Buru babirusa to ssak parzystokopytny, spokrewniony z dzikiem i świniami. Oprócz unikalnego układu kłów to dziwne zwierzę ma wiele niezwykłych cech.

Ostatnia aktualizacja: 17 października 2020 r.

W naturze można znaleźć wiele ciekawych i wyjątkowych zwierząt, takich jak Buru babirusa,ssak przypominający świnię. Pochodzi z Indonezja zamieszkuje jednak tylko niektóre wyspy tego kraju.
Pomimo tego, że jest bardzo podobny do świni, nie jest dobrze znany poza miejscem pochodzenia. Z tego powodu chcemy pokazać Wam szereg ciekawostek na temat tego dziwnego i fascynującego zwierzęcia.

Buru babirusa

Ten świnia jest spokrewniony z innymi zwierzętami z rodziny Suidae, takimi jak dziki czy świnie domowe. W tej grupie należy do rodzaju Babyrousa, który składa się z czterech różnych gatunków.

Pochodzenie babirusa Buru

Ta osobliwa świnia pochodzi z dwóch wysp Sula, w szczególności z Mangole i Taliaby, a także z Buru, które znajdują się w Indonezji. Jego własna nazwa w języku malajskim oznacza „świnia jelenia”, określenie związane z jego kłami.

Wydaje się, że gatunek był również obecny na wyspie Sulawesi. Jednak obecnie na wyspie nie ma tych zwierząt, więc uznano je za wymarłe. Jeśli chodzi o sposób, w jaki przybyli na wyspy, wyjaśnienie jest niejasne. Wydaje się jednak, że istnieją dwie różne opcje:

• Babirusy były prezentami od wodzów > innych plemion, aby nawiązać stosunki między wyspami.
• Udało im się przypadkowo przekroczyć archipelag wiele lat temu. Z czasem ewoluowały, będąc przykładem gatunku przejściowego między Australią a Azją Południowo-Wschodnią.

Charakterystyka fizyczna

Jeśli chodzi o gatunek, babirusa idzie pod naukową nazwą Babyrousa babyrussa. Jego wygląd jest bardzo podobny do wyglądu świni, chociaż ma pewne cechy, które go wyróżniają i ułatwiają identyfikację.

Ta świnia osiąga rozmiar do 2,5 stopy i ma około 3 stopy i 4 cale długości. Co więcej, waży około 220 funtów. Jednocześnie jego włosy są rzadkie i rozproszone po skórze, która jest gruba i pomarszczona.
Kolejna z najbardziej charakterystycznych cech babirusa ma związek z kłami na pysku. Mają one tendencję do zwijania się w górę w taki sposób, że mogą przebić skórę pyska i dotrzeć do czoła.
Ponadto ważne jest, aby pamiętać, że górne kły lub kły występują tylko u samców. U samic te kły są ledwo widoczne, więc dymorfizm płciowy jest bardzo wyraźny.

Siedlisko i rozmieszczenie

Chociaż wiele informacji na temat jego siedliska jest nieznanych, eksperci uważają, że jest ono takie samo lub podobne do B. celebensis. Dlatego zamieszkuje lasy deszczowe, w pobliżu brzegów rzek i stawów.

Dzieje się tak, ponieważ babirusy uwielbiają spędzać czas zanurzone w błocie lub wodzie. Gatunek ten dominuje we wnętrzu wyspy, w porównaniu z innymi gatunkami tego rodzaju.
Ich obecność zaobserwowano również w stawach solnych, gdzie wykonują zachowania związane z zalotami. Jednak głównym środowiskiem babirusa Buru jest to, które zawiera drzewa Pangi (Pangium edule).

Dieta

Jeśli chodzi o dietę, babirusa jest wszystkożerna, podobnie jak większość członków rodziny Suidae. Jej dieta składa się z wielu różnych pokarmów, takich jak liście, korzenie, owoce , lub małe martwe zwierzęta.
Biorąc jednak pod uwagę, że nie polują, by przeżyć, możemy je sklasyfikować jako padlinożerców małych kręgowców lub bezkręgowców. Po prostu żywią się zwierzętami, które mogą znaleźć w poszukiwaniu innych pokarmów.

Więcej interesujących faktów o Buru babirusa

Nie wszystkie cechy tego dziwnego ssaka opierają się na cechach morfologicznych. Oto kilka ciekawostek dotyczących babirusy i jej związku ze środowiskiem.

Zachowanie społeczne

Babirusa to zwierzę społeczne, które zwykle żyje w małych grupach. Każda grupa składa się z jednego samca, kilku samic i ich potomstwa. Jednak zaobserwowano również pokojowe interakcje z innymi grupami.

Ich relacje z ludźmi

Babirusa jest zwierzęciem o spokojnym charakterze, nawet w niewoli. Pojawił się również w literaturze jako zwierzak postaci Juliusza Verne’a w książce Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi.

Stan ochrony

Obecnie babirusa została uznana za gatunek zagrożony, zlokalizowany na bardzo specyficznych obszarach. Niestety, eksperci nie są świadomi liczby dorosłych osobników i obecnego stanu populacja.

Jego upadek w przeszłości był przede wszystkim wynikiem interwencji człowieka. Stracił swoje siedlisko zarówno w wyniku wycinki, jak i przekształcania gruntów pod uprawę.
Inną przyczyną, choć mniej znaną, jest polowanie na ten pokarm zwierzęcy, który uważany jest za przysmak. W szczególności populacje niemuzułmańskie były odpowiedzialne za polowanie na babirusę.

Wreszcie, jak widać, babirusa z Buru jest zwierzęciem o bardzo interesującym wyglądzie i zachowaniu. Jednak ten ssak nie jest jednym z najpopularniejszych, być może dlatego, że nie jest tak dobrze znany.
Dlatego im większe jest Twoje zainteresowanie i ciekawość przyrody, tym więcej możesz dowiedzieć się o tych i innych zwierzętach. Jeśli ten artykuł wzbudził Twoją ciekawość, na naszej stronie znajdziesz o wiele więcej interesujących faktów dotyczących zwierząt!

Może Cię to zainteresować…

Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Reprodukcja u świń
Jeśli masz świnie lub rozważasz trochę, jest kilka rzeczy, które musisz wiedzieć. Powiemy Ci, co musisz wiedzieć o reprodukcji w…