Klasyfikacja naukowa Antylopy

Królestwo

Zwierzęta

Typ

Strunowce

Gromada

Ssak

Rząd

Parzystokopytne

Rodzina

Wołowate

Nazwa naukowa

Antilopinae

Status ochrony antylop

• Najmniejsza troska

Lokalizacje antylop

• Afryka
• Azja
• Eurazja
• Ameryka Północna

Fakty o antylopach

Pożywienie

Trawa, pędy, nasiona

Cecha charakterystyczna

Długie nogi i zakrzywione poroże

Siedlisko

Lasy i łąki

Dieta

Roślinożerne

Średnia wielkość miotu

1

Styl życia

Stadne

Ulubione jedzenie

Trawa

Rodzaj

Ssak

Hasło

Ich rogi odnawiaj się co roku!

Charakterystyka fizyczna antylop

Kolor

• Brązowy
• Czerwony
• Tan

Rodzaj skóry

Sierść

Prędkośćmaksymalna

80 km/h (43 mph)

Długość życia

10-25 lat

Waga

500 kg – 900 kg (1100 funtów – 2000 funtów)

Wysokość

1m – 1,5 m (3-5 stóp)

Znajdź swoje ulubione Zwierzęta! Wyszukaj

„Antylopa jest jednym z najszybszych zwierząt lądowych na świecie”

Dzięki eleganckiemu skokowi antylopa jest zwierzęciem wędrującym po lasy i równiny Afryki i Azji, polegając na jego niesamowitej szybkości i zwinności, aby uniknąć najbardziej przerażających drapieżników. Chociaż jest bardzo powszechny i ​​rozpowszechniony, nadal jest narażony na ogromne niebezpieczeństwa wynikające z nadmiernego polowania i kłusownictwa.
Niesamowite fakty o antylopach!

• Antylopa to zwierzę, które odegrało ważną rolę w medycyna i kultura ludzka. W niektórych afrykańskich tradycjach jest powszechnie kojarzony z wiatrem.
• Rogi antylopy składają się z keratyny. To ta sama substancja, która znajduje się w paznokciach, włosach, pazurach i kopytach. Jednak w przeciwieństwie do jeleni, do których często porównuje się antylopy, antylopy trzymają te same rogi przez całe życie, zamiast gubić je co roku.
• Struktura i kształt rogów antylopy są bardzo zróżnicowane. Niektóre rogi tworzą spirale, inne są zakrzywione, a jeszcze inne mają grzbiety. Eksperci często potrafią rozróżnić gatunki antylop jedynie na podstawie wyglądu ich rogów.

Nazwa naukowa antylop

Antylopa jest bardziej nieformalną klasyfikacją niż naukową. Nie ma jednej naukowej nazwy obejmującej wszystkie te zwierzęta. Zamiast tego nazwa antylopa opisuje wszystkie zwierzęta podobne do jeleni z rodziny krętorogich, które mają podobny wygląd i fizjologię.

Ogólnie przyjmuje się, że istnieje kilka odrębnych podrodzin, które mieszczą się w ogólnym określeniu antylopa, ale jest to nadal kwestia debaty naukowej. Ze względu na brak precyzyjnych kryteriów naukowych istnieje wiele różnych przypadków skrajnych. Na przykład widłoróg, czyli antylopa amerykańska, wcale nie jest prawdziwą antylopą. Żyrafa jest bliżej spokrewniona z widłorogiem niż antylopy.

Antylopy są niezwykle rozpowszechnionymi zwierzętami. Stanowią około 91 ze 140 lub tak znanych gatunków z rodziny krętorogich, która obejmuje również owce, kozy i bydło domowe. Dalej należą do rzędu parzystokopytnych z żyrafami i świniami. Najbardziej charakterystyczną cechą tego rzędu jest parzysta liczba kopyt. Nazwa antylopa pochodzi od oryginalnej greki poprzez średniowieczną łacinę, ale rzeczywiste znaczenie tego słowa jest obecnie nieznane.

Wygląd i zachowanie antylopy

Ze względu na ogromną różnorodność, trudno mówić o jednej charakterystyce lub wyglądzie antylopy. Większość z nich ma wygląd jelenia z kolcami lub rogami korkociągów, ale najwięksi członkowie grupy prawie przypominają skrzyżowanie jelenia z bydłem.

