Wśród mas trzcinowych wielu różnych zbiorników wodnych kryje się różnorodne i ptasie życie, a bączek jest jednym z jego najbardziej uderzających członków. Dowiedz się więcej!
Ostatnia aktualizacja: 21 czerwca 2021 r.
W pobliżu zbiorników wodnych Starego Świata i zanurzonych wśród bagiennej roślinności można znaleźć malutką i tajemniczą czaplę: mały bączek , o naukowej nazwie Ixobrychus minutus.
Pomimo niezwykle szerokiej dystrybucji i eleganckich kolorów, ptak ten jest często pomijany ze względu na niepozorne obyczaje.
Przy odrobinie cierpliwości bąka można zobaczyć w Hiszpanii od kwietnia do września, w pobliżu najbardziej znanych dorzeczy. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym ciekawym gatunku, który ma 3 różne podgatunki, czytaj dalej.
Siedlisko i rozmieszczenie bąka
Bączek ma rozległy zasięg, obejmujący większość Europy, zachodnią Azję i prawie całą Afrykę Subsaharyjską. Niektóre populacje pojawiają się również w śródziemnomorskich obszarach Afryki.
Niektóre jego populacje odbywają długie podróże migracyjne, podczas gdy inne prowadzą siedzący tryb życia. W sezonie letnim osobniki euroazjatyckie podróżują na półkulę północną, aby się rozmnażać. Po zakończeniu sezonu rozrodczego ptaki te wracają do Afryki, gdzie spędzają zimę.
Natomiast populacje afrykańskie są mieszkańcami. Nie migrują i spędzają cały rok na tych samych terytoriach.
Czaple te zamieszkują wszystkie rodzaje mokradeł, najlepiej słodkowodnych. Można je znaleźć w rzekach, lagunach, bagnach, zbiornikach wodnych, odrestaurowanych żwirowniach, polach ryżowych itp. Zajmują te obszary, zwłaszcza gdy mają bogatą roślinność bagienną, taką jak trzciny. Ponadto również korzystać z obecności pobliskich drzew liściastych, takich jak wierzby (Salix) czy olchy (Alnus).
Charakterystyka bączka
Bączek (zwany także bąkiem pospolitym) to najmniejsza czapla w Europie. Mając około 13 do 15 cali długości i 19 do 35 cali rozpiętości skrzydeł, jest naprawdę raczej mały.
W połączeniu z niewielkimi rozmiarami jego wygląd jest bardzo reprezentatywny. Jego szyja jest krótsza i grubsza niż u innych czapli. Zwykle jest podkasany tak, że głowa spoczywa blisko ramion. Jednak może być wydłużony do długości reszty ciała.
Głowa jest duża, bocznie wąska, z mocnym, długim i ostrym dziobem. Nogi są krótkie i szerokie, zakończone dużymi „rękami”. Ich ciała są małe i zwarte.
Jeśli chodzi o upierzenie, w okazach występują trzy rodzaje ubarwienia w zależności od płci i wieku. Najbardziej uderzające są dorosłe samce. Jego upierzenie jest czarne na grzbiecie, górnej części głowy i skrzydłach, które mają białe okienko. Krawędzie głowy są jasnoszare, a pióra brzuszne kremowe.
Samice mają podobne ubarwienie, ale są mniej wyraźne. Tony są mniej żywe i mniej skontrastowane. Na ogół są bardziej brązowawe i mają więcej pasków. Ubarwienie osobników młodocianych może przypominać upierzenie samic, ale jest jeszcze bardziej matowe, z jeszcze większą liczbą pasków i jeszcze bardziej brązowawym kolorem.
Zachowanie podczas karmienia. i rozmnażanie
Ptak ten działa głównie o zmierzchu, choć można go również zobaczyć w ciągu dnia. Żyje w ukryciu wśród trzcin, co sprawia, że jest stosunkowo trudny do obserwowania. Dzięki długim pazurom sunie przez roślinność bagienną z pewnym uchwytem. Może również chodzić i biegać po ziemi.
Ich dieta składa się z małych kręgowców występujących w tych środowiskach półwodnych, takich jak ryby, płazy, gady i ptaki.
Obejmuje również dużą liczbę bezkręgowców, wśród których znajdziemy skorupiaki, pajęczaki, mięczaki oraz różne owady, takie jak larwy świerszcza, dorosłe świerszcze, koniki polne, chrząszcze i inne.
Mały bączek jest na ogół samotny, chociaż porusza się również w małych grupach, a nawet w parach. W okresie rozrodczym dorosłe osobniki budują gniazda z gałęziami i trzciną. Gniazda te są ukryte w masach roślinności bagiennej lub w drzewach i krzewach nad powierzchnią wody.
Zagrożenia i stan ochrony
Stan ochrony tego zwierzęcia jest nadal dość nieznany. Obecnie jego zasięg występowania jest bardzo rozległy, a jego populacja pozostaje liczna. Z tego powodu eksperci uważają, że jest to najmniej niepokojące przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN).
Mimo to i chociaż dostępne informacje są ograniczone, wydaje się, że populacje Ixobrychus minutus przeżywają spadek. W tej chwili spadek nie jest bardzo wyraźny, więc gatunek nie jest bezpośrednio zagrożony.
Przyczyny tego spadku nie zostały w pełni poznane. Niektórymi winowajcami mogą być zniszczenie, skażenie i coraz bardziej dotkliwe wysychanie mokradeł w których to zwierzę musi żyć.
Z drugiej strony , pustynnienie zimowisk w Afryce może mieć szczególne znaczenie dla zmniejszania się populacji Europy. Innym możliwym zagrożeniem są zmiany w sposobie wykorzystywania wody przez ludzi. Jak widać, wszystkie te zagrożenia są bezpośrednią przyczyną lub konsekwencją działalności człowieka.
Bączek to naprawdę fascynująca czapla, bardzo różna od swoich większych krewnych. Na szczęście wciąż jest ich sporo, ale może się to zmienić, gdy tereny podmokłe na naszej planecie będą nadal ulegać degradacji. Jeśli chcemy nadal cieszyć się tymi ptakami, musimy chronić te cenne i nadużywane ekosystemy.
Może Cię to zainteresować…
Przeczytaj to w < strong> Moje zwierzęta
Czapla Agami: siedlisko i charakterystyka
Dzisiaj opowiemy o czapli agami, wyjątkowym gatunku ptaka, o którym niewiele wiemy z powodu jego trudno dostępny nawyk…
