Bielik jest bliskim krewnym amerykańskiego orła, lepiej znanego jako bielik amerykański. Podobnie jak ten, żyje w pobliżu wody, łowi ryby i żywi się padliną.

Ostatnia aktualizacja: 13 czerwca 2021 r.

Orły to ogromne ptaki drapieżne występujące na całym świecie i zwykle kojarzone ze środowiskami wodnymi. Chociaż nie tak sławny jak jego amerykański odpowiednik – bielik – orzeł bielik jest imponującym gatunkiem starego świata.
Gatunek ten występuje w znacznej części Azji i Europy, chociaż jego poprzednia dystrybucja była znacznie większa.

Różne problemy pochodzenia ludzkiego eliminowały go z wielu obszarów i zmniejszały jego populacje. Na szczęście w dzisiejszych czasach jądra wydają się regenerować.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym wspaniałym ptaku — który jest tak duży jak każdy europejski ptak drapieżny — zapraszamy do dalszej lektury.

Siedlisko bielika

Orzeł bielik o naukowej nazwie Haliaeetus albicilla jest ptakiem drapieżnym występującym w znacznej części Azji. Mimo to jego najbardziej imponujące populacje pojawiają się w Europie Wschodniej. Większość tego gatunku można znaleźć w Norwegii i Rosji.

Na tych obszarach orzeł jest blisko związany z dużymi zbiornikami wodnymi. Pojawia się głównie wokół jezior, bagien, potężnych rzek i brzegów oceanów, wszystkie w strefie umiarkowanej, borealnej lub tundry. Ponadto gniazduje na klifach lub dużych drzewach.

Populacje tego ptaka drapieżnego są osiadłymi mieszkańcami krajów Europy Wschodniej. Reszta populacji to głównie migranci. Okres lęgowy spędzają na jednym terenie, a zimę na innym, w poszukiwaniu bardziej odpowiednich warunków środowiskowych.

Niektóre młode orły pokonują zimą większe odległości i docierają do krajów w środkowej i południowej Europie, takich jak Francja czy Hiszpania. Należy zauważyć, że chociaż gatunek stopniowo się rozprzestrzenia i odzyskuje swoją starą dystrybucję, poprawa jest powolna.

Właściwości fizyczne

Haliaeetus albicilla wyróżnia się ogromnymi rozmiarami i solidnym wyglądem. Długość jego ciała waha się od 70 do 90 centymetrów (28 – 35 cali), a rozpiętość skrzydeł sięga niewiarygodnych 2 do 2,4 metra (6,5 – 7,8 stopy). Ważące od 4 do 7 kilogramów (8-15 funtów) samice są nieco większe od samców, które ważą tylko 3,5-5 kg ​​(7-10 kg).

Ta wielkość, wraz z rozmieszczeniem i preferencją dla wody, pozwala na łatwą identyfikację ptaków drapieżnych. Istnieją jednak inne bardzo reprezentatywne cechy, które mogą pomóc w tym zadaniu. Pokażemy Ci niektóre z nich.

Europejski orzeł ma ogromne, długie, szerokie skrzydła, dość prostokątny kształt i zakończone wydłużonymi piórami w kształcie palców. Ogon jest szeroki, dość krótki i klinowaty. Głowa jest duża i ma ogromny, szeroki, gruby, żółty dziób. Szyja jest długa, a nogi mocne, zakończone wielkimi czarnymi pazurami.

Upierzenie dorosłych jest brązowe i dość jednolite, z jaśniejszą głową i całkowicie białym ogonem. Młode osobniki są ciemniej brązowe, ale mają jasne plamki. Pióra ogona są białe z grubymi brązowymi brzegami, które tracą w miarę dojrzewania.

Karmienie bielika

Ten ptak ma wszechstronną i oportunistyczną dietę. Potrafi polować lub łowić świeżą zdobycz, ale jest też w stanie pożerać padlinę lub kraść zdobycz innym zwierzętom, wykorzystując jej ogromne rozmiary. Wśród nich są wydry i rybołowy.
Ich związek z akwenami nie jest przypadkowy, ponieważ dużą część diety orła stanowią ryby. Innymi częstymi ofiarami są ptactwo wodne. Chociaż w mniejszym stopniu żywi się również ssakami.

Stan zachowania

Jak już wspomniano, orły te ucierpiały w historii z powodu prześladowań przez ludzi. Wieki temu były bardziej powszechne, rozprzestrzeniały się na rozległe regiony Morza Śródziemnego, a nawet dotarły do ​​​​Hiszpanii.

Rybacy, hodowcy lub strażnicy rezerwatów łownych systematycznie zabijali te zwierzęta, wierząc w nieuzasadnione przekonanie, że wpłyną one negatywnie na ich zasoby. Zabili również te ptaki drapieżne, aby zebrać jaja lub w innych celach.

Praktyki te, które są dziś rzadsze, ale nadal pochłaniają życie >, udało się ugasić orły z dużej części ich zasięgu.

Następnie zniszczenie ich siedlisk i proliferacja pestycydów, metali ciężkich i innych substancji toksycznych, które ulegają bioakumulacji, stanowiły poważne zagrożenie dla gatunku. Zniszczenie siedlisk jest dziś coraz większym niebezpieczeństwem.

Na szczęście ogromny zasięg i dotychczasowa liczebność pozwoliły orłom przetrwać do dziś. Po poważnych wysiłkach ochronnych ich populacje ponownie się powiększają, powoli, ale pewnie.
Orły przedostały się do części Wielkiej Brytanii i powoli zaczynają rozprzestrzeniać się na tereny, które kiedyś zamieszkiwały. Dzięki temu są uważane za najmniej niepokojące przez IUCN.

Ten wspaniały ptak drapieżny był w stanie przetrwać przez lata, pomimo ciągłego znęcania się przez ludzi przez lata. W idealnym świecie przyszłe pokolenia znów będą mogły cieszyć się obserwowaniem, jak ptaki szybują na niebie lub łowią ryby w pobliskich morzach.

Może Cię to zainteresować…

Przeczytaj to w Moje zwierzęta
Orzeł
harpia z Ameryki Południowej Orzeł harpia jest największym ptakiem drapieżnym w amazońskich lasach. Potrzebuje rozległych rozszerzeń, aby zaspokoić swoje potrzeby żywieniowe i reprodukcyjne.