Ogólnie istnieją dwa rodzaje antylop, które różnią się w zależności od siedlisko. Małe i średnie zwierzęta, takie jak duikery i trzcinowce, są bardziej przystosowane do ukrytego okrycia w lasach i na terenach podmokłych. Dzięki swoim krótkim nogom, okrągłemu grzbietowi i dużemu tyłowi są zdolne do szybkich, sporadycznych ruchów, aby uniknąć drapieżników. Te zwierzęta mają zakamuflowane barwy lub oznaczenia, aby zapewnić dodatkową warstwę obrony. Zwykle samodzielnie żerują na liściach, ale potem monogamicznie łączą się w pary z partnerami w okresie lęgowym.

Z drugiej strony większe antylopy są budowane na pustynie, otwarte równiny i sawanny. Pasą się na trawie i polegają na czystej prędkości, która pomoże im uniknąć drapieżników. Mają tendencję do łączenia się w duże stada, w których dominujący samiec łączy się w pary z wieloma samicami. Wielkość stada może się znacznie różnić.

Niektóre stada składają się z nie więcej niż 10 lub 20 osobników, podczas gdy inne antylopy mają stada tysięcy, co może zapewnić niezły spektakl na otwartych równinach. Te stada mogą podejmować duże migracje w niektórych częściach roku w poszukiwaniu nowych zbiorników pożywienia i pastwisk.

Antylopy różnią się znacznie wielkością między małą królewską antylopą, która waży zaledwie 4 funty, a naprawdę gigantyczny eland, który waży do 1800 funtów, czyli mniej więcej tyle, co niektóre bydło. Topi jest prawdopodobnie najdłuższy, osiągając prawie 9 stóp. Samce mają zwykle większe ciała i rogi niż samice, ale u niektórych gatunków samice mogą w ogóle nie mieć rogów lub będą miały mniejsze rogi niż samce.

Podobnie jak wiele innych krów rasy antylopa jest wyjątkowo dobrze przystosowana do spożycia i trawienia roślinności. Ma wielokomorowy żołądek wypełniony wyspecjalizowanymi bakteriami, które fermentują i rozkładają twardą celulozę materii roślinnej. Antylopa zwróci również pokarm w postaci pokarmu i przeżuje go ponownie dzięki dobrze rozwiniętym zębom trzonowym, aby wspomóc trawienie.

Inną ważną cechą jest ostrość wzroku antylopy. Mają poziome źrenice umiejscowione z boku głowy, które umożliwiają im dostrzeżenie drapieżników wychodzących z peryferii ich wzroku. Ostry węch pomaga również w komunikacji.

Specjalistyczne płyny wydzielane z gruczołów zapachowych wokół twarzy, kolan i kopyt pozwalają im zaznaczać terytorium i komunikować się z innymi członkami. Antylopy mają również zestaw gwizdów, szczekania, beczenia, pomruków i muczeli. Te wokalizacje służą jako sygnał alarmowy, ostrzeżenia lub pozdrowienia.

Siedlisko antylop

Około 71 gatunków antylop zamieszkuje kontynent afrykański. Większość pozostałych antylop występuje w Azji, w tym na Bliskim Wschodzie, w Azji Środkowej i na rosyjskich stepach. Zwierzęta te były niegdyś powszechne w całej Europie i obu Amerykach, zanim wyginęły. Żadne znane antylopy nigdy nie wyewoluowały w Australii.

Jak wspomniano wcześniej, antylopy żyją wyłącznie w lasach lub na otwartych równinach, rzadko mieszając się między nimi. Miejsce zamieszkania dyktuje strategie przetrwania każdego gatunku, od wielkości ciała, przez dietę, po organizację społeczną.

Dieta antylop

Antylopy żywią się prawie wyłącznie roślinnością. Jedynym wyjątkiem jest duiker (mała lub średnia antylopa znajdująca się w lasach), która uzupełnia swoją roślinożerną dietę niewielkimi ilościami mięsa ssaków, owadów i ptaków.

Generalnie wyróżnia się dwa rodzaje strategii żerowania: przeglądarki i pasące się. Przeglądarki zwykle żywią się liśćmi, nasionami, owocami, kwiatami i korą blisko ziemi. Pasące się mają tendencję do zjadania traw i podobnej roślinności. Gerenuk i dibatagi mają unikalną strategię stania na tylnych łapach, aby dosięgnąć liści na wysokich drzewach. Rozbicie materii roślinnej na nadającą się do użytku postać zajmuje ogromną ilość czasu, ale ta strategia jest bardzo korzystna, ponieważ liście i pastwiska mogą jednocześnie utrzymywać dużą liczbę antylop.

Te zwierzęta spędzają dużo czasu na szukaniu i karmieniu się jedzeniem. Aby znaleźć odpowiednie źródła, niektóre antylopy sprytnie przerzuciły pracę na inne zwierzęta. Będą aktywnie podążać za stadami ptaków, małpimi oddziałami lub migrującymi zebrami w poszukiwaniu najlepszych żerowisk.

Antylopy Drapieżniki i zagrożenia

Antylopy to jedne z najczęstszych zwierząt drapieżnych w Afryce. Stanowią kuszący posiłek dla gepardów, lwów, hien, cywetów, pytonów i dużych ptaków. Ze względu na niesamowitą prędkość antylop, wiele drapieżników woli się do nich podkradać i zabijać poszczególnych maruderów. Gepard, jako jedno z nielicznych zwierząt wystarczająco szybko, aby je złapać, polega na swojej czystej szybkości. Pościgi te często tworzą spektakularne filmy dokumentalne o przyrodzie.

Te zwierzęta mają wiele strategii radzenia sobie z niebezpiecznym drapieżnikiem, z których najważniejsza to szybkość i zwinność. Jeśli zwierzę nie może od razu uniknąć prześladowcy, może próbować ukryć się w wodzie lub w liściach. Niektóre gatunki zamarzają w miejscu, aby uniknąć ich zauważenia. Jeśli wszystko inne zawiedzie, antylopy mogą stanąć na swoim miejscu i bronić się swoimi ostrymi rogami.

Ludzie polują na antylopy zarówno ze względu na rogi, jak i mięso. W niektórych kulturach obowiązują lokalne tabu dotyczące polowań na antylopy. Jednak zwierzę nadal może zostać przypadkowo usidlone w pułapkę. Utrata siedlisk jest kolejnym znaczącym zagrożeniem dla wielu rodzajów antylop.

Rozmnażanie antylop, dzieci i długość życia

Antylop uprawia tak wiele różnych rytuałów zalotów i godowych, że trudno je wszystkie omówić je szczegółowo. Strategie hodowlane mogą się różnić od pełnej monogamii do dominującej pary hodowlanej w stadzie. U innych gatunków samce co sezon rywalizują ze sobą o prawo do rozmnażania się z samicami.

Po zapłodnieniu samicy ciąża trwa od czterech do dziewięciu miesięcy. Matka produkuje jednorazowo tylko jedno cielę, podczas gdy bliźnięta są stosunkowo rzadkie. Ponieważ cielę jest bardzo wrażliwe po urodzeniu, ma na ogół dwie różne strategie ochrony młodych. Większość antylop woli ukryć cielę w ukryciu, podczas gdy matka dołącza do stada lub poluje samodzielnie.

W drugiej strategii cielę ma rozpocząć natychmiastową podróż ze stadem prawie od moment narodzin. W zamian stado zapewnia dodatkową ochronę młodym cielętom.

Wiek dojrzałości różni się znacznie w zależności od gatunku. Niektóre z tych gatunków zwierząt dojrzewają w ciągu zaledwie sześciu miesięcy. Niektórym w pełni rozwiną się nawet osiem lat. Samice zazwyczaj dojrzewają szybciej niż samce. Podobnie długość życia może wahać się od trzech do 28 lat w zależności od gatunku.

Populacja antylop

Zgodnie z Czerwoną Listą IUCN około jednej czwartej gatunków antylop jest obecnie zagrożonych wyginięciem, a kilka wymarło już w XIX i XX wieku. Ale nawet wśród tych grup o dobrym zdrowiu wydaje się, że wiele z nich podupada i może w przyszłości napotkać presję z powodu polowań i zanikania siedlisk. Dokładne liczby nie są znane.

Antylopy w zoo

W San Diego Zoo Safari Park znajduje się prawdopodobnie największa kolekcja tych zwierząt w Stanach Zjednoczonych, w tym springboki, lechwes, waterbucks , sobole, antylopy dereszowate, gazele, gnu białobrody (rodzaj gnu), blesboki i wiele innych. Jednym z najważniejszych mieszkańców jest stado hodowlane saigas, krytycznie zagrożonej antylopy zamieszkującej step euroazjatycki. Zoo wyhodowało ponad 100 cieląt saiga w niewoli, a także pomaga w działaniach na rzecz ochrony w całej Rosji.

Jeśli nie mieszkasz w pobliżu San Diego, nadal istnieje kilka sposobów, aby zobaczyć żywe antylopy. Zoo Little Rock w Arkansas zawiera trzy gatunki antylop: duiker o żółtym grzbiecie, kudu większy i dik-dik. Buffalo Zoo zawiera antylopę dereszowatą i addax. Zoo w Saint Louis ma dodatek, mniejsze kudu, gazelę Speke i gerenuk. Wreszcie, Smithsonian’s National Zoo zawiera gazelę dama i oryks szablorogi.

Zobacz wszystkie 64 zwierzęta, których nazwy rozpoczynają się na literę A

Często zadawane pytania dotyczące antylop

Co to jest antylopa?
Antylopa to jeden z wielu rogatych roślinożernych gatunków jeleniowatych z równymi kopytami. Nie ma jednej naukowej klasyfikacji antylop, ale raczej wiele odrębnych grup.

Jakie są rodzaje antylop?
Ze względu na ich ogromną różnorodność, trudno jest zaklasyfikować antylopy do określonych typów. Są rozproszeni wśród wielu różnych podrodzin, plemion i rodzajów. Aby dać ci wyobrażenie o tym, jak rozproszona jest klasyfikacja, eland jest w rzeczywistości częścią podrodziny Bovinae z żubrami i bydłem udomowionym, mimo że jest uważany za antylopę. Jednak następujące grupy generalnie zawierają większość gatunków antylop.

• Antilopinae – często określane jako prawdziwe antylopy, ta podrodzina zawiera największą liczbę antylop, w tym gazele, skoczki, kozły, i dibatagi.
• Reduncinae – ta podrodzina preferuje bagna, mokradła i równiny zalewowe. Obejmuje trzcinowce i kozły wodne.
• Hippotraginae – ta podrodzina obejmuje wiele wypasanych antylop o dużych ciałach i grubych szyjach, w tym oryks, antylopa dereszowata i antylopa sobolowa.
• Cephalophinae – ta podrodzina antylop zalesionych jest również znana jako duikers.
• Alcelaphinae – obejmuje duże antylopy, takie jak antylopy gnu, bawółki i krasnoludki.

Jak szybko może biegać antylopa?
Odpowiedź zależy wyłącznie od gatunku. Springboki to jedne z najszybszych antylop na świecie. Mogą pracować z prędkością prawie 50 mil na godzinę w krótkich seriach i 30 mil na godzinę w stałym tempie. Ale nawet mniejsze antylopy mogą być wystarczająco szybkie, aby uniknąć niektórych drapieżników.

Gdzie żyją antylopy?
Ogromna większość antylop żyje w lasach, sawannach , mokradła i pustynie Afryki Subsaharyjskiej. Większość pozostałych antylop żyje w Azji.

Co je antylopa?
Antylopy żywią się prawie wyłącznie roślinnością. Ich fizjologia jest wysoce dostosowana do tego roślinożernego stylu życia. Jedynym wyjątkiem jest duiker, który również spożywa mięso w ograniczonych ilościach.

Do jakiego królestwa należy Antylopa?
Antylopa należy do Królestwa Animalia.

Do jakiego gromady należy antylopa?
Antylopa należy do gromady Gromada.

Do jakiej klasy należy antylopa do?
Antylopa należy do klasy Mammalia.

Do jakiej rodziny należy Antylopa?
Antylopa należy do rodziny Bovidae.

Do jakiego rzędu należy antylopa?
Antylopa należy do rzędu parzystokopytnych.

Jaki rodzaj okrycia ma Antylopa?
Antylopa jest pokryta futrem.

Jakie są niektóre wyróżniające cechy antylopy?
Antylopa ma długie nogi i zakrzywione poroże.

Jakie są niektóre drapieżniki Antelope?
Predators of Antelope to lwy, gepardy i krokodyle .

Co to jest średni rozmiar miotu wściekłości dla Antylop?
Średnia wielkość miotu dla Antylopy to 1.

Co jest ciekawego o Antelope?
Antylopa odnawia swoje rogi każdego roku!

Jaka jest długość życia antylop?
Antylopa może żyć od 10 do 25 lat lat.

Jak powiedzieć Antylopa w języku …

Duński Alcelaphinae

Niemiecki Kuhantilopen

angielski Alcelaphinae

hiszpański Alcelaphinae

francuski Alcelaphinae

holenderski Koeantilopen

Portugalski Alcelafíneos