyjskiego po Wietnam i Japonię, przechodząc przez Afrykę Północną. Ludzie używają go w sokolnictwie, chociaż uważa się, że trudno go trenować.

W historii niektóre starożytne kultury, takie jak Grecy, Egipcjanie i Niemcy, uważały krogulca za świętego. Przypisywali mu pewne „moce” ze względu na jego cechy i lot.
Ponieważ to zwierzę jest zagrożone. wyginięcia, przyjrzymy się teraz jego cechom i zachowaniu, aby go zidentyfikować i chronić.

Krogulc: cechy fizyczne

W dorosłym życiu ptak ten ma duży dymorfizm, czyli różnice anatomiczne w zależności od płci, w tym przypadku samica jest większa od samca. Osiąga do 25% większy rozmiar, z rozpiętością skrzydeł od 15 do 32 cali i waży około 11 uncji.
Pod względem wzrostu samiec może osiągnąć 11 cali, a samica 15. Jego skrzydła są krótkie i zaokrąglone na krawędzi, a ogon jest nieco dłuższy; te dwie cechy pozwalają mu na szybki i skuteczny lot do polowania na zdobycz.

Jego upierzenie jest niebiesko-szare na wierzchu, podczas gdy grzbiet jest białawy z obfitymi brązowymi paskami. Ta dwoistość kolorów sprawia, że ​​jest atrakcyjny dla oka.
Żółte oczy, rozszerzone pośrodku, nadają mu uważnego i przenikliwego spojrzenia, które go charakteryzuje. Jeśli na nie spojrzysz, sprawia wrażenie, że krogulc widzi wszystko i jest wyczulony na wszystko, co się porusza.

Rodzajowi karmienia sprzyja kształt jego małego dzioba, który jest zakrzywiony na końcu chwytać i przeciągać zdobycz. Jego mocne nogi i duże pazury pozwalają mu chwytać i spożywać pokarm.

Krogulc w fazie rozrodczej emituje charakterystyczny dźwięk. Świecze z krótkimi, wysokimi, powtarzającymi się gwizdami, podobnymi do wymawiania „ki-ki-ki-ki-ki”.

Krogulc siedlisko

Zwykle zamieszkuje gęste, wilgotne lasy, takie jak lasy dębowe i sosnowe, ale także zalesione tereny w pobliżu siedzib ludzkich. Chociaż ten drapieżny ptak prowadzi osiadły tryb życia, te żyjące bliżej północy migrują na tereny południowe między wrześniem a listopadem.

Zachowanie krogulca zwyczajnego

Karmienie

Jeśli chodzi o zachowanie łowieckie krogulca, jego preferowaną ofiarą są małe ptaki, nawet ich młode. Jest jednak w stanie polować na inne duże ptaki ważące do około funta. Wśród jego opcji są szpaki, drozdy, wróble i kosy.

W zależności od dostępności pożywienia mogą żywić się gryzoniami, owadami i jaszczurki. Polowanie jest szybkie i dokładne dzięki ich cechom fizycznym – w szczególności kształtowi skrzydeł i długiemu ogonowi. Aby zaatakować, okrążają obszar i szybują, a następnie opadają jak strzała w kierunku celu.

Rozmnażanie

Samica składa od trzech do sześciu jaj między majem a czerwcem, a inkubacja trwa średnio 30 dni. Gniazdo jastrzębia, zbudowane wśród gałęzi drzew lub wysoko w krzakach , składa się z małych gałązek i kory.

Samiec krogulca bardzo ostrożnie karmi młode i matkę do czasu, aż będą zdolne do latania, około 30 dni po wykluciu. Pisklęta osiągają dojrzałość po dwóch lub trzech latach.
Małe krogulce, które się wykluwają, mają szarawy dziób z czarną końcówką i żółtymi nogami. Ich upierzenie jest białe z czarnymi refleksami, chociaż w ciągu kilku dni pióra na głowie zmieniają się.

Obecny status krogulca

Hiszpański Narodowy Katalog Gatunków Zagrożonych wymienia krogulca jako zwierzę „specjalnego zainteresowania”. Podobnie w Czerwonej Księdze Ptaków znajduje się w kategorii „podatne na zagrożenia”.
W XX wieku krogulc padł ofiarą stosowania w Europie pestycydów chloroorganicznych i fosforoorganicznych, co uszczupliło populację.

Te nawozy spowodowały bezpłodność gatunku i zostały następnie zakazane.
Krogulec może być również ofiara wypadków podczas dotykania elementów wykonanych przez człowieka, takich jak druty kolczaste lub kable. Często jest też w niekorzystnej sytuacji w stosunku do innych ptaków, z którymi konkuruje. W zależności od miejsca osiedlenia się może mieć wpływ na niedostatek zdobyczy. Jego naturalnymi drapieżnikami są m.in. sowy, jastrzębie, orły, jastrzębie i kuny.

Z tych wszystkich powodów konieczna jest ochrona i zakaz ataków na tego ptaka, który jest zagrożony wyginięciem.
Może Cię to zainteresować…

Przeczytaj to </ span>Moje zwierzęta
Jastrząb Harrisa: Wilki powietrza
Jastrząb Harrisa to średniej wielkości ptak drapieżny, dobrze znany ze swojego wyjątkowego zachowania i dużej popularności w sokolnictwie. Przeczytaj więcej na ten temat w tym ar